Ακολουθήσαμε μια εθελόντρια στην Αθήνα για μια ολόκληρη μέρα και είδαμε πώς είναι ενδεικτικά η ζωή των ανθρώπων που ασχολούνται με τη φροντίδα αδέσποτων.

Ξύπνημα στις 07:30. Ο Σιλβέστρος, ένας ασπρόμαυρος γάτος που ήρθε για να φιλοξενηθεί στο σπίτι και τελικά μονιμοποιήθηκε, δεν την αφήνει να κοιμηθεί παραπάνω – δεν θα άφηνε κανέναν να κοιμηθεί παραπάνω. Εκείνη περνάει με κλειστά μάτια πάνω από τις ουρές του Φάκη και της Αρσινόης. Σε θέση μάχης. Τα μπολ είναι άδεια, οι αμμοδόχοι γεμάτες. Κανονικά θα έπρεπε να είναι αντίστροφα.

Κάθε μέρα στη ζωή ενός εθελοντή ή μιας εθελόντριας είναι μια κωμικοτραγική περιπέτεια. Γλυκόπικρη. Κανείς δεν ξέρει τι θα σου ξημερώσει. Γιατί μπορεί να σε φωνάξουν για οτιδήποτε έκτακτο ή καινούργιο.

Με τη σειρά τάισμα στους προσωρινούς φιλοξενούμενους αλλά και στους μόνιμους θαμώνες. Πρέπει να γίνεται με την ίδια σειρά κάθε πρωί για να μη χάσει την μπάλα. Ποιος παίρνει φάρμακο μαζί με το φαγητό; Ποιος χρειάζεται ειδική τροφή; Οι κτηνιατρικές συνταγές είναι πάντα δίπλα σε χαρτάκι.

Τσεκ αν έχουν πιει όλοι νερό. Εκείνη ακόμα δεν έχει πιει. Πάει κατευθείαν στον καφέ. Όχι στον καφέ γάτο. Στον καφέ που χρειάζονται οι άνθρωποι το πρωί για να μην κουτουλάνε στα έπιπλα.

Ξέπλυμα σε μπολάκια, καθαριότητες, όλα γίνονται σχεδόν μηχανικά. Γρήγορο άνοιγμα σε facebook για να δει αν ο μαύρος γάτος που είχε χαθεί βρέθηκε. Βοηθάνε εδώ και μια βδομάδα στην ανεύρεσή του. Ποιοι; Εκείνη και οι υπόλοιποι της ομάδας στη φιλοζωική. To inbox έχει άλλα πέντε μηνύματα: τρεις άνθρωποι που θέλουν βοήθεια για γάτες που βρήκαν στον δρόμο και δυο εκκλήσεις για φιλοξενίες και υιοθεσία.

Τελευταία γουλιά καφέ, πιτσιλίζεται και οριακά δεν λερώνει το μπλουζάκι της. Αλλά και να το λέρωνε, δεν θα την παρεξηγούσε κανείς. Οι φίλοι που έχει να φροντίσει δεν κοιτάζουν λεκέδες από καφέ, δεν σε κρίνουν για τέτοιες λεπτομέρειες.

Πρέπει να τηλεφωνήσει στον γιατρό, είναι στο speed dial πια το τηλέφωνό του, περισσότερο από τους συγγενείς της. Ένα γατί που στειρώθηκε, θα γυρίσει στην αποικία του – αναστεναγμός ανακούφισης γιατί η αποικία είναι σε ασφαλές σημείο μακριά από δρόμους. Το άλλο θα φιλοξενηθεί. Τσεκάρει: εκείνη έχει άλλο χώρο στο σπίτι;

Ο Μαχητής, ένα σκύλος με τεράστιες πατούσες και ακόμα πιο τεράστια καρδιά, περιμένει υπομονετικά να πάει βόλτα. Το ζώο κάποτε νοσούσε με μόρβα – νόσο του Carre. Εκείνη τον υιοθέτησε από μια άλλη φιλοζωική, στην αρχή εικονικά και μετά κανονικά, όταν εκείνος ήταν πέντε ετών πια. Ο σκύλος τίμησε το όνομά του και έζησε – κοντά της. Λουρί, ουρά που κουνιέται ασταμάτητα, και έξοδος.

