Λαμπάκια που αναβοσβήνουν, γιρλάντες, στολισμένα δέντρα σε σπίτια και δρόμους και φωτισμένες βιτρίνες. Βόλτες στα καταστήματα για δώρα, μυρωδιές από γλυκά που περιμένουν να τα γευτούμε και όμορφη διάθεση. Σε λίγες μέρες έρχονται τα Χριστούγεννα, η μεγάλη γιορτή της αγάπης, η πιο όμορφη και νοσταλγική εποχή του χρόνου για μικρούς και μεγάλους.

Και ένα έγκλημα στην Αράχωβα. Μια φρικτή κακοποίηση ενός ζώου που μας έχει στην κυριολεξία σοκάρει. Μια ακόμα κακοποίηση -για να πούμε τα πράγματα όπως είναι.

Ο Όλιβερ, το 8χρονο Χάσκι, που μας έκανε όλους να κλάψουμε και να αναρωτηθούμε «γιατί», έφυγε με τον χειρότερο τρόπο για άλλους κόσμους. Που ίσως δεν έχουν Χριστούγεννα, λαμπάκια και στολισμένα όμορφα δέντρα, μπορεί όμως να είναι καλύτεροι. Το ευχόμαστε.

Τρία περίπου χρόνια μετά τη μετατροπή της κακοποίησης ζώου σε κακούργημα από τη Βουλή των Ελλήνων, κάτι που ζητούσαμε χρόνια, τα εγκλήματα εις βάρος των ζώων στη χώρα μας δυστυχώς συνεχίζονται. Και είναι αμέτρητα. Σχεδόν καθημερινά. Ζώα βασανίζονται, πυροβολούνται, πετιούνται σε ρέματα και βουνά σαν σκουπίδια, πεθαίνουν μαρτυρικά από φόλες και άλλα δηλητήρια. Και όμως κανείς δεν τιμωρείται γιατί κανείς δεν εντοπίζεται. Και ο κύκλος της βίας συνεχίζεται.

Οι λόγοι για το μη εντοπισμό των δραστών είναι δύο. Η Πολιτεία από τη μία δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για να αναζητήσει τους δράστες- ένα ζώο ήταν άλλωστε. Και από την άλλη ο κόσμος που δεν μιλάει. Φοβάται. Λένε κάποιοι ότι στις κλειστές κοινωνίες τα στόματα δεν ανοίγουν. Λάθος. Τα στόματα δεν ανοίγουν ούτε στις μεγάλες πόλεις. Πουθενά. Μας έφαγε το «πού να μπλέξουμε τώρα».

Στην Αράχωβα όλοι δηλώνουν σοκαρισμένοι και αγανακτισμένοι. Και αποφασισμένοι να βρουν το δράστη. Όμως, 12 μέρες μετά κανείς δεν έχει πει τίποτα, κανείς δεν έχει δει, κανείς δεν έχει ακούσει. Η απόλυτη συγκάλυψη. Και ο δράστης παραμένει άφαντος, ανενόχλητος. Ετοιμάζεται να περάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένειά του. Να αγκαλιάσει τα παιδιά του και τους φίλους του. Πιθανόν να πάει και στην εκκλησία.

Είναι δυνατόν όμως να μην είδε κάποιος κάτι, να μην άκουσε; Εμείς πιστεύουμε όχι. Άλλωστε οι τελευταίες πληροφορίες που υπάρχουν είναι ότι κάποιοι γνωρίζουν. Και σιωπούν -μέχρι τώρα τουλάχιστον. Η σιωπή όμως είναι συνενοχή. Και αυτό κατά βάθος το γνωρίζουμε.

Το λάθος του Όλιβερ ήταν ότι υπήρξε ένας σκύλος. Και η ζωή των σκύλων, όπως όλων των ζώων, δεν έχει αξία. Τα ζώα είναι αναλώσιμα. Μπορούμε να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μπορούμε να τους πάρουμε τη ζωή χωρίς καμία ενοχή.

Ο Όλιβερ ήταν δεσποζόμενος. Δεν είχε πειράξει κανέναν. Ήταν, σύμφωνα με τον άνθρωπο που τον είχε, ένας ήσυχος και φιλικός σκύλος που τον γνώριζαν όλοι. Κακοποιήθηκε στη συνηθισμένη βόλτα του. Είχε αργήσει να φανεί και η οικογένειά του βγήκε να τον ψάξει. Επέστρεψε σε άσχημη κατάσταση σπίτι και τον βρήκαν ημιλιπόθυμο σε μια γωνία. Έζησε άλλες 11 ώρες. Έφυγε την επόμενη μέρα από ανακοπή.

Θα βρεθεί ο δράστης αυτή τη φορά; Κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθεί. Η μεγάλη δημοσιότητα, όπως άλλωστε πάντα, είναι η κινητήριος δύναμη για να κάνουν αυτοί που πρέπει τη δουλειά τους. Η κινητοποίηση των Αρχών τώρα πια είναι μεγάλη. Ελπίζουμε.

Για το τέλος δεν υπάρχουν γιορτινές ευχές. Απλά ένα τεράστιο συγνώμη για τον Όλιβερ. Σε όλους τους Όλιβερ του κόσμου που ποτέ δεν θα βρουν δικαίωση.