Από τη μέρα που έμαθα για την κακοποίηση και τον βίαιο θάνατο του Όλιβερ, δεν έχω μπορέσει να κοιτάξω το όμορφο πρόσωπο του χάσκι στις φωτογραφίες χωρίς να νιώσω την ανάγκη να απομακρυνθώ συναισθηματικά, να προστατευτώ από τη φρίκη σηκώνοντας έναν τοίχο, σχεδόν παραλύοντας.

Η πρώτη φορά που μου επέτρεψα να νιώσω οτιδήποτε σε σχέση με το περιστατικό της Αράχωβας, ήταν όταν είδα το υπέροχο γκράφιτι με τον Όλιβερ που κοσμεί τη μαρίνα της Καλλιθέας, έργο του καλλιτέχνη Madpitt. Ο Madpitt είναι δάσκαλος ζωγραφικής, και οδηγήθηκε στη δημιουργία της τοιχογραφίας με το μπλε ελεκτρίκ φόντο από την αγάπη του για τα ζώα και την ανάγκη να εμπνεύσει τους μαθητές του.

Με την εικαστική του παρέμβαση που τόσο έχει ανάγκη η πόλη μας, ο Madpitt δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε τον Oliver. Τον κάνει κομμάτι της καθημερινότητας όλων των πεζών και των οδηγών που περνούν από την περιοχή για να πάνε στις δουλειές τους, απαθανατίζει με τρόπο μόνιμο την ομορφιά και την αθωότητα του αδικοχαμένου ζώου.

Το topetmou.gr ρώτησε τον Madpitt τη γνώμη του για τη σημασία της τέχνης στην κοινωνική αλλαγή, καθώς και για τις ανάγκες των μαθητών του στις μέρες μας.

Μπορούμε να αντισταθούμε στο σκοτάδι μέσω της τέχνης; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος των καλλιτεχνών απέναντι σε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα;

Η γνώμη μου είναι ότι μέσω της τέχνης της ζωγραφικής μπορούμε να αντισταθούμε στο σκοτάδι, και από την άλλη να βυθιστούμε απόλυτα σε αυτό.

Η ζωγραφική έχει την ικανότητα να μιλάει στον καθένα ξεχωριστά, μια ζωγραφιά η οποία μας τραβάει την προσοχή διευρύνει την φαντασία μας, μένει πάντα στο μυαλό μας, και προάγει την πνευματική ευκινησία του εγκέφαλου. 

Επειδή λοιπόν η ζωγραφική είναι μια μορφή γλώσσας για έμενα, πιστεύω πως ένας άρτιος σε τεχνικές γνώσεις ζωγράφος, μπορεί να επηρεάσει πολύ αρνητικά τον θεατή ή πολύ θετικά, εξαρτάται από τον βαθμό ταύτισης του θεατή με το έργο, και την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο θεατής. Σκεφτείτε ότι τα χρώματα και μόνο προκαλούν συναισθήματα, ποσό μάλλον ένα καλά εκτελεσμένο έργο. 

Δεν μπορώ να να δώσω μια σαφή απάντηση σχετικά με τον ρόλο των καλλιτεχνών απέναντι σε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, επειδή δεν μπορώ να προσδιορίσω ένα συγκεκριμένο ρόλο και μόνο. Ο κάθε καλλιτέχνης έχει την ελεύθερη βούληση είτε να προκαλέσει χαρά είτε θυμό, ή να εντυπωσιάσει με μια παράτολμη κίνηση. Εγώ προσωπικά πράττω με το συναίσθημα μου και ζωγραφίζω παρακινούμενος από αυτό, χωρίς να θέλω να πάρω θέση ή ρόλο σε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα . Ωστόσο αν έρθω αντιμέτωπος με αυτά, η πρόθεση μου είναι να κάνω τον θεατή να νιώθει όμορφα ανεξάρτητα από το βάρος της κατάστασης. 

Βλέποντας τους μαθητές σας, τι πιστεύετε ότι έχουν ανάγκη τα σημερινά παιδιά; Τι τους λείπει;

Πολύ ωραία ερώτηση, μετά από 4 χρόνια διδασκαλίας πάνω στην ζωγραφική, βιώνοντας 300 περίπου προσωπικότητες, πιστεύω ότι τους λείπει κάτι που έχουν σε αφθονία. Τους λείπουν οι εικόνες, όχι όμως αυτές οι εικόνες που είναι σε ψηφιακή μορφή. Εικόνες του πραγματικού κόσμου. Ο ψηφιακός κόσμος έχει σοβαρή επίπτωση στην ψυχολογία, κυρίως στα νέα παιδιά, προκαλεί μια λανθασμένη γνώση για τα πάντα, απαισιοδοξία και αδρανή σκέψη. Δεν βοηθάει στην φαντασία ενός νέου ανθρώπου η τόση πληροφορία, μπερδεύει και προκαλεί σύγχυση. Ας μην ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη ανάπτυξη στις τέχνες έλαβε χώρα όταν υπήρχαν λιγοστές εικόνες. 

Συγκάλυψη στην Αράχωβα: Ένα μεγάλο συγγνώμη για τον Όλιβερ

Το λάθος του Όλιβερ ήταν ότι ήταν ένας σκύλος. Και η ζωή των σκύλων, όπως όλων των ζώων, δεν έχει αξία.

Αυτό που λείπει λοιπόν από τα νέα παιδιά είναι η απομόνωση από τον ψηφιακό κόσμο και όχι από την καθημερινότητα και την ζωή. 

Πού πιστεύετε ότι βρισκόμαστε στη χώρα μας σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων;

Πιστεύω πως πέρα από τους κρατικούς οργανισμούς που υπάρχει δυσλειτουργία, στην χώρα μας υπάρχει τεράστια δράση και ανθρώπινο δυναμικό σε φιλοζωικές. Πράγμα που με χαροποιεί . 

Ωστόσο είμαι κάθετα αντίθετος ως προς την εξημέρωση και τον εξανθρωπισμό άγριων ζώων, αναφέρομαι στα πάρκα με θέμα την άγρια φύση. Πιστεύω αυστηρά ότι τα δικαιώματα τον άγριων ζώων πρέπει να αποτυπώνονται στο Σύνταγμα σαν ξεχωριστές οντότητες, να προστατεύονται από αυτό και να επωφελούνται με βάση τα δικαιώματα της φύσης.