Το πιο στενάχωρο πράγμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε όταν υιοθετούμε ένα ζωάκι, μια γάτα ή έναν σκύλο, δεν είναι άλλο από τη σύντομη-σχετικά με εμάς- ζωή του. Ξέρουμε δηλαδή ότι δεν θα το έχουμε δίπλα μας για πάρα πολλά χρόνια.

Από τα δύο τώρα αυτά ζώα, η γάτα ζει περισσότερο καθώς ο μέσος όρος ζωής της είναι τα 12 με 15 χρόνια ενώ του σκύλου τα 12. Οι μικρόσωμοι τώρα σκύλοι έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, γύρω στα 10 με 15 χρόνια. Οι μεγαλόσωμοι ζουν κατά μέσο όρο 9 με 12 χρόνια.

Ωστόσο συμβαίνει το αντίθετο με τα μεγαλύτερα είδη της φύσης. Οι ελέφαντες, για παράδειγμα, ζουν πολύ περισσότερο από τα μικρότερα ζώα, όπως τα ποντίκια. Ο λόγος είναι ότι τα μεγαλύτερα ζώα έχουν λιγότερους εχθρούς και δέχονται λιγότερες επιθέσεις από θηρευτές. Τα μικρότερα είδη, όπως καταλαβαίνουμε, αντιμετωπίζουν περισσότερες επιθέσεις, χρειάζεται μεγαλύτερος αγώνας να βρουν τροφή, να αναπαραχθούν και γενικά να τα βγάλουν πέρα. Ως εκ τούτου, τείνουν να ζουν λιγότερο.

Ερχόμαστε πάλι στους σκύλους και τις γάτες. Βλέποντας το προσδόκιμο ζωής τους δικαίως αναρωτιόμαστε γιατί οι γάτες ζουν περισσότερα χρόνια.

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεωρίες ως προς το γιατί συμβαίνει αυτό. Ας δούμε τις 4 επικρατέστερες.

Οι 4 πιθανές θεωρίες γιατί οι γάτες ζουν περισσότερο από τους σκύλους

Θεωρία 1η: Οι γάτες ζουν πιο πολύ επειδή είναι μοναχικά πλάσματα

Στην άγρια φύση, οι σκύλοι, όπως και οι λύκοι, ζουν σε αγέλες. Σε αντίθεση, τα περισσότερα είδη γάτας (με εξαίρεση τα λιοντάρια) ζουν μοναχικές ζωές. Θα έρθουν σε επαφή με άλλες γάτες για να ζευγαρώσουν αλλά θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μόνες τους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη διατρέχουν υπερβολικό κίνδυνο να κολλήσουν μολυσματικές ασθένειες.

Από την άλλη αν ένας σκύλος προσβληθεί από κάποιο είδος ασθένειας, δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να εξαπλωθεί η ασθένεια αυτή στην υπόλοιπη αγέλη με τους άλλους σκύλους καθώς ζει μαζί τους. Έτσι θα αρρωστήσουν και άλλοι.

Αν τώρα μια γάτα κολλήσει κάτι, λόγω του ότι επιβιώνει μόνη της, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να νοσήσουν και άλλες γάτες.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια θέματα με αυτή τη θεωρία. Γιατί ενώ από τη μία οι σκύλοι της αγέλης μπορεί να είναι πιο ευαίσθητοι σε μολυσματικές ασθένειες, από την άλλη είναι πιο αποτελεσματικοί κυνηγοί όταν συμπεριφέρονται σαν αγέλη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την επιβίωση ενός ζώου καθώς η πείνα είναι συνήθως μεγαλύτερη απειλή στην άγρια φύση από τις ασθένειες.

Θεωρία 2η: Οι γάτες ζουν πιο πολύ επειδή έχουν περισσότερα ”όπλα” στη διάθεσή τους

Αν ένας σκύλος επιτεθεί σε άλλο ζώο ή δεχτεί επίθεση, έχει μόνο μία άμυνα: Το δάγκωμα. Οι γάτες όμως έχουν εκτός από το δάγκωμα και δυνατά, κοφτερά νύχια που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να κρατήσουν έναν επιτιθέμενο μακριά.

Αυτό το όπλο- τα νύχια- μπορεί να τις κάνει τόσο άγριες που άλλα ζώα θα προτιμήσουν να τις αφήσουν ήσυχες, επιτρέποντάς τους έτσι να ζήσουν περισσότερο.

Ωστόσο, υπάρχουν και εδώ θέματα με αυτή τη θεωρία. Οι σκύλοι, όπως είπαμε ζουν κατά ομάδες, οπότε μιλάμε για πολλά δόντια μαζί σε μια επίθεση. Σε αντίθεση με τη γάτα που είναι μόνη της. Επομένως λιγότερα δόντια. Αν μια γάτα κυνηγηθεί ή επιτεθεί, δεν θα έχει κάποια αγέλη να τη βοηθήσει.

