«Jo(e)y όπως λέμε χαρά

Η αλήθεια είναι ότι από μικρή είχα τρελή αδυναμία στα σκυλιά και δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι μπορεί να μου κλέψει ολοκληρωτικά την καρδιά ένας γάτος. Αυτός είναι ο Joey, κι αν αφαιρέσουμε το e όπως γράφεται το όνομα, μας μένει η λέξη χαρά στ’ αγγλικά.

Αυτός ήταν και ο λόγος που του έδωσα το συγκεκριμένο όνομα. Επειδή έφερε χαρά στη ζωή μου, σε μια περίοδο αρκετά δύσκολη και «σκοτεινή» για μένα.

Τον Joey, τον πρωτοείδα σε ένα story στο Instagram, που είχε αναρτήσει ένας φίλος μου, καθώς μόλις τον είχε σώσει από βέβαιο θάνατο μέσα από τη μηχανή ενός αυτοκινήτου. Δεν ξέρω- ακόμη και μέχρι σήμερα- τι ήταν αυτό που με ώθησε, αλλά με αυτοματοποιημένο σχεδόν τρόπο, έστειλα επιτόπου μήνυμα ότι τον θέλω.

Το τελευταίο πράγμα που έψαχνα εκείνη την περίοδο ήταν ένα κατοικίδιο να φροντίζω, αφού καλά καλά ούτε τον εαυτό μου δεν ήμουν σε θέση να φροντίσω (όπως έγραψα και παραπάνω ήταν μια δύσκολη συγκυρία για μένα).

Επειδή δεν ήμουν ακόμη σίγουρη για την απόφασή μου, συμφώνησα να τον πάρω για ένα Σαββατοκύριακο, καθώς η κτηνίατρος που τον είχε αναλάβει, δεν είχε χώρο να τον κρατήσει και έπρεπε να βρεθεί ένα προσωρινό σπίτι.

Αυτό το Σαββατοκύριακο έμελλε να είναι και η πρώτη μας «ζόρικη» -θα τη χαρακτήριζα- επαφή, αλλά και καθοριστική.

Ο Joey ήταν ένα γατάκι παρά πολύ φοβισμένο και ταραγμένο που κρυβόταν όπου έβρισκε και ήταν μονίμως νευρικός. Περιττό να πω ότι για να βγει από τις διάφορες κρυψώνες, του άφηνα κονσέρβες για να τις μυρίσει και αφού τις έτρωγε αρειμανίως, μετά έκανε εμετό σε όλο το σπίτι.

Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η ρημάδα η ενσυναίσθησή μου αλλά μόλις κατάλαβα ότι το γατάκι χρειάζεται τη βοήθειά μου, αποφάσισα να βαδίσουμε αυτό το δρόμο της ψυχικής ίασης μαζί. Και μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα ότι αυτός ήταν που με «έσωσε» και όχι εγώ εκείνον.

Ο Joey έπαψε να είναι εκείνο το φοβισμένο και μονίμως ανήσυχο γατάκι. Εγώ κέρδισα την εμπιστοσύνη του και εκείνος κατέκτησε τη σιγουριά ότι είναι ο αδιαφιλονίκητος άρχοντας του σπιτιού και της καρδιάς μου.

Το περίεργο είναι ότι νιώθω σα να συμβιώνω πραγματικά με έναν άλλο άνθρωπο. Είναι άλλωστε ο πιο έξυπνος γάτος που έχω γνωρίσει. Και δεν το λέω μόνο εγώ ως γατομάνα-κουκουβάγια αλλά και εκείνοι στους οποίους επιτρέπει να τον συναναστραφούν λίγο περισσότερο.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Joey είναι πολύ επιλεκτικός στις συναναστροφές του με το ανθρώπινο είδος. Θέλει το χρόνο του για να σε πλησιάσει και να σ’ εμπιστευτεί ώστε να ξεδιπλώσει όλο του το ταμπεραμέντο.

Αν ισχύει ότι μοιάζουμε με τα κατοικίδια μας, τότε αυτό είναι σίγουρα ένα κοινό μας στοιχείο. Επίσης, αν δε σε συμπαθήσει και δεν του αρέσει η ενέργειά σου, μπορεί να μείνει κλεισμένος μέσα στο δωμάτιο, καθ’ όλη τη διάρκεια της επίσκεψής σου.

Τώρα σε ό,τι αφορά το.. ταμπεραμέντο του, είναι ένα απίστευτο κράμα τρυφερότητας που όταν τον πιάσει, δεν ξεκολλάει από πάνω σου αλλά συγχρόνως με μπόλικη δόση ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Ένα από τα στοιχεία άλλωστε που λατρεύω στις γάτες είναι ακριβώς αυτή η προσωπικότητα.

Ο Joey ξέρει να διεκδικεί και σε ορισμένες περιπτώσεις να επιβάλλει τα θέλω του. Όταν βέβαια είμαι χαμένη στις δουλειές μου και δεν του δίνω τη σημασία που θέλει, θα αδειάσει επιδεικτικά το συρτάρι με τις κάλτσες μου και θα τις φέρνει σαν τρόπαιο στο οπτικό μου πεδίο. Αυτό είναι και το μόνο σημείο σύγκρουσης μεταξύ μας.

Κατά τ’ αλλά το βράδυ, που έρχεται στο κρεβάτι να κοιμηθούμε και μου κάνει μυτούλες και χάδια, τα ξεχνάμε όλα. Κοιμάται κάθε βράδυ μαζί μου και δε σηκώνεται από το κρεβάτι, αν δε σηκωθώ κι εγώ. Με ακολουθεί παντού-ναι ακόμη και στο μπάνιο- ή όταν απλώνω ρούχα, λατρεύει να κάνει βόλτες στον κήπο και γύρω γύρω στα κεραμίδια, ειδικά όταν έχει ήλιο, αλλά επιστρέφει πάντα πίσω.

Συνοψίζοντας, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η απόφασή μου να τον υιοθετήσω, ήταν μια από τις σοφότερες που έχω πάρει στη ζωή μου και από τις πιο επιδραστικές για την ψυχική μου υγεία.»

*Η Ανθή Σαλαγκούδη είναι δημοσιογράφος. Παρουσιάζει τα κεντρικό δελτίο ειδήσεων το Σαββατοκύριακο στο Attica Tv και κάνει ένα podcast στην πλατφόρμα Streamee.