Εκείνη δουλεύει το απόγευμα. Άρα τα πρωινά έχει την ευκαιρία να ακροβατήσει ανάμεσα στο κανονικό σπίτι της και το ψηφιακό. Εκεί, ανάμεσα στα bits και τα bytes των social, κρύβεται ό,τι μπορείς να φανταστείς: ακόμα και μωρά που κανείς δεν αναλαμβάνει. «Βρήκαμε τέσσερα νεογέννητα, ελάτε να τα πάρετε», της γράφει κάποιος. Οι άνθρωποι εκεί έξω έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι εθελοντές δεν έχουν δουλειά, ότι έχουν κάποιο δικό τους καταφύγιο ή κάποιο μαγικό ραβδί που κάνει τα προβλήματα των αδέσποτων να εξαφανίζονται. Evanesco!

Καταφέρνει τουλάχιστον να συμπιέσει τον χρόνο, να προλάβει να φάει και να ντυθεί για τη δουλειά. Την ώρα που βγαίνει στο κατώφλι της εξώπορτας, κοιτάζει στον ήλιο το παντελόνι της. Αυτή η τρυπίτσα πώς βρέθηκε εκεί; Ποιο νυχάκι τη γάζωσε; Απολογισμός: μείον ένα παντελόνι. Δεν πειράζει. Ο τελικός απολογισμός περιλαμβάνει κυρίως έμψυχα, οπότε είναι πάντα θετικός.

Φτάνει στη δουλειά. Για λίγο όλα παγώνουν. Ο βιοπορισμός σηκώνει ανάστημα στον εθελοντισμό. Πάντα όμως στο γραφείο υπάρχει και μια παγίδα ή ένα ντρόπερ για να το δώσει ή να το χρησιμοποιήσει αν παραστεί ανάγκη.

Όταν βγαίνει από το γραφείο, οι άνθρωποι στην πλατεία κάθονται και πίνουν το ποτό τους. Είναι ήδη βράδυ. Μαζί με τους ανθρώπους, μερικές γάτες σουλατσάρουν ράθυμα. Τις αναγνωρίζει τις περισσότερες. Μια κυρία σε ένα μπαλκόνι βγαίνει και φωνάζει: «Με αυτές τις γάτες, τι θα γίνει; Έχουμε γεμίσει». Τι να της απαντήσει; Ότι χωρίς τη μεσολάβηση δυο-τριών τρελών που κάνουν εθελοντισμό, οι γάτες θα ήταν αστείρωτες, άρρωστες και ασύλληπτα περισσότερες; Δεν έχει κουράγιο να ξανακάνει την ίδια κουβέντα.

Στο σπίτι την περιμένει η τριχωτή κουστωδία. Κάποιες φορές την περιμένει και κάποιος φίλος ή φίλη να πατήσουν ανθρώπινο delete στη μέρα, το σαλόνι γεμίζει από γέλια ανθρώπων, ο καναπές βουλιάζει από περισσότερα παντελόνια με ανεπαίσθητες τρυπίτσες.

Πέφτει για ύπνο. Πριν κοιμηθεί επιβεβαιώνει ότι τα θυμήθηκε όλα: βραδινή βόλτα στον σκύλο, τσεκ. Φωτογραφήσεις σε νέες αδέσποτες αφίξεις, τσεκ. Αγγελίες στο facebook για υιοθεσίες, τσεκ. Καθαρές αμμοδόχοι τσεκ. Χορτάτοι «συγκάτοικοι», τσεκ. Όσο μετράει, την παίρνει ο ύπνος. Ο Σιλβέστρος δίπλα της κάνει ανεπαίσθητα πατουσάκια στο σεντόνι. Μέχρι που σταματάει κι αυτό. Ο Σιλβέστρος έχει κοιμηθεί, και στέλνει τα όνειρά του να ενωθούν με τα δικά της.

*Ευχαριστούμε τη Σοφία Τ. από το SAVE Stray Animals and Volunteers, το Φιλοζωικό Σωματείο εθελοντών Λυκόβρυσης-Πεύκης, που μας άφησε να την ακολουθήσουμε σε ένα τυπικό 24ωρό της.