Οι φιλίες που αναπτύσσονται μεταξύ ανθρώπων και ζώων είναι από τις πιο βαθιές σχέσεις που μπορεί να βιώσει κανείς.

Ένα αξιολάτρευτο σκυλάκι στο Μίσιγκαν, το 2017, είχε την τάση να ξεφεύγει από το καταφύγιο στο οποίο διέμενε για να επισκεφτεί το γηροκομείο του Meadow Brook και να κάνει παρέα στους ηλικιωμένους τροφίμους και στο προσωπικό. Το σκυλάκι με το όνομα Scout είναι σήμερα κάτοικος του γηροκομείου αφού υιοθετήθηκε και επίσημα από τους εργαζόμενους.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Free Press του Detroit, την πρώτη φορά που ξέφυγε ο Scout από το καταφύγιο, πέρασε πάνω από ψηλούς φράχτες, διέσχισε μια γεμάτη λεωφόρο, μπήκε στο γηροκομείο περνώντας τις αυτόματες πόρτες, και πήδησε στον καναπέ όπου τον πήρε ο ύπνος.

Την επόμενη ημέρα, μια νοσοκόμα τον βρήκε και κάλεσε το καταφύγιο της περιοχής. Οι άνθρωποι στο καταφύγιο συνειδητοποίησαν ότι πράγματι τους έλειπε ένας σκύλος. Ο Scout γύρισε στο καταφύγιο αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε, καθώς ήταν αποφασισμένος να επιστρέψει στο γηροκομείο – όπως και έκανε τα επόμενα βράδια.

Η διοικητής του νοσοκομείου, Marina Robertson, είπε: “Το έκανε μία φορά, δύο φορές, τρεις φορές, και φυσικά αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να προσέξει κανείς. Και ρώτησα το προσωπικό: “Λοιπόν, θέλει να βρίσκεται εδώ. Θέλει κανείς έναν σκύλο;”” Πρόσθεσε: “Είμαι ένας άνθρωπος που κοιτά τα σημάδια που έρχονται απ’ έξω, κι αν είναι γραφτό να γίνει, είναι γραφτό.”

Οι ηλικιωμένοι τρόφιμοι αντιμετώπισαν τα νέα με ενθουσιασμό, καθώς, σύμφωνα με την διοικητική υπάλληλο Rhonda Thomczak, ο σκύλος τους θύμιζε πώς είναι να βρίσκονται στο σπίτι τους.

Το παρελθόν του Scout, δυστυχώς, ήταν σκοτεινό. Πριν φτάσει στο καταφύγιο δεν είχε ούτε όνομα, ούτε οικογένεια. Κανείς δεν γνώριζε τίποτα για εκείνον. Οι άνθρωποι στο καταφύγιο συνειδητοποίησαν ότι ο Scout είχε συμπεριφορά κακοποιημένου ζώου, και μάλιστα κάποιος τον είχε πυροβολήσει. Το προσωπικό του γηροκομείου θεώρησε πως, ο λόγος για τον οποίο ο Scout επέμενε να επιστρέφει εκεί, ήταν η ασφάλεια που ένιωθε σε αυτό το περιβάλλον.

Σήμερα, ο Scout είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Τριγυρίζει στο γηροκομείο, κοιμάται όπου βρει, και επισκέπτεται τους ηλικιωμένους τους οποίους λατρεύει. Γνωρίζει, πλέον, πώς να ανοιγοκλείνει τις πόρτες, καθώς και ποιοι ηλικιωμένοι του φυλάνε λιχουδιές.

Σύμφωνα με τη Robertson: “Αν έχουν άνοια ή αν πεθαίνουν το γνωρίζει, και θα πάει να κάτσει μαζί τους και να τους καθησυχάσει. Πρέπει να είχε νιώσει ότι χρειαζόταν να βρίσκεται εδώ.”

Αυτή η συγκινητική ιστορία εμπνέει όλους μας να σκεφτούμε τα αδέσποτα σκυλάκια χωρίς παρελθόν, και να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας για να τα υποδεχτούμε.