Κομψές, αεικίνητες, με έντονο και διαπεραστικό βλέμμα.

Οι γάτες Σιάμ είναι αδιαμφισβήτητα από τις πιο όμορφες και εντυπωσιακές φυλές γάτας που μπορούμε να συναντήσουμε. Διαθέτουν χαρακτηριστική εμφάνιση και εύκολα τις ξεχωρίζεις ανάμεσα σε δεκάδες άλλες λόγω της καφέ-μπεζ γούνας τους και των σαγηνευτικών, γαλάζιων ματιών τους.

Γιατί, όμως αυτές οι μικρές κυρίες είναι τόσο διάσημες; Και προπαντός γιατί τις αγαπάμε τόσο πολύ; Τι το τόσο ξεχωριστό έχουν;

Σε αυτό το άρθρο θα δούμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις Σιαμέζες γάτες που θα μας κάνουν να τις λατρέψουμε περισσότερο.

Είναι μια από τις αρχαιότερες φυλές γάτας στον κόσμο

Αν και δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εμφανίστηκαν πρώτη φορά, χρονολογούνται περίπου στο 1350 μ.Χ., όπου και τις συναντάμε σε κείμενα της ταϊλανδέζικης λογοτεχνίας. Πιθανολογείται ότι τότε έγινε η πρώτη τους εμφάνιση ή μπορεί και λίγο νωρίτερα. Προέρχονται από την Ταϊλάνδη, η οποία μέχρι το 1940 ήταν γνωστή ως Σιάμ, εξού και το όνομά τους. Η Σιαμέζες γάτες ήταν τα αγαπημένα κατοικίδια της αριστοκρατίας εκείνη την εποχή και θεωρούνταν σύμβολα κύρους, εξουσίας και πλούτου.

Υπάρχει ένας μύθος σχετικά με την εμφάνισή τους

Οι γάτες Σιάμ συνήθιζαν να έχουν λίγο “στραβά”/αλλήθωρα μάτια και “κυρτές” ουρές. Αν και αυτά τους τα χαρακτηριστικά ήταν αναμφίβολα αποτέλεσμα γενετικών παραγόντων, πολλοί μύθοι ανέφεραν ενδιαφέρουσες, εναλλακτικές εξηγήσεις για την εμφάνισή τους. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, μια ομάδα γατών Σιάμ είχε αναλάβει να φυλάξει ένα χρυσό, βασιλικό κύπελλο. Έτσι, λοιπόν, εκτελώντας τα καθήκοντά τους, οι γάτες κοίταζαν συνεχώς το κύπελλο με αποτέλεσμα να αλληθωρίζουν. Και επειδή τύλιγαν τις ουρές τους γύρω από το κύπελλο για να είναι περισσότερο ασφαλές, οι ουρές πήραν μια μόνιμη κλίση. Πλέον, πολύ σπάνια σπάνια συναντάμε αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί έχουν εκλείψει.

Ήταν πολύτιμες για την αυτοκρατορική τάξη

Όπως, αναφέραμε και παραπάνω, οι γάτες Σιάμ ήταν πολύτιμες για τους βασιλείς και τους ευγενείς, λόγω της ιδιαίτερης και ασυνήθιστης εμφάνισής τους. Τα μέλη, λοιπόν, αυτών των οικογενειών πίστευαν ότι μια γάτα Σιάμ θα έπαιρνε την ψυχή τους όταν πέθαιναν και η γάτα θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της σε έναν ναό φροντίζοντας τους μοναχούς και τους ιερείς.

Κάποτε απορρίφθηκαν από τη Δύση

Παρότι στην Ταϊλάνδη λάτρευαν τις Σιαμέζες γάτες, στη Δύση δεν ήταν και τόσο δημοφιλείς – τουλάχιστον στην αρχή. Οι άνθρωποι της Δύσης τις θεωρούσαν άσχημες και όταν η φυλή έκανε το ντεμπούτο της στο Λονδίνο σε μια έκθεση γάτας του 1871 ένας δημοσιογράφος τις περιέγραψε ως ένα “αφύσικο και εφιαλτικό είδος γάτας”. Ευτυχώς αυτή η αντίληψη άλλαξε πολύ γρήγορα και το 1902 ιδρύθηκε ο πρώτος σύλλογος γατόφιλων (Cat Fanciers’ Association) του Ηνωμένου Βασιλείου που ήταν αφιερωμένος στη συγκεκριμένη φυλή. Το 1906 αναγνωρίστηκε επίσημα από τον σύλλογο.

