Η Έλενα Κοντογεωργίου σώζει ανήμπορα αδεσποτάκια από τα πιο ζοφερά μέρη της πόλης
Μυρτώ Τζώρτζου
03/10/2023
Βρίσκονται στα πιο απίθανα μέρη. Σε φρεάτια, υπονόμους, γέφυρες, κεντρικές λεωφόρους, εγκαταλελειμμένα σπίτια. Με ένα και μόνο σκοπό. Να απεγκλωβίσουν ζώα που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Και που αν δεν πάνε αυτοί, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να σωθούν. Η Alma Libre Hellenic Animal Rescue δεν είναι απλά μια ομάδα διάσωσης. Είναι μια χούφτα ανθρώπων που με κίνδυνο συχνά της ίδιας τους της ζωής κάνουν τα αδύνατα δυνατά.
Μιλήσαμε με την πιο ενεργή γυναίκα διασώστρια της ομάδας, Έλενα Κοντογεωργίου, η οποία κάνει πράγματα που ελάχιστες γυναίκες θα τα έκαναν. Και τα καταφέρνει.
Έλενα, πες μου λίγα λόγια για την ομάδα Alma Libre
H Alma Libre είναι μια εθελοντική ομάδα διάσωσης, η οποία απεγκλωβίζει ζώα που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Η δράση μας είναι καθημερινή, 24 ώρες το 24ωρο, σε όλες τις περιοχές της Αθήνας, όπου υπάρχει ανάγκη. Και υπάρχει συνέχεια τεράστια ανάγκη είτε με ζώα απεγκλωβισμένα σε διάφορα μέρη, με ζώα χτυπημένα που δεν είναι εύκολο να πιαστούν από τον καθένα, ζώα άρρωστα που είναι δύσκολο να πιαστούν. Μεγάλος ο αγώνας.
Ο εγκλωβισμός πού μπορεί να είναι;
Ο εγκλωβισμός μπορεί να είναι μέσα σε φρεάτια, σε αγωγούς ομβρίων υδάτων, σε υπονόμους, πάνω σε ταράτσες, σε βεράντες ακατοίκητων σπιτιών, σε σωλήνες, σε ψευδοροφές, σε λαγούμια, σε αυτοκίνητα, όπου μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι πάρα πολλά τα σημεία που μπορεί να εγκλωβιστεί ένα ζώο.
Πόσοι και ποιοι είστε στην ομάδα;
Είμαστε 18 περίπου άτομα αλλά στην καθημερινή δράση είμαστε πολύ λίγοι, μόλις τέσσερις. Βέβαια δεν μπορούμε και οι τέσσερις κάθε μέρα. Ένας, δύο, το πολύ τρεις. Ο καθένας πάντα με το χρόνο του γιατί αρκετοί εργάζονται. Συγκεκριμένα είναι εκτός από εμένα οι: Αλέξης Μαντζώρος, Κώστας Γκάρεφ, Βαγγέλης Συνοδινός, Σάββας Χαμαμτζής, Αλέκος Κουντουράκης, Γιάννης Τσαπράς, Χρυσαυγή Κορύλλου, Ανδριαννή Γκέιτ, Δημήτρης Γραμματικάκης.
Εσύ από ό,τι κατάλαβα είσαι η μόνη τόσο ενεργή γυναίκα. Είχες προηγούμενη εμπειρία στις διασώσεις;
Πριν γίνει η Alma Libre πολλοί από εμάς ήμασταν σε άλλη ομάδα διάσωσης. Επίσης εγώ ασχολιόμουν με τα αδέσποτα τα τελευταία έξι χρόνια σε τοπικό επίπεδο. Τα τέσσερα βέβαια τελευταία ασχολούμαι πλέον σε καθημερινή βάση. Και το μέλλον θα δείξει. Είναι τόσες πολλές οι ανάγκες. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο σύνηθες να υπάρχουν σε αυτό το επίπεδο διασώστριες γυναίκες.
Τι κάνεις συνήθως σε μια διάσωση; Σε έχουμε δει να μπαίνεις σε μέρη που ούτε να φανταστούμε δεν θέλουμε, όπως υπονόμους, φρεάτια.
