Το παράδοξο με τους αδέσποτους σκύλους του Τσέρνομπιλ – Γιατί διαφέρουν από όλα τα άλλα σκυλιά
Στέλλα Πανοπούλου
12/12/2024
Αγέλες αδέσποτων σκύλων τριγυρνούν στην περιοχή του Τσέρνομπιλ, όπως και στα περισσότερα μέρη του πλανήτη.
Αυτό που διαφοροποιεί, όμως, αυτούς τους αδέσποτους σκύλους από τους υπόλοιπους του κόσμου, είναι η εξαιρετική ανθεκτικότητά τους σε ένα από τα λιγότερο φιλικά οικοσυστήματα της γης.
Οι επιστήμονες μελετούν τις επιδράσεις μιας από τις σοβαρότερες πυρηνικές καταστροφές της ιστορίας του κόσμου, η οποία συνέβη πριν από 36 χρόνια, στους αδέσποτους σκύλους που περιφέρονται στα εγκαταλελειμμένα κτίρια του εργοστασίου παραγωγικής ηλεκτρικής ενέργειας και της γύρω περιοχής, επονομαζόμενης και ως Κόκκινο Δάσος.
Ως από θαύμα, τα άγρια σκυλιά της περιοχής εξακολουθούν να αναπαράγονται και να αντέχουν στις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ επιβιώνουν τρώγοντας τα αποφάγια που τα ταΐζουν οι τουρίστες, οι οποίοι προειδοποιούνται να μην τα αγγίζουν. Εκτός αυτού, τα φροντίζει η οργάνωση Clean Futures Fund με το πρόγραμμα “Dogs of Chernobyl”, καθώς και οι φύλακες του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου, με τους οποίους τα ζώα, τυχερά μέσα στην ατυχία τους, αναπτύσσουν σχέσεις αγάπης και αφοσίωσης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτά τα 700 σκυλιά, των οποίων ο αριθμός όλο και αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Στις 26 Απριλίού του 1986, μετά από μια έκρηξη και από την πυρκαγιά που ξέσπασε στον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία, η ατμόσφαιρα γέμισε με ραδιενέργεια. 30 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ τα μακροχρόνια αποτελέσματα στην υγεία των ανθρώπων από τη ραδιενέργεια οδήγησαν σε χιλιάδες θύματα. Οι αγέλες των σκύλων που ζουν σήμερα εκεί φαίνεται ότι προέρχονται από τους σκύλους που έμειναν πίσω όταν πολυάριθμες οικογένειες αναγκάστηκαν να εκκενώσουν την περιοχή. Κάποιοι απ’ αυτούς φαίνεται πως επιβίωσαν από τους πυροβολισμούς των Σοβιετικών στρατιωτών που σκοπό είχαν τον περιορισμό της εξάπλωσης της ραδιενέργειας.
“Με κάποιο τρόπο, δύο μικροί πληθυσμοί σκύλων κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον,” δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. Norman Kleiman.
Στα πλαίσια της έρευνας που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο επιστημονικό περιοδικό Canine Medicine and Genetics, συλλέχθηκαν δείγματα αίματος από τα ημι-άγρια σκυλιά τα οποία βρέθηκαν να τριγυρνούν γύρω από το εργοστάσιο, καθώς και από μία αγέλη που ζούσε κοντά στην πόλη του Τσέρνομπιλ.
Παρότι τα σκυλιά αυτά μοιράζονται γενετικό υλικό με τους Γερμανικούς Ποιμενικούς, και χωρίζονται μεταξύ τους από μια απόσταση μόλις 16 χιλιομέτρων, αυτοί οι πληθυσμοί φάνηκε ότι αναπαράγονται ξεχωριστά ο ένας από τον άλλον.
Αναλύοντας το DNA των σκύλων, η ερευνητική ομάδα εντόπισε 391 περιοχές απόκλισης του γενετικού υλικού τους, οι οποίες διέφεραν μεταξύ των δύο ομάδων. Κάποιες από αυτές υποδεικνύουν ότι έχουν πραγματοποιηθεί διορθώσεις στο DNA μετά από έκθεση σε καταστροφές παρόμοιες με αυτή του Τσέρνομπιλ.
Οι επιστήμονες εξηγούν ότι υπάρχει αρκετή δουλειά που πρέπει να γίνει ακόμα ώστε να αξιολογηθούν οι τρόποι με τους οποίους επηρεάστηκε το γονιδίωμα αυτών των σκύλων και επιταχύνθηκαν οι εξελικτικές διαδικασίες, μετά από δεκαετίες έκθεσης στη ραδιενέργεια. Ελπίζουν, ακόμα, ότι οι μελλοντικές έρευνες θα αποκαλύψουν τις γενετικές επιδράσεις της έκθεσης σε ραδιενέργεια και θα αναλύσουν τις αρνητικές επιπτώσεις των πυρηνικών και άλλων περιβαλλοντικών καταστροφών, τόσο στην υγεία των ανθρώπων όσο και σε αυτή των ζώων.
Όπως δήλωσε ο Δρ. Matthew Breen από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Βόρειας Καρολίνας: “Το βασικό ερώτημα εδώ είναι: μια περιβαλλοντική καταστροφή αυτού του βεληνεκούς έχει γενετικές επιδράσεις στη ζωή στην περιοχή; Ξεκαθαρίζοντας το αν οι γενετικές αλλαγές που παρατηρήσαμε σε αυτούς τους σκύλους είναι η ανταπόκριση του γονιδιώματός τους στις εκθέσεις [σε ραδιενέργεια] που έχουν αντιμετωπίσει αυτοί οι πληθυσμοί ή όχι, μπορεί να καταφέρουμε να κατανοήσουμε πώς επιβίωσαν αυτοί οι σκύλοι σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον, και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για κάθε πληθυσμό – ζωικό ή ανθρώπινο – που αντιμετωπίζει τέτοιες εκθέσεις”.
Με πληροφορίες από The Independent
