Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, οι γάτες γουργουρίζουν και για άλλους λόγους, που δεν είναι πάντα καλοί.

Όσοι έχουμε γάτες ξέρουμε πολύ καλά το γουργούρισμά τους. Κάποιες γουργουρίζουν συνέχεια, κάποιες άλλες λιγότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι δυστυχισμένες. Μπορεί απλά να μη νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν. Επίσης μπορεί να μη νιώθουν οικείο το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται.

Ο ήχος του γουργουρίσματος γίνεται στο λάρυγγα, όταν οι μύες εκεί συσπώνται και κινούνται ρυθμικά και γρήγορα οι φωνητικές χορδές.

Το γουργούρισμα είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Η γάτα δείχνει ικανοποίηση, χαλάρωση και τρυφερότητα. Το γουργουρητό είναι επίσης ένας αμυντικός μηχανισμός και ένας τρόπος να διατηρηθεί η ηρεμία σε καταστάσεις άγχους.

Γουργούρισμα, το θεραπευτικό

Οι γάτες γουργουρίζουν σε συχνότητες που κυμαίνονται ανάμεσα στα 20 hz και τα 150 hz.

Κάθε γάτα έχει ένα δικό της σταθερό μοτίβο. Αν βρεθείτε ποτέ ανάμεσα σε πολλές γάτες, θα παρατηρήσετε ότι κάθε μία έχει διαφορετικό γουργούρισμα. Αυτά διαφέρουν τόσο στον ήχο όσο και στην ένταση.

Η χαμηλή συχνότητα του γουργουρητού προκαλεί μια σειρά δονήσεων στο σώμα τους που μπορούν να διευκολύνουν την αναπνοή, να θεραπεύσουν τα οστά και τους τραυματισμούς, να γυμνάσουν τους μυς και να αποκαταστήσουν τους τραυματισμένους τένοντες.

Είναι γνωστό επίσης ότι οι γάτες ανακουφίζουν τους ανθρώπους από το άγχος, όχι μόνο επειδή είναι χαριτωμένες και σε γενικές γραμμές ήρεμες, αλλά και λόγω των θετικών επιδράσεων που έχει το γουργουρητό τους σε εμάς.

Σύμφωνα με έρευνες, οι κηδεμόνες γάτας έχουν 40% λιγότερες πιθανότητες να πάθουν καρδιακή προσβολή. Έχουν επίσης χαμηλότερη αρτηριακή πίεση όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους και ακούνε το γουργουρητό τους.

Επίσης οι γάτες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της δύσπνοιας (δυσκολία στην αναπνοή). Αυτό συμβαίνει επειδή το ήρεμο γουργούρισμα μιας γάτας, που θυμίζει την εισπνοή και την εκπνοή, μας δίνει ένα παράδειγμα για το πώς να αναπνεύσουμε και να παραμείνουμε ήρεμοι.

Τέλος πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι μπορούν να ελέγξουν τις ημικρανίες τους απλώς ξαπλώνοντας δίπλα στη γάτα τους.

Επικοινωνία μαμάς και μωρών

Το γουργούρισμα οι γάτες το μαθαίνουν από τη μαμά τους. Η γάτα βγάζει αυτόν τον ήχο για να δείξει στα νεογέννητα μωρά της, που είναι χωρίς όραση και χωρίς ακοή, πού βρίσκεται. Τα δε γατάκια αρχίζουν να γουργουρίζουν ως απάντηση μόλις γίνονται δυο ημερών.

Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι τα μικρά γατάκια γουργουρίζουν όταν βυζαίνουν τη μητέρα τους. Ταυτόχρονα θα δείτε να τη «ζυμώνουν» με τα μπροστινά τους πόδια. Τη χαρακτηριστική αυτή κίνηση μαζί με αυτόν τον ήχο του γουργουρητού θα τα κάνουν και όταν μεγαλώσουν σε διάφορες περιστάσεις και χωρίς να βυζαίνουν.

Το χαμόγελο της γάτας

Η αλήθεια είναι ότι οι γάτες και τα γατάκια σπάνια κάνουν αυτόν τον ήχο όταν είναι μόνα τους. Το γουργούρισμα έχει αποδέκτη, αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι. Που αυτός είναι είτε ο άνθρωπος είτε μια άλλη γάτα. Οι ειδικοί αποκαλούν το γουργούρισμα αυτό ως «το χαμόγελο της γάτας».

Δεν γουργουρίζουν μόνο από χαρά

Μια και μιλάμε για χαμόγελο, ας σκεφτούμε το δικό μας χαμόγελο. Δεν χαμογελάμε μόνο όταν είμαστε ευτυχισμένοι. Χαμογελάμε και για άλλους λόγους, όπως όταν έχουμε νεύρα, φόβος, άγχος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γάτες. Γουργουρίζουν ακόμα και όταν πονάνε ή και όταν φοβούνται. Επίσης όταν είναι άρρωστες, ακόμα και όταν νιώθουν ότι θα πεθάνουν.

Το «άλλο» γουργουρητό

Μόνο οι μικρές γάτες έχουν την ικανότητα να γουργουρίσουν. Οι μεγάλες, όπως είναι τα λιοντάρια, βγάζουν έναν άλλο ήχο, το βρυχηθμό ενώ οι τίγρεις έχουν ένα είδος σιωπηλού γουργουρίσματος, ήχος που δεν ακούγεται και που κάνουν ταυτόχρονα με το δικό τους το βρυχηθμό. Αυτός ο μυστηριώδης ήχος έχει την ικανότητα να παραλύει το θύμα τους.

Εμείς αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι οι γάτες είναι παρεξηγημένα πλάσματα. Όμως όσοι ζουν μαζί τους ξέρουν πόσο υπέροχες και μοναδικές είναι. Και πόσο καλό κάνουν στην υγεία τους.