Η κάθε διάσωση έχει την ιδιαιτερότητά της, είναι διαφορετική. Υπάρχουν περιπτώσεις που έπρεπε να πάω έρποντας σε κεντρικό αγωγό 30 μέτρων για ένα γατάκι που είχε πέσει μέσα. Υπάρχουν περιπτώσεις που έπρεπε να μπω μέσα στα νερά σε φρεάτιο για να βγάλω ζωάκι που πνιγόταν. Άλλες φορές χρειάστηκε να κατέβω σε φωταγωγό για να βγάλω χτυπημένο ζώο. Υπάρχουν και άλλα περιστατικά που σου κόβουν στην κυριολεξία την ανάσα, όπως γατιά κάτω από γέφυρες, μέσα σε ρείθρα που εκεί ο χρόνος μετράει αντίστροφα και θέλει τεράστια προσοχή- και έχεις ταυτόχρονα και τρομερή αγωνία-. Άπειρα τα περιστατικά που δεν τα ξεχνάς ποτέ.
Σε έναν υπόνομο, για παράδειγμα, φοράς στολή;
Σε κάποιες περιπτώσεις ναι. Είναι στολή μιας χρήσης. Επίσης έχω φακό κεφαλής και συχνά κράνος. Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση. Και εδώ θέλω να πω ότι έχουμε ανάγκη για εξοπλισμό. Είναι πολλά τα περιστατικά, πολλά τα έξοδα. Οι στολές μιας χρήσης, για παράδειγμα, τελειώνουν γρήγορα. Ε, μετά πρέπει να πάρουμε άλλες. Οπότε μπορεί και να μην υπάρχει στολή για να φορέσω. Ανάλογα με το περιστατικό πρέπει να έχουμε και τον κατάλληλο εξοπλισμό.
Δεν φοβάσαι να μπεις σε έναν υπόνομο; Τι μπορεί να δει κανείς εκεί;
Για εμένα δεν υπάρχει φόβος μπροστά στην ανάγκη ενός ζώου που εκείνη τη στιγμή κινδυνεύει. Έχει τύχει να κατέβω σε αγωγούς που ήταν γεμάτοι λάσπες με κατσαρίδες, αράχνες, σκουλήκια, αρουραίους. Εγώ όμως εκείνη τη στιγμή βλέπω μόνο το ζώο. Πολλές φορές οι συνθήκες είναι αντίξοες. Δεν ξέρεις τι μπορεί να συναντήσεις εκεί κάτω. Είναι επικίνδυνο, πώς να το κάνουμε. Σε πιάνει κιόλας κλειστοφοβία. Όμως σου περνάει. Σταματάς να σκέφτεσαι πόσο κλειστά, στενά και δύσκολα είναι εκεί. Σκέφτεσαι, όπως είπαμε, μόνο το ζωάκι.
Καταλαβαίνω ότι όλα τα περιστατικά είναι μοναδικά. Σου έρχεται κάποιο στο μυαλό που δεν μπορείς να ξεχάσεις με τίποτα;
Όλα τα περιστατικά είναι χαραγμένα μέσα μου. Συνήθως τα τραγικά περιστατικά μένουν περισσότερο. Θυμάμαι ένα πολύ έντονα. Ήταν ένα γατάκι που είχε πέσει σε φρεάτιο στην Ηλιούπολη. Είχε προηγηθεί προσπάθεια της Πυροσβεστικής. Από λάθος όμως χειρισμό το έριξαν κάτω στα κεντρικά. Ήταν δύσκολα. Ανοίξαμε τα κεντρικά. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από το μικρό. Έτσι κατέβηκα κάτω μαζί με έναν άλλον εθελοντή, τον Δημήτρη. Θυμάμαι ότι ο αγωγός ήταν τεράστιος, σαν στοά. Κάναμε πορεία εκεί κάτω ο ένας από τη μία πλευρά και ο άλλος από την άλλη. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής. Κάποια στιγμή είχα προχωρήσει 400 μέτρα και είδα το γατάκι να κείτεται μέσα στα νερά. Αλλά ανέπνεε. Ήταν σε ημιθανή κατάσταση. Το πήρα στα χέρια μου και έτρεχα προς την έξοδο. Ήταν συγκλονιστικό. Μεταφέρθηκε αμέσως σε κτηνιατρείο για νοσηλεία. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Και σκέφτομαι πόσα ζώα δεν άκουσε κανείς, δεν είδε κανείς. Πόσα χάνονται αβοήθητα.
Έχεις ποτέ κινδυνέψει;
Δεν έχω νιώσει ότι έχω κινδυνέψει. Παρόλα αυτά, δεν γίνεται, σίγουρα έχω κινδυνέψει και δεν το έχω αντιληφθεί. Πάνω στο περιστατικό δεν έχεις αίσθηση κινδύνου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα μπορεί να γίνουν κινήσεις που να είναι επικίνδυνες. Και χωρίς εσύ να το έχεις αντιληφθεί. Δεν έχω χτυπήσει ή κάτι άλλο παρόμοιο. Είναι όμως επικίνδυνο όλο αυτό.
