Ο Garfield ήρθε στη ζωή μας μωράκι ακόμα. 

Ήρθε γιατί τα παιδιά επέμεναν πάρα πολύ καιρό να πάρουμε σκυλάκι! Μα κι εγώ, δεν το συζητώ, σκυλάκι ήθελα. Στο παρελθόν είχαμε με τον συγκάτοικο μου δύο χάσκι. Τα λάτρευα και τα λατρεύω τα σκυλιά, και ξέρω πως σε κάποια χρόνια θα έρθει στο σπίτι μας ένα ημίαιμο σαν αυτά που είχε ο παππούς μου στο χωριό στην Κρήτη. Οχι ακόμα όμως, αφού δεν μπορώ να στηρίξω τις βόλτες που χρειάζεται ένα σκυλί. Tα παιδιά όμως επέμεναν πάρα πολύ και έτσι άρχισα να σκέφτομαι ημίμετρα: κουνέλι, ψάρι, χελώνα… ή μήπως γάτα;

Γάτα; Μα τι λέω… Aφού δεν μου αρέσουν τα γατιά, έχουν πολλές ιδιαιτερότητες, και δεν τα εμπιστεύομαι. Eκεί που δεν το περιμένεις μπορούν να σε αιφνιδιάσουν και να βγάλουν νύχια. Mε τίποτα!

Ποιος να μου το έλεγε ότι λίγο καιρό μετά ο Garfield θα ήταν ο πρωταγωνιστής στις καρδιές μας! Μας το έφεραν από μια γειτονική πυλωτή: εκεί είχε γεννήσει η μαμά του εκείνον και τα αδέρφια του, και το μέλλον του θα ήταν να γίνει ο μόρτης της γειτονιάς.

Δεν ξέρω τις πρώτες μέρες ποιός ήταν πιο αγχωμένος: ο Garfield ή εγώ;

Είχα αγωνία να τον φροντίσω σωστά, να είναι καλά, να νιώσει ασφαλής, και το κυριότερο να μην τον πατήσουμε καταλάθος έτσι μικρούλης που ήταν.

Τα παιδιά είχαν ξετρελαθεί μαζί του εγώ στην αρχή το έπαιζα άνετη… Όχι για πολύ όμως.

Ο Garfield είναι το πιο καλόκαρδο πλάσμα σ’ αυτή τη Γη (μα πόσο αντικειμενική) είναι πανέξυπνος, ήσυχος (εκτός από τις νύχτες που βγαίνει για σαφάρι στο σαλόνι με τη φουντωτή ουρά του).

Όσα ξυστηρια και αν του πάρω, τίποτα σαν το μπράτσο του καναπέ και της πολυθρόνας. Κάπου μάλλον θα έχει ακούσει πως το “ξένο είναι πιο γλυκό” και το εφαρμόζει κατά γράμμα!

Χαλάλι του όμως, γιατί όταν ανοικοκλεινει τα ματάκια του και μου λέει σ αγαπώ εγώ λιώνω και δε με νοιάζουν οι φθορές στα έπιπλα, μήτε και που γεμίζει τον τόπο με νερά, γιατί μόλις βλέπει βρύση πάει από κάτω και πλατσουρίζει (λογικό αφού γεννήθηκε αρχές Μαρτίου και το ζώδιο του είναι ιχθύς). Αυτό που έχει σημασία είναι πως κάποια στιγμή που στο σπίτι μας είχαμε κάποιες στενοχώριες ο Garfield ήταν η αιτία να χαμογελάσουμε, να παίξουμε, να ξεχαστούμε. Τον αγαπάμε τον Garfield μας, γιατί όταν επιστρέφουμε στο σπίτι μας τσεκαρει μ’ έναν τρόπο, ποιος είναι ο πιο κουρασμένος ή ο πιο βαρύς σε διάθεση, και τρέχει πρώτα σε αυτόν για να γουργουρησει δίπλα του να τριφτει και να κάνει λίγο αργότερα και τα μαγικά πατουσάκια του.

Πολύ πιθανόν να έχει ακούσει πόσο πολύ αγαπάω τα σκυλιά και για αυτό όταν του πετάω ένα μπαλάκι για να παίξει εκείνος τρέχει το πιάνει και μου το δίνει πάλι πίσω. Μην λέμε υπερβολές όμως, στο μπαλκόνι επιστρέφει όλη η γατίσια του φύση, όταν δει ένα ζουζούνι ή κάποιο περιστερι να πλησιάζει  τη βεράντα μας.

Λατρεύει τις κλωστές και τα κουβάρια όπως κάθε γάτα που σέβεται τον εαυτό της, και όταν βάζουμε λουλούδια στο βάζο εκείνος βάζει στοίχημα να τα μαδήσει. Στις αρχές έκανε άγριους τσακωμούς με το είδωλο του στο νερό και στον καθρέφτη, τώρα τελευταία όμως μου φαίνεται πως τα έχουν βρει!Τρελαίνεται από χαρά όταν τον χτενίζουν και μετα του δίνουν την πάστα του για τις τριχόμπαλες. Πρέπει να είναι η ύψιστη γκουρμεδιά – αφού την φάει γλείφεται για τουλάχιστον μία ώρα!

Από πόζες που παίρνει με κάνει να πιστεύω πως σε προηγούμενη ζωή ήταν άντρας, ρεμπέτης και καραμπουζουκλης, που για κάποια χρόνια είχε ανοίξει και κομμωτήριο αλλά το έκλεισε αφού έρχεται τα βράδια πίσω μας και μας χτενίζει με τα νύχια του! Τον ενθουσιάζουν τα γυαλιστερά αντικείμενα, γι’ αυτό και το πρώτο του χριστουγεννιάτικο δέντρο βρέθηκε στο πάτωμα μετά από salto mortale που πραγματοποίησε στην κορυφή προκειμένου να πιάσει το αστέρι. Την επόμενη χρονιά το στολίσαμε με μπάλες που δεν σπάνε.

Δύο πράγματα απεχθάνεται: Όταν έρχεται ο κτηνίατρος για το εμβόλιο – εκεί γίνεται τίγρης – και όταν είναι να μπει στην τσάντα του για να πάμε έξω. Αυτό για να το καταφέρω πρέπει να κάνω ασκήσεις θάρρους, να οπλιστώ με υπομονή, και να έχω άφθονο χρόνο μπροστά μου, αφού και να καταφέρω να τον πιάσω και να τον βάλω μέσα αυτός εκτινάσσεται πάλι έξω σαν ελατήριο. Και έτσι και βγει έξω ξεκινάει το μοιρολόι: “Που με πάτε καλέ; Τι άνθρωποι είστε εσείς; Μα γιατί δε με αφήνετε στην ησυχία μου; Νιάου!”

Είμαι τόσο τυχερή που είναι στη ζωή μας αυτό το πανέμορφο και καλοψυχο πλάσμα. Garfield, σ’ ευχαριστούμε για όσα μας δίνεις, και να ξέρεις πως εξαιτίας σου άρχισα επιτέλους να αγαπάω το είδος σου!

Η Νεκταρία Γιαννουδάκη είναι ηθοποιός και οι πρόσφατες δουλειές της στο θέατρο ήταν: Η παράσταση Ντα του Χίου Λέοναρντ στο θέατρο Ιλίσια σε σκηνοθεσία Π. Ζουλια, και η παράσταση Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα στο θέατρο Αργώ σε σκηνοθεσία Αλ.Κοέν

Στην τηλεόραση παίρνει μέρος στις σειρές Σασμός και Ψυχοκόρες.