Τα στήθη των γατών δεν είναι τόσο εμφανή όσο τα στήθη των γυναικών, και δεδομένου ότι είναι θαμμένα στη γούνα τους είναι δύσκολο, για όσους τουλάχιστον έχουν γάτες, να θυμούνται ότι υπάρχουν.

Αυτό επίσης που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι και οι γάτες μπορούν να αρρωστήσουν από καρκίνο του μαστού. Στην πραγματικότητα, ο καρκίνος του μαστού είναι ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος στις γάτες.

Διαβάστε παρακάτω πληροφορίες σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου, τα προειδοποιητικά σημάδια, την πρόληψη και τη θεραπεία αυτής της μορφής καρκίνου.

1. Τα βασικά για το στήθος της γάτας

Οι γάτες έχουν οκτώ μαστικούς αδένες σε δύο “αλυσίδες” των τεσσάρων σε κάθε πλευρά. Κάθε αλυσίδα μαστικών αδένων συνδέεται με λεμφαγωγούς και αιμοφόρα αγγεία. Κάθε μαστικός αδένας έχει τη δική του θηλή και παράγει το δικό του γάλα.

2. Παράγοντες κινδύνου

Οι ορμόνες του φύλου επηρεάζουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Οι μη στειρωμένες θηλυκές γάτες έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την ασθένεια αυτή από ό,τι οι στειρωμένες.

Σύμφωνα με μελέτη στο Journal of Veterinary Internal Medicine, η συχνότητα εμφάνισης όγκων του μαστού μειώνεται κατά 91% στις γάτες που στειρώνονται πριν από την ηλικία των έξι μηνών και κατά 85% στις γάτες που στειρώνονται πριν από το ένα έτος. Οι γάτες Σιάμ διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από άλλες φυλές, όπως και οι γάτες Περσίας.

3. Προειδοποιητικά σημάδια καρκίνου του μαστού

Τα εξογκώματα μέσα, πάνω ή κοντά στους μαστικούς αδένες δεν είναι ποτέ φυσιολογικά. Άλλα συμπτώματα που πρέπει να προσέξετε είναι οι διαυγείς, γαλακτώδεις ή αιματηρές εκκρίσεις που προέρχονται από τις θηλές, οι ανοιχτές πληγές που δεν επουλώνονται, ο νεκρός ιστός στο σημείο του όγκου και η απώλεια βάρους χωρίς λόγο. Εάν ο καρκίνος εξαπλωθεί στους πνεύμονες, η γάτα σας μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει αναπνευστικά προβλήματα.

4. Οι αρσενικές γάτες μπορούν επίσης να πάθουν καρκίνο του μαστού

Όπως και στους ανθρώπους, οι αρσενικές γάτες μπορούν να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού. Είναι πολύ πιο σπάνια στα αρσενικά από ό,τι στα θηλυκά, αλλά αν αισθανθείτε ένα περίεργο εξόγκωμα ή δείτε μια περίεργη πληγή στο στήθος του αρσενικού σας γάτου, πηγαίνετέ τον αμέσως στον κτηνίατρο.

5. Το 85 τοις εκατό των μαστικών εξογκωμάτων των αιλουροειδών είναι κακοήθη

Από αυτό το 85 τοις εκατό, σχεδόν όλα είναι αδενοκαρκινώματα, εξαιρετικά επιθετικοί όγκοι που κάνουν γρήγορα μεταστάσεις. Το υπόλοιπο 15 τοις εκατό είναι υπερανάπτυξη ιστών ή άλλοι τύποι καλοήθων ή κακοήθων όγκων. Ωστόσο, ακόμη και οι καλοήθεις όγκοι μπορούν να οδηγήσουν σε κακοήθεις, γι’ αυτό οι κτηνίατροι συχνά συνιστούν την αφαίρεση οποιουδήποτε όγκου γύρω από τους μαστικούς αδένες.

6. Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη θεραπεία

Ο κτηνίατρος μπορεί να επιλέξει να κάνει μια οσφυονωτιαία παρακέντιση, αφαιρώντας μόνο τον όγκο και λίγο μη καρκινικό δέρμα γύρω από αυτόν, μια μαστεκτομή, αφαιρώντας ολόκληρο το μαστικό αδένα, ή μια ριζική μαστεκτομή, αφαιρώντας όλους τους μαστικούς αδένες και τους λεμφαδένες στην προσβεβλημένη πλευρά. Επειδή ο καρκίνος του μαστού στις γάτες είναι επιθετικός, οι κτηνίατροι συνιστούν συνήθως ριζική μαστεκτομή ακολουθούμενη από χημειοθεραπεία.

7. Ποια είναι η πρόγνωση

Το προσδόκιμο ζωής μιας γάτας με καρκίνο του μαστού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το μέγεθος και τον βαθμό του όγκου. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Κτηνιατρικού Ιατρικού Κέντρου του Κρατικού Πανεπιστημίου του Οχάιο για τον καρκίνο του μαστού, οι γάτες με όγκους διαμέτρου άνω των 3 εκατοστών έχουν μέσο χρόνο επιβίωσης 4 έως 6 μήνες, οι γάτες με όγκους διαμέτρου 2 έως 3 εκατοστών έχουν τυπικό προσδόκιμο ζωής περίπου δύο χρόνια και οι γάτες με όγκους διαμέτρου μικρότερης των 2 εκατοστών γενικά επιβιώνουν περισσότερο από τρία χρόνια.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ελαχιστοποιήστε τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού της γάτας σας, στειρώνοντάς τη πριν από την ηλικία των έξι μηνών. Εάν τώρα επιλέξετε να μη τη στειρώσετε, κάτι που δεν σας συνιστούμε, αυτό που έχετε να κάνετε είναι να ελέγχετε την περιοχή του μαστού της για εξογκώματα ή πληγές τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Αν βρείτε κάτι ύποπτο, πηγαίνετε αμέσως στον κτηνίατρο. Το βασικό είναι να εντοπιστεί νωρίς. Γιατί όσο νωρίτερα εντοπιστεί, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες μακροχρόνιας επιβίωσης.