Θεωρία 3η: Οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα

Η 3η θεωρία έχει να κάνει με τις φυλές. Οι διασταυρώσεις στους σκύλους είναι περισσότερες. Τα σκυλιά διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Σκεφτείτε έναν τεράστιο Μεγάλο Δανό και ένα μικροσκοπικό τσιουάουα. Δεν είναι πολύ διαφορετικοί;

Η φύση των γατών από την άλλη δεν έχει ”παραβιαστεί”, να το πούμε έτσι, τόσο πολύ. Οι περισσότερες φυλές είναι αρκετά παρόμοιες σε μέγεθος και εμφάνιση, χωρίς τις τρελές παραλλαγές που βρίσκουμε στους σκύλους.

Ωστόσο, όλη αυτή η παραβίαση στους σκύλους έχει κόστος. Σε πολλές φυλές η διάρκεια ζωής τους άρχισε να μειώνεται. Εμφανίστηκαν επίσης κάποια ζητήματα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το προσδόκιμο ζωής των σκύλων στο σύνολό τους.

Είναι αυτό αρκετό για να εξηγήσει το διαφορετικό προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στους σκύλους και τις γάτες; Είναι δύσκολο να πούμε, αλλά ακόμη και οι φυλές που έχουν παραμείνει σχετικά ”αναλλοίωτες” εξακολουθούν να τείνουν να έχουν μικρότερη ζωή από τις γάτες. Οπότε δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση.

Θεωρία 4η: Η απάντηση βρίσκεται πολύ πίσω, στην ιστορία των ζώων

Όταν σκεφτόμαστε γάτες και σκύλους, συνήθως φανταζόμαστε τον σκύλο να κυνηγάει τη γάτα. Σύμφωνα όμως με μια μελέτη από τα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό δεν συνέβαινε πάντα.

Το αρχείο απολιθωμάτων δείχνει ότι περίπου 55 εκατομμύρια χρόνια πριν, 30 αρχαία είδη σκύλων ζούσαν στη Βόρεια Αμερική. Περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια πριν, ωστόσο, όλα εξαφανίστηκαν. Ο λόγος; Οι γάτες τους κυνηγούσαν με αποτέλεσμα να τους εξαφανίσουν.

Αυτό συνέβη επειδή οι γάτες έτρωγαν περιστασιακά σκύλους αλλά κυρίως επειδή ήταν καλύτερες στο να πιάσουν ένα θήραμα. Αυτό έρχεται σε άμεση αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση, οπότε είναι δύσκολο να πούμε αν αυτά τα σκυλιά απλά δεν είχαν καταλάβει πώς να κυνηγούν σε αγέλες ακόμα ή αν οι τότε γάτες ήταν πολύ καλύτερες στο να πιάνουν τα θηράματα από τις σημερινές γάτες.

Οπότε προκειμένου να επιβιώσουν, οι σκύλοι αναγκάστηκαν να εξελιχθούν, με αποτέλεσμα να γίνουν πολύ μεγαλύτεροι σε μέγεθος. Αυτό τους βοήθησε στο να είναι λιγότερο στόχοι των θηρευτών ενώ τους επέτρεψε επίσης να τρώνε μια ευρύτερη ποικιλία άλλων ζώων. Είχαν επίσης στην πορεία και μια βοήθεια. Τον άνθρωπο που είχε ξεκινήσει η συνεργασία τους.

Έτσι αν οι αρχαίες γάτες ήταν καλύτεροι κυνηγοί από τους πρώτους σκύλους, λογικό είναι να ζουν περισσότερο.

Για το τέλος θα θέλαμε να πούμε ότι πέρα από τα πιο πάνω, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το προσδόκιμο ζωής ενός ζώου. Αν ένα ζώο φροντίζεται καλά, έχει την κατάλληλη ισορροπημένη διατροφή και υποβάλλεται σε τακτικούς ελέγχους στον κτηνίατρο, φυσικά και θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ένα άλλο που δεν έχει τα ίδια. Πόσες γάτες δεν έχουν φτάσει αλλά και ξεπεράσει τα 20 χρόνια; Και πόσοι σκύλοι δεν έζησαν πολλά χρόνια πιο πάνω από το προσδόκιμο ζωής τους; Σε εμάς λοιπόν εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, το αν θα είναι το αγαπημένο μας κατοικίδιο πολλά χρόνια δίπλα μας υγιές και ευτυχισμένο.