Πώς γνωρίζει ένας σκύλος τι μπορεί να φάει και τι όχι
Κωνσταντίνα Μάλλιου
17/04/2024
Κάποιες πράξεις των σκύλων μπορεί να μας φαίνονται περίεργες.
Μπορεί για παράδειγμα να τρελαίνονται για να φάνε ένα κομμάτι από το φαγητό μας, αλλά ταυτόχρονα, όταν δεν είμαστε μπροστά, μπορεί να φάνε κάτι που δεν πρέπει από τα σκουπίδια. Ή μπορεί κατά η διάρκεια της βόλτας να προσπαθήσουν να φάνε χορτάρια, ξύλα ή ακόμα και έντομα.
Όλα αυτά μας φαντάζουν τόσο περίεργα που μπορεί να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν τελικά οι σκύλοι ξέρουν ή όχι τι είναι και τι δεν είναι βρώσιμο.
Η αλήθεια είναι ότι οι σκύλοι βασίζονται κυρίως στην όσφρησή τους και ύστερα στην εμπειρία τους για το τι τρώγεται και τι δεν τρώγεται. Για παράδειγμα, τα κουτάβια είναι πιθανότερο να καταναλώσουν κάτι μη βρώσιμο γιατί ακόμα δεν έχουν αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία.
Πώς, όμως, οι αγαπημένοι μας τετράποδοι φίλοι χρησιμοποιούν την εξαιρετική τους όσφρηση για να προσδιορίσουν αν πρέπει να φάνε κάτι και πώς μπορεί να καταναλώνουν πράγματα που εμείς τα θεωρούμε μη βρώσιμα;
Όπως ήδη αναφέραμε, οι σκύλοι βασίζονται κυρίως στην όσφρησή τους όταν πρόκειται να αναγνωρίσουν τι είναι και τι δεν είναι βρώσιμο. Ωστόσο, για τους σκύλους ο ορισμός του βρώσιμου διαφέρει από τον δικό μας ορισμό. Δηλαδή, οι σκύλοι δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν κάτι τρώγεται πριν να επιχειρήσουν να το φάνε, ενώ εμείς είμαστε.
Υπάρχουν κάποιες μυρωδιές, όπως είναι οι όξινες, τις οποίες οι σκύλοι αποφεύγουν. Έτσι για παράδειγμα, όταν μυρίσουν ένα λεμόνι δεν θα προσπαθήσουν να το φάνε γιατί δεν τους αρέσει η μυρωδιά του. Βέβαια, άλλα αντικείμενα μπορεί να εκπέμπουν μια πιο ενδιαφέρουσα μυρωδιά και γι’ αυτόν τον λόγο να προσπαθήσουν να τα φάνε ακόμα κι αν δεν πρέπει.
Επομένως, η όσφρηση είναι σχεδόν πάντα η πρώτη αίσθηση που χρησιμοποιούν οι σκύλοι για να καθορίσουν αν μπορούν και πρέπει να φάνε κάτι ή όχι, και αυτό δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση.
Η όσφρηση των σκύλων είναι έως και 100.000 φορές ισχυρότερη από των ανθρώπων, οπότε έχουν την ικανότητα να μυρίζουν οσμές που εμείς δεν είμαστε σε θέση να μυρίσουμε.
Σε κάτι ακόμα που οι σκύλοι διαφέρουν από τους ανθρώπους είναι η γεύση. Οι άνθρωποι έχουμε περίπου 9.000 γευστικούς κάλυκες σε σχέση με τους σκύλους που έχουν περίπου 1.700 και γι’ αυτό η γεύση δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος να αναγνωρίσουν την τροφή τους. Άρα όσο νόστιμο και να είναι ένα φαγητό, αν δεν μυρίζει ωραία υπάρχει περίπτωση να μην προσπαθήσει ένας σκύλος να το φάει.
Γιατί, όμως, μπορεί να προσπαθήσουν να φάνε ένα χαλασμένο κομμάτι κρέας ή γενικά κάτι που δεν τρώγεται;
Πολύ απλά γιατί πρόκειται για μια πηγή μυρωδιών που είναι πολύ δελεαστικές για αυτούς– εμάς μπορεί να μας αηδιάζει αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τον σκύλο μας. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και η περιέργεια, ειδικά στα νεαρά κουτάβια. Αν είναι κάτι που δεν έχουν ξαναδοκιμάσει και έχει δελεαστική μυρωδιά, ιδιαίτερη υφή και κάνει και παράξενο ήχο, τότε οι πιθανότητες να φάνε κάτι που δεν πρέπει αυξάνονται.
Εκτός από τη μυρωδιά και την περιέργεια, η πλήξη μπορεί να είναι ένας παράγοντας που ένας σκύλος τρώει κάτι μη βρώσιμο. Αν, για παράδειγμα, λείπουμε πολλές ώρες από το σπίτι και ο σκύλος μας βαρεθεί διότι δεν έχει εκτονωθεί αρκετά, μπορεί να αρχίσει να σκαλίζει τα σκουπίδια, να τρώει τοίχους, κασώματα, έπιπλα και παιχνίδια. Πρόκειται για μια επικίνδυνη συνήθεια και θα πρέπει να φροντίσουμε να προσφέρουμε στο κατοικίδιό μας τον απαραίτητο χρόνο για να ασκηθεί τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.
Δυστυχώς, υπάρχουν και πιο σοβαροί λόγοι που συνδέονται με την ψυχική υγεία. Ένας σκύλος που υποφέρει από άγχος είναι πιθανότερο να φάει κάτι που δεν πρέπει, από έναν χαλαρό και ευτυχισμένο σκύλο. Ίσως το θεωρήσει μια διέξοδο για να απαλλαγεί από τα αρνητικά του συναισθήματα.
Τέλος, η διαταραχή PICA είναι αυτή που μπορεί να οφείλεται στην συγκεκριμένη συμπεριφορά. Η PICA χαρακτηρίζεται από την επαναλαμβανόμενη, συχνή, ακόμα και ψυχαναγκαστική κατάποση μη βρώσιμων αντικειμένων. Δυστυχώς, η γνώση των ειδικών καθώς και η σχετική έρευνα είναι περιορισμένη, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι/ες για τους λόγους που εμφανίζεται αυτή η διαταραχή.
Συνοψίζοντας
Οι σκύλοι βασίζονται στην όσφρηση και την εμπειρία τους για να καταλάβουν αν πρέπει να φάνε κάτι ή αν δεν πρέπει. Πολλές φορές καταλήγουν να καταναλώνουν πράγματα που εμείς τα θεωρούμε από αηδιαστικά μέχρι επικίνδυνα, και αναφέραμε τους λόγους που μπορεί να συμβαίνει αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μαλώσουμε τον σκύλο μας αν τον δούμε να τρώει κάτι που δεν πρέπει γιατί μπορεί να έχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά απoτελέσματα. Καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε εκπαιδευτικές μεθόδους βασισμένες στη θετική ενίσχυση συμπεριφοράς αλλά και να εμπιστευτούμε έναν καλό εκπαιδευτή που είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσει περισσότερο.