Γεννιούνται λευκές

Όσο περίεργο και να ακούγεται, οι γάτες Σιάμ γεννιούνται με ένα λευκό-μπεζ χρώμα γούνας. Αυτό οφείλεται με ένα γενετικά μεταλλαγμένο ένζυμο και στη θερμοκρασία της μήτρας της μαμάς τους. Τα σκουρόχρωμα σχέδια αναπτύσσονται μόνο όταν εκτίθενται σε θερμοκρασίες κάτω από τους 33℃. Αυτή η αντίδραση πιστεύεται ότι προκαλείται από ένα υπολειπόμενο γονίδιο αλμπίνο που έχουν οι γάτες Σιάμ.

Δεν βλέπουν τόσο καλά όσο οι άλλες γάτες

Οι γάτες είναι γνωστές για την εξαιρετική τους όραση ιδίως τη νύχτα. Ωστόσο, οι Σιαμέζες έχουν μια γενετική διαφοροποίηση που τις δυσκολεύει να δουν το χρώμα και να διακρίνουν λεπτομέρειες υπό συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Η ίδια χρωστική που είναι υπεύθυνη για τα εντυπωσιακά τους μπλε μάτια είναι η ίδια που τις κάνει να έχουν μικροπροβλήματα όρασης.

Ήταν το πρώτο κατοικίδιο που έζησε τον Λευκό Οίκο

Ο πρόεδρος Rutherford B. Hayes και η σύζυγός του Lucy απέκτησαν μια γάτα που την ονόμασαν Siam κατά τη διάρκεια της θητείας τους στον Λευκό Οίκο. Η γάτα ήταν δώρο από τον πρόξενο των Ηνωμένων Πολιτειών David Stickles, ο οποίος υπηρετούσε ως διπλωμάτης στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης εκείνη την εποχή. Σε μια επιστολή του Stickles προς την Πρώτη Κυρία, έγραφε: “Πήρα το θάρρος να σας διαβιβάσω ένα από τα ωραιότερα δείγματα Σιαμέζων γατών που μπόρεσα να προμηθευτώ σε αυτή τη χώρα. Πληροφορήθηκα ότι είναι η πρώτη προσπάθεια που έγινε ποτέ να σταλεί μια γάτα Σιάμ στην Αμερική”. Δυστυχώς, η Siam απεβίωσε από κάποια ασθένεια που δεν έγινε γνωστή, λιγότερο από ένα χρόνο αφότου έφτασε στον Λευκό Οίκο και στην οικογένεια Hayes. Λέγεται ότι η γάτα έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στον πρόεδρο που διέταξε να διατηρηθεί το σώμα της.

Κάποτε “ξεσκέπασαν” μια συνωμοσία κατασκοπείας

Τη δεκαετία του 1960 δύο γάτες Σιάμ που ζούσαν στην ολλανδική πρεσβεία στη Μόσχα, αποκάλυψαν μια συνωμοσία κατασκοπείας. Οι γάτες κοιμόντουσαν στο γραφείο του πρέσβη Henri Helb όταν ξαφνικά ξύπνησαν και άρχισαν να γρατζουνάν έναν από τους τοίχους. Κατά την έρευνα, ανακαλύφθηκαν 30 μικροσκοπικά μικρόφωνα κρυμμένα πίσω από τον τοίχο. Χάρη σε αυτές τις γάτες, ο Helb μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τα μικρόφωνα προς όφελός του. “Έστησε” διάφορες συνομιλίες μπροστά στον τοίχο απαριθμώντας τα παράπονά για την ρωσική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των καθυστερήσεων στις επισκευές της πρεσβείας και των πακέτων που είχαν κολλήσει στο τελωνείο. Προς μεγάλη του χαρά, τα προβλήματα αυτά λύθηκαν “μυστηριωδώς” μέσα σε 24 ώρες!

Ήταν και είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στον κύκλο των διάσημων

Εννοείται πώς δεν θα γινόταν να λείπουν από το Χόλιγουντ. Μερικές από τις διασημότητες που είχαν υιοθετήσει μια γάτα Σιάμ ήταν ο John Lennon, ο Andy Warhol , ο Anthony Perkins, η Elizabeth Taylor, η Marilyn Monroe, ο Rod Stewart, ο Frank Zappa και η Taylor Swift.