Κάτι που ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ είναι ότι θα γίνω γατομαμά.

Οι γάτες μου φαίνονταν παράξενες, απόμακρες και ομολογώ πως τις φοβόμουν λίγο. Με τα σκυλιά είχα τρέλα, ονειρευόμουν και ήθελα να έχω σκύλο από πολύ μικρή. Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο βρήκα μια Μεγάλη Παρασκευή στο Λαύριο τη Λάρα μου. Ένα πλάσμα τόσο χαριτωμένο, έξυπνο και αγαπησιάρικο που έγινε σύντροφος στη ζωή μου για σχεδόν δέκα χρόνια. Δυστυχώς το 2020 μέσα στη δυσκολία και την απομόνωση του Covid την έχασα πολύ ξαφνικά από καρκίνο. Η μοναξιά αυτής της απώλειας ήταν κάτι πρωτόγνωρο και πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ.

Είχαμε ήδη περιθάλψει με τον σύντροφό μου, που ήταν ανέκαθεν λάτρης της γάτας και ήξερε αρκετά πράγματα, κάτι αδέσποτα γατάκια της γειτονιάς οπότε πλέον το μόνο πράγμα που μπορούσε να μου απαλύνει τον πόνο ήταν η διάσωση και φροντίδα αδέσποτων γατιών. Κάπως έτσι μετά από τρεις μήνες και τέσσερα μωράκια που μάζεψα, φιλοξένησα κι έδωσα για υιοθεσία, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα ένα γατούλι να μείνει μαζί μου.

Ο πρώτος μου γάτος, ο Λίο είναι ένα αριστούργημα της φύσης. Τον παρατηρώ καθημερινά πως λάμπει το μακρύ τρίχωμά του, ένα μπεζ ροζ με λευκές τούφες και πως γυαλίζουν τα μπιρμπιλωτά του μάτια. Είναι ένα γατί πολύ αστείο και παιχνιδιάρικο, πράγμα σωτήριο μέσα στην κατάθλιψη της καραντίνας αλλά και την προσωπική μου λόγω της απώλειας.

Λίγο αργότερα γέννησε μια αδέσποτη ομορφιά που φρόντιζα κι ένα από τα μωράκια της γεννήθηκε με 2 πόδια μόνο. Με το που την αντίκρυσα είπα εντάξει, θα την πάρω εγώ να έχει κι ο λουκουμάς μου παρέα. Η Μπριζίτ ήταν και είναι το πιο γλυκό και τρυφερό πλάσμα του κόσμου και όταν μου κάνει μασαζάκι με τα πατουσάκια της χωμένη στην αγκαλιά μου πραγματικά νοιώθω πως ξέρει ότι την έσωσα.

Πλέον, είχα γίνει και επισήμως εθελόντρια με τη Nine Lives Greece, οπότε η διάσωση, η περίθαλψη και η στείρωση αδέσποτων γατιών είχε γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Κάπως έτσι βρέθηκε στα χέρια μου το τρίτο μου μωράκι, η Σελίν. Το καημένο αυτό βρέθηκε νεογέννητο, πεταμένο, 93 γραμμάρια όλα κι όλα. Τη μεγάλωσα με μπιμπερό, με ξενύχτια και συνεχή φροντίδα, την αγάπησαν και οι άλλοι δύο πολύ και αποφάσισα ότι θα την κρατήσω. Ο Λίο με τη Σελίν είναι ακόμα τρελά ερωτευμένοι και αγκαλιάζονται και γλείφονται όλη μέρα!

Τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει πάρα πολλά μωρά από το σπίτι μου ως φιλοξενούμενα μέχρι να βρουν την παντοτινή τους οικογένεια. Έχω βγάλει γατάκια από αυτοκίνητα, έχω πιάσει στο δρόμο, σε πάρκα, μέχρι και μέσα σε σπίτια. Από το post μου στο facebook άρχισαν να με παίρνουν τηλέφωνο φίλοι αλλά και άγνωστοι καμιά φορά για βοήθεια και συμβουλές. Μέσα από όλο αυτό γνωρίστηκα με νέους ανθρώπους που μοιράζονται την αγάπη για τις γάτες και την επιθυμία να βοηθήσουν. Γίναμε φίλοι, συνεργάτες και βοηθάμε ο ένας τον άλλο με τα δικά μας γατοπαίδια ή και με περιστατικά αδέσποτων.

Βρισκόμαστε για παρέα και όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε πάντα για τα γατιά μας μιλάμε.
Δεν είναι τυχαίο όμως αυτό. Οι γάτες είναι απίστευτα γοητευτικά πλάσματα και πολύ παρεξηγημένα. Μπορείς να τις χαζεύεις για ώρα ακόμα και να κοιμούνται, τις χαϊδεύεις και ηρεμεί το είναι σου, παίζουν και γελάς με την καρδιά σου. Εγώ πια ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι και να ξαπλώσω στον καναπέ για να έρθουν όλες πάνω μου να γουργουρίσουν. Τότε νιώθω να φεύγει το άγχος, ο φόβος και απολαμβάνω το τώρα.

Κάτι άλλο υπέροχο που σου μαθαίνουν οι γάτες είναι πώς να σέβεσαι και να αγαπάς τους άλλους. Είναι πλάσματα συγκατάθεσης και όχι υποτακτικά. Αν δεν θέλουν να τις αγγίζεις θα στο δείξουν και πρέπει να το δεχτείς αλλιώς θα πονέσεις! Χρειάζονται χρόνο και υπομονή, άλλες πολύ άλλες λίγο, όμως για να τις γνωρίσεις καλά και να δεις τη μαγεία τους να απλώνεται στη ζωή σου πρέπει να χαλαρώσεις και να περιμένεις.

Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις που τρέχουν στην αγκαλιά σου να σωθούν και να αγαπηθούν όπως ο Τζορτζ Κλούνι, ένα φουντωτό γκρι μωρό που ήρθε και γαντζώθηκε στο πόδι μου σε αποστολή στειρώσεων. Ήταν σε τραγική κατάσταση και μάλλον ήξερε ότι είμαι η ελπίδα του να ζήσει. Τόσο καλά με διάβασε που τον ερωτεύτηκα και αποφάσισα να τον κρατήσω κι αυτόν ενώ έλεγα πως δεν υπάρχει περίπτωση για τέταρτο. Τι να έκανα όμως αφού είναι σαν λούτρινο; Δάγκωσα τη λαμαρίνα εντελώς, όπως με όλα μου τα μωρούλια και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά.

Η Lou is ειναι τραγουδίστρια και μουσικος.  Κινείται σε ένα ευρύ φάσμα μουσικών επιρροών, το οποίο εκτείνεται από την alternative pop & rock μέχρι jazz, blues και ethnic μουσική και τραγουδάει σε πολλές γλώσσες, δίνοντας πάντα έμφαση στην ιστορία που διηγείται κάθε τραγούδι.