Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, αλλά μερικές φορές ακόμη και ο καλύτερος φίλος μας μπορεί να επιδείξει μια μη αποδεκτή συμπεριφορά, όπως το να μας δαγκώσει.

Ο κηδεμόνας ενός σκύλου που ξαφνικά δαγκώνεται συχνά δεν ξέρει πώς να αντιδράσει και τι να σκεφτεί. Αρχικά σοκάρεται, στη συνέχεια θυμώνει και μπορεί να αντιδράσει άσχημα. Δεν είναι λίγοι και εκείνοι που νιώθουν ενοχές για την πράξη αυτή του κατοικιδίου τους ψάχνοντας να βρουν τι δεν έχουν κάνει σωστά.

Πριν αντιδράσετε άσχημα και τον μαλώσετε, τιμωρήσετε ή χτυπήσετε -κάτι που δεν θα πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση- απευθυνθείτε σε έναν εκπαιδευτή ή σε έναν κτηνίατρο ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε γιατί αυτό έχει συμβεί και να δράσετε ανάλογα.

Πρώτα η ασφάλεια

Αμέσως μετά από ένα δάγκωμα, πρέπει να εξασφαλίσετε τη δική σας ασφάλεια. Μείνετε ήρεμοι και αποφύγετε τις υπερβολικές αντιδράσεις. Οι σωματικές ή λεκτικές επιπλήξεις μπορούν ενδεχομένως να επιδεινώσουν την κατάσταση, επειδή ο σκύλος σας μπορεί να το δει ως κλιμάκωση της επιθετικής συμπεριφοράς από την πλευρά σας.

Αρχικά και χωρίς βία προσπαθήστε να βάλετε τον σκύλο σας σε άλλο μέρος του σπιτιού. Με αυτόν τον τρόπο δίνετε και στους δυο σας την ευκαιρία να ηρεμήσετε. Αν τώρα δεν μπορείτε να τον βάλετε κάπου αλλού, απομακρυνθείτε και τοποθετήστε ένα φυσικό εμπόδιο ανάμεσά σας.

Στη συνέχεια, αξιολογήστε τον τραυματισμό που σας έχει προκαλέσει ο σκύλος σας και καλέστε τον γιατρό σας. Παράλληλα μιλήστε και με τον κτηνίατρό σας.

Αξιολογήστε την κατάσταση

Μόλις αντιμετωπιστούν τα βασικά, ο κτηνίατρός σας θα σας κάνει κάποιες ερωτήσεις:

-Πόσο δυνατό ήταν το δάγκωμα του σκύλου σας; Δάγκωσε μία φορά ή περισσότερες;

-Πού δαγκωθήκατε; Πού συνέβη; Στο σπίτι, έξω στην αυλή, σε μια βόλτα;

-Συμμετείχε άλλος σκύλος ή κάποιο άλλο άτομο;

-Τι συνέβαινε τότε;

-Μήπως ο σκύλος σας έχει κάποια ιατρική ασθένεια ή τραυματισμό που μπορεί να του έχει προκαλέσει πόνο ή αλλαγές συμπεριφοράς;

-Ποια ήταν η ακολουθία των γεγονότων που οδήγησαν στο δάγκωμα;

-Πώς ξεφύγατε; Μήπως ο σκύλος σας έκανε πίσω ή έπρεπε να χρησιμοποιήσετε ένα φράγμα ή να φύγετε σε άλλο δωμάτιο και να κλείσετε την πόρτα; Παρενέβη άλλο άτομο;

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Αν ο σκύλος σας σάς δάγκωσε επειδή τον αγγίξατε ενώ κοιμόταν, η πιθανότητα μελλοντικών περιστατικών δαγκώματος μπορεί να αντιμετωπιστεί με το να μην τον αγγίξετε ξανά ενώ κοιμάται ή είναι ξαπλωμένος. Θα πρέπει να του έχετε ένα συγκεκριμένο ήσυχο μέρος όπου να κοιμάται ανενόχλητος. Ένας σκύλος που έχει ήδη δείξει επιθετικές τάσεις όταν ενοχλείται ενώ ξαπλώνει ή κοιμάται καλό θα ήταν να μην κοιμάται στο κρεβάτι με τον κηδεμόνα του. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι κινούνται στον ύπνο τους και μπορούν ακούσια να ενοχλήσουν το σκυλί τους.

Όταν δεν παίρνουμε στα σοβαρά τα σημάδια

Πολλά δαγκώματα συμβαίνουν απλώς και μόνο επειδή τα σήματα που προηγούνται δεν παίρνονται στα σοβαρά. Εδώ είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες καταστάσεις που οι κηδεμόνες έχουν αναφέρει ότι έχουν δαγκωθεί από τον σκύλο τους. Και συχνά οφείλονται στους ίδιους καθώς διαβάζουν λάθος τα σήματα του ζώου τους ή τα αγνοούν εντελώς, που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν, όπως αναφέραμε, προηγηθεί.

