Στην Παθολογία του σκύλου περιγράφεται μια ιδιαίτερη παθολογική κατάσταση με τον όρο Αφροδίσιο Μεταδοτικό Νεόπλασμα (ΑΜΝ).

Γράφει ο Πάνος Αρχοντάκης Κτηνίατρος, PhD(c) από την ομάδα της Κτηνιατρικής Κτηνιατρική Κυκλάδων

Όπως υποδηλώνει ο όρος, πρόκειται για την ανάπτυξη νεοπλασίας (καρκινογένεση), η οποία έχει την ιδιαιτερότητα ότι μεταδίδεται μεταξύ των σκύλων κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) με τη σεξουαλική επαφή. Πρόκειται για μία από τις ελαχιστότατες περιπτώσεις μεταδοτικού νεοπλάσματος στο ζωικό βασίλειο.

Προσβάλλονται και οι αρσενικοί και οι θηλυκοί σκύλοι. Οι πρώτοι συνήθως εμφανίζουν το νεόπλασμα στη βάση του πέους, ενώ οι δεύτεροι στην κοιλότητα του κόλπου. Η μετάδοση γίνεται κυρίως κατά την σεξουαλική επαφή και την εμφύτευση των καρκινικών κυττάρων στις λύσεις συνεχείας (μικροτραυματισμοί) των βλεννογόνων. Έκτοπες εντοπίσεις έχουν αναφερθεί και στα 2 φύλα, αλλά είναι σπάνιες.

Λόγω της συμπεριφοράς των αρσενικών σκύλων να λείχουν το αιδοίο των θηλυκών δεν είναι ασυνήθιστη η προσβολή των ρινικών κοιλοτήτων, η ανάπτυξη νεοπλασίας και η καταστροφή της αρχιτεκτονικής της ρίνας, με αποτέλεσμα την εμφάνιση επίσταξης (ρινική αιμορραγία).

Στις περιοχές όπου αναπτύσσεται ο όγκος, παρατηρείται παραμόρφωση της αρχιτεκτονικής του ιστού, ενώ το πιο τυπικό σύμπτωμα είναι η εμφάνιση αιμορραγίας (από τον κόλπο, το πέος, τη ρίνα κ.α.). Επίσης, μπορεί να παρατηρηθεί ταυτόχρονη μετάδοση παρασίτων του γένους Leishmania, τα οποία μπορούν να παρασιτούν τα καρκινικά κύτταρα. Τέλος, ενώ έχουν αναφερθεί περιστατικά με μεταστάσεις, το ΑΜΝ είναι νεόπλασμα που σπανίως μεθίσταται.

Το σάλιο του σκύλου είναι επουλωτικό: Μύθος ή αλήθεια;

Οι προηγούμενες γενιές διατηρούσαν την πεποίθηση ότι το στόμα του σκύλου είναι πιο καθαρό από το ανθρώπινο στόμα.

Η διάγνωση γίνεται με κυτταρολογική εξέταση και την αναγνώριση των καρκινικών κυττάρων, τα οποία είναι χαρακτηριστικά σε αυτόν το τύπο νεοπλάσματος.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα του νοσήματος αυτού είναι ότι είναι ιάσιμο, δηλαδή θεραπεύεται. Το αφροδίσιο μεταδοτικό νεόπλασμα είναι ευαίσθητο στην χημειοθεραπεία ακόμα και όταν βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Ο αριθμός θεραπειών που θα χρειαστούν εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως το μέγεθος και ο αριθμός των νεοπλασμάτων, η ηλικία του σκύλου και η παρουσία μεταστάσεων. Στις σπάνιες περιπτώσεις μη ανταπόκρισης στη χημειοθεραπεία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν επικουρικά η χειρουργική εξαίρεση και η ακτινοθεραπεία.

Η ύπαρξη του πάντως στην παθολογία του σκύλου αποτελεί έναν ακόμη καλό λόγο για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο των σκύλων μας και την αποτροπή της άσκοπης περιπλάνησης τους.

*Κάθε ζώο είναι μοναδικό και οι ανάγκες του μπορεί να διαφέρουν από τα υπόλοιπα. Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το άρθρο έχουν μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν τη γνώμη του θεράποντος κτηνιάτρου.
Απευθυνθείτε στον κτηνίατρο του κατοικιδίου σας για να λάβετε καθοδήγηση σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Ο Πάνος Αρχοντάκης DVM, PhD(c), εργάζεται στη Κτηνιατρική Κλινική Κυκλάδων μέλος του ομίλου Κτηνιατρικών κλινικών Πλακεντία, στη Σύρο, η οποία προφέρει ολοκληρωμένη κτηνιατρική φροντίδα, με έμφαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες δευτεροβάθμιας περίθαλψης.