Οι δικοί σου άνθρωποι τι λένε για αυτό που κάνεις; Φοβούνται;
Φυσικά φοβούνται και ανησυχούν. Σε καθημερινή βάση.
Έχω δει ότι τα περισσότερα ζώα που διασώζετε είναι γατάκια.
Ναι, η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών αφορά γάτες. Γιατί και πάρα πολλές είναι αλλά και τρυπώνουν παντού, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν περισσότερο. Τις χτυπάνε αυτοκίνητα, μπαίνουν σε μηχανές αυτοκινήτου, πέφτουν σε φρεάτια, εγκλωβίζονται στα πιο απίθανα σημεία. Για αυτό και οι γάτες είναι τα περισσότερα περιστατικά μας. Βέβαια υπάρχουν και περιστατικά διάσωσης σκύλων. Κυρίως φοβικά σκυλιά, τραυματισμένα, τα οποία είναι δύσκολο να πιαστούν με συμβατικό τρόπο. Αλλά έχουμε διασώσει και ζώα άγριας ζωής, αλεπούδες είτε άρρωστες είτε χτυπημένες, σκαντζόχοιρους, πουλιά, φίδια-όχι βέβαια επικίνδυνα- που μπαίνουν μέσα στην πόλη και πρέπει να απομακρυνθούν, περιστέρια, κρεμασμένα σε καλώδια, σε πλέγματα.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε στις διασώσεις;
Αρκετά προβλήματα αντιμετωπίζουμε. Κόσμος που πολλές φορές δεν συνεργάζεται, άνθρωποι που μας καλούν αλλά μετά δεν αναλαμβάνουν το ζώο, με αποτέλεσμα να το αναλάβουμε εμείς, προσβάσεις που δεν είναι εύκολες αλλά και η μικρή συμμετοχή εθελοντών. Επίσης η νοοτροπία πολλών που αντί να βοηθήσουν, δημιουργούν προβλήματα κατά τη διάρκεια της διάσωσης. Μπορεί μάλιστα και κάποιοι να παρεμποδίσουν τη διάσωση. Έχει τύχει και αυτό. Τέλος είναι πρόβλημα το ότι μετακινούμαστε με δικά μας έξοδα. Αυτό είναι δύσκολο. Όλο αυτό γίνεται με δικό μας κόστος.
Δηλαδή ο κόσμος δεν σας βοηθάει;
Αναλόγως. Δυστυχώς πολύς κόσμος ζητάει βοήθεια χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι είμαστε εθελοντές. Όταν διασώζεις ένα ζωάκι, έχεις ευθύνη μετά για αυτό. Βέβαια, όπως είπα, είμαστε εθελοντές αλλά τα έξοδα είναι πολλά. Και το μετά είναι αγχωτικό. Τα περισσότερα ζώα πρέπει να νοσηλευτούν, να βρουν σπίτι κτλ. Εκεί ο κόσμος ίσως λίγο βοηθήσει. Σε μεμονωμένα περιστατικά. Δυστυχώς το βάρος που επωμιζόμαστε είναι μεγάλο και αυτό μας βάζει σε δύσκολη θέση.
Πες μου κάτι για το τέλος
Αυτό που έχω να πω είναι ότι αυτές οι ψυχές εκεί έξω δεν έχουν φωνή και κάποιοι πρέπει να γίνονται η φωνή τους. Μακάρι ο κόσμος να ήταν πιο ευαισθητοποιημένος, να βοηθούσε περισσότερο. Μακάρι και η ίδια η Πολιτεία να έκανε περισσότερα πράγματα για να μην επωμίζονται όλο αυτό το βάρος οι εθελοντές. Και δεν λέω μόνο για εμάς αλλά για όλους τους εθελοντές, παντού, οι οποίοι αγωνίζονται για αυτά τα πλάσματα. Επίσης μακάρι να άνοιγαν τα σπίτια τους περισσότεροι για να υιοθετήσουν ζωάκια. Ο αγώνας είναι μεγάλος. Εμείς θα τον συνεχίσουμε με κάθε κόστος γιατί έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο σε αυτά τα πλάσματα. Όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι σε αυτά τα πλάσματα.