-Ενοχλείτε τον σκύλο σας όταν ξαπλώνει ή κοιμάται
-Ενοχλείτε τον σκύλο σας ενώ τρώει
-Προσπαθείτε να πάρετε ένα αντικείμενο μακριά από αυτόν
-Τον επιπλήττετε χρησιμοποιώντας τιμωρητικά μέτρα
-Τον ακουμπάτε σε μια περιοχή που είτε δεν θέλει είτε πονάει
-Τον φιλάτε στο πρόσωπο ή τον αγκαλιάζετε
-Προσπαθείτε να σταματήσετε έναν καβγά στον οποίο έχει μπλεχτεί
-Συμμετέχετε σε ένα έντονο ή άγριο παιχνίδι

Προσδιορισμός τού γιατί δάγκωσε

Μέρος της αξιολόγησης του περιστατικού δαγκώματος είναι πρώτα από όλα η εξέταση του σκύλου σας από τον κτηνίατρό σας για να αποκλειστεί ένα υποκείμενο σωματικό πρόβλημα, όπως πόνος που προκαλείται από λοίμωξη, τραυματισμό, αρθρίτιδα ή μια ιατρική κατάσταση που μπορεί να κάνει το σκυλί σας πιο ευερέθιστο, όπως η νόσος του Cushing.

Αν δεν είναι κάτι παθολογικό, θα πρέπει να πούμε το εξής: Ένας σκύλος που δεν εκπαιδεύτηκε και δεν κοινωνικοποιήθηκε από μικρός είτε από τη μητέρα του είτε από εσάς, δεν γνωρίζει τα όρια ανάμεσα στο παιχνιδιάρικο απαλό δάγκωμα και στο δυνατό δάγκωμα. Τα κουτάβια συχνά μαθαίνουν αυτά τα όρια από τη μητέρα και τα αδέρφια τους. Εάν ένα κουτάβι δαγκώσει πολύ δυνατά, η μητέρα του μπορεί να γρυλίσει ή ένα άλλο κουτάβι μπορεί να βγάλει ένα δυνατό ουρλιαχτό. Εάν ο σκύλος σας δεν περνούσε αρκετό χρόνο με τη μητέρα και τα αδερφάκια του πριν υιοθετηθεί ή δεν διδάχθηκε από εσάς να μη δαγκώνει σε νεαρή ηλικία, μπορεί να μη γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ ενός απαλού δαγκώματος και ενός σκληρότερου δαγκώματος. Και μπορεί να δαγκώσει ανά πάσα στιγμή είτε στο παιχνίδι είτε σε άλλες φάσεις.

Επίσης ένας σκύλος μπορεί να δαγκώσει από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πάντα εύκολο να γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ του δαγκώματος του παιχνιδιού και ενός επιθετικού δαγκώματος, αλλά η γλώσσα του σώματός του μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε ποιο είναι ποιο.

Πώς αντιμετωπίζουμε μια τέτοια κατάσταση

Μιλήστε με τον κτηνίατρό σας ή έναν εκπαιδευτή για το αν μπορείτε να προσπαθήσετε με ασφάλεια να βρείτε τους λόγους και να χειριστείτε την κατάσταση μόνοι σας ή με τη βοήθειά τους. Εκείνοι θα πρέπει να είναι σε θέση να σας συμβουλεύσουν για το πώς να αντιμετωπίσετε τη συμπεριφορά του σκύλου σας χρησιμοποιώντας τεχνικές που δεν περιλαμβάνουν σκληρές λεκτικές επιπλήξεις ή τιμωρίες. Οι τιμωρητικές ή καταναγκαστικές μέθοδοι αυξάνουν το άγχος και το φόβο.

Συμπερασματικά

Δεν υπάρχει εγγυημένη θεραπεία για έναν σκύλο που μπορεί να παρουσιάσει επιθετικότητα και να δαγκώσει. Με τη σωστή όμως διαχείρισή τους, πολλά σκυλιά μπορούν να μάθουν να μην έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Όμως αυτό δεν φτάνει. Παράλληλα με την εκπαίδευση του σκύλου σας, πρέπει να εκπαιδευτείτε και εσείς. Πρέπει να μάθετε να διαβάζετε τα προειδοποιητικά σήματα του ζώου σας και να αποφεύγετε να βάζετε τον σκύλο σας σε καταστάσεις στις οποίες νιώθει ότι προκαλείται.

Η βοήθεια ενός κτηνιάτρου ή εκπαιδευτή είναι πολύ σημαντική γιατί χρειάζεται κάποιος χωρίς συναισθηματικούς δεσμούς ώστε να αξιολογήσει από τη μία την κατάσταση και να φτιάξει από την άλλη ένα πρόγραμμα-πλάνο σωστής διαχείρισης- χωρίς φυσικά τιμωρίες και βία. Πρέπει να σεβαστείτε τα θέλω του σκύλου σας, να κατανοήσετε το χαρακτήρα του και να χτίσετε από την αρχή το δεσμό ανάμεσά σας.