Αρουραίος. Στο άκουσμά του και μόνο οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν- για να το πούμε κόσμια- αποστροφή. Σε αυτό μάλλον δεν έχετε αντίρρηση.

Ο καφέ αρουραίος (Rattus norvegicus) είναι από τα πιο συνηθισμένα, πανταχού παρόντα, και οικεία πλάσματα- αλλά και ίσως και ένα από τα λιγότερο κατανοητά.

Η Kaylee Byers, η οποία είναι, μεταξύ άλλων, επίκουρη Καθηγήτρια στη Σχολή Επιστημών Υγείας στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στον Καναδά και κάτοχος διδακτορικού από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, όπου μελέτησε τις ασθένειες των αστικών αρουραίων στο Βανκούβερ, αναφέρει χαρακτηριστικά: ”Κατά κάποιον τρόπο, γνωρίζουμε περισσότερα για τη ζωή στον Άρη από το πώς οι αρουραίοι ”πλοηγούνται” στη ζωή”.

Από την πλευρά του ο Bobby Corrigan, παγκοσμίου φήμης τρωκτικολόγος και πρώην τρωκτικολόγος του Τμήματος Υγείας και Ψυχικής Υγιεινής της Νέας Υόρκης αναφέρει: ”Οι αρουραίοι έχουν συνδεθεί εδώ και καιρό με τη βρωμιά, τις ασθένειες και το θάνατο. Αν λάβετε υπόψη τον μυστηριώδη τρόπο ζωής τους και τον ενστικτώδη φόβο των περισσότερων ανθρώπων για αυτούς, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μια ολόκληρη σειρά φανταστικών μύθων και αστικών θρύλων έχουν προκύψει ανά τους αιώνες για αυτά τα μυστηριώδη πλάσματα.”

Και ενώ θεωρούμε ότι είναι παράσιτα, εντούτοις μπορούν να γίνουν εξαιρετικοί σύντροφοι σαν κατοικίδια. Αυτά τα γούνινα πλάσματα έχουν πολλά περισσότερα να προσφέρουν από ό,τι πιστεύουμε. Είναι έξυπνα, στοργικά και εντελώς αξιολάτρευτα.

Για αυτό ξεχάστε ό,τι νομίζετε για τους αρουραίους. Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να καταρρίψουμε κάποιους άδικους μύθους που τους ακολουθούν πάρα πολλά χρόνια τώρα.

Μύθος 1: Οι αρουραίοι ήταν υπεύθυνοι για τον Μαύρο Θάνατο

Για αιώνες, πιστεύεται ότι οι αρουραίοι ήταν η αιτία της βουβωνικής πανώλης (Μαύρος Θάνατος). Αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια, καθώς πιο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι οι ανθρώπινοι ψύλλοι και οι ψείρες του σώματος ήταν βασικά οι αιτίες.

Λόγω της έλλειψης υγιεινής κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι ψείρες ήταν ένα καθημερινό μέρος της ζωής των ανθρώπων. Οι επιστήμονες σημείωσαν επίσης ότι η πανώλη εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα, οπότε οι αρουραίοι δεν μπορούσαν να είναι η κύρια αιτία.

Μύθος 2: Είναι βρώμικοι

Παρά την εσφαλμένη αντίληψη ότι οι αρουραίοι είναι βρώμικα πλάσματα, στην πραγματικότητα είναι σχολαστικοί groomers και καθαρίζονται συνεχώς όλη την ημέρα. Η προσωπική υγιεινή ενός κατοικίδιου αρουραίου είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη μιας γάτας.

Μύθος 3: Μπορούν να μασήσουν τα πάντα

Ενώ είναι αλήθεια ότι οι αρουραίοι μπορούν να μασήσουν πολλά υλικά, εντούτοις δεν μπορούν να μασήσουν τα πάντα. Ακριβώς όπως και άλλα τρωκτικά, οι κοπτήρες των αρουραίων δεν σταματούν ποτέ να αναπτύσσονται. Οπότε ροκανίζουν σκληρά υλικά για να κρατήσουν τα δόντια τους στο σωστό μήκος. Ωστόσο, υπάρχει ένα όριο και δεν μπορούν να μασήσουν σκληρά μέταλλα όπως ο χάλυβας.

Αν έχετε αρουραίο ως κατοικίδιο, βεβαιωθείτε ότι του παρέχετε κατάλληλο υλικό ροκανίσματος, όπως κλαδιά ξύλου ή μπισκότα σκύλου.

Μύθος 4: Είναι μοναχικοί

Δυστυχώς, υπάρχει μια τεράστια παρανόηση ότι οι αρουραίοι είναι ευτυχείς να είναι μόνοι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι αρουραίοι είναι κοινωνικά ζώα που έχουν την ανάγκη να βρίσκονται γύρω από άλλους αρουραίους. Μπορούν να πάθουν κατάθλιψη και να αναπτύξουν περίεργες συμπεριφορές αν ζουν μόνοι τους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα απολαύσουν την παρέα σας. Οι αρουραίοι αγαπούν να περνούν χρόνο με τους κηδεμόνες τους, αλλά πρέπει να μπορούν να αλληλεπιδρούν και με το δικό τους είδος. Αν σκέφτεστε να υιοθετήσετε έναν αρουραίο, να ξέρετε ότι θα χρειαστεί παρέα. Και εννοούμε άλλους αρουραίους.

Μύθος 5: Αγαπούν να δαγκώνουν τους ανθρώπους

Αυτός ο μύθος είναι πιθανότατα δημοφιλής λόγω κινηματογραφικών ταινιών που δείχνουν δαγκώματα αρουραίων σε άθλια μέρη, όπως υπονόμους και βρώμικους δρόμους. Οι αρουραίοι δεν αρέσκονται να δαγκώνουν τους ανθρώπους και προσπαθούν να το αποφύγουν όπου είναι δυνατόν. Στην πραγματικότητα, οι αρουραίοι σπάνια μας δαγκώνουν και το κάνουν μόνο όταν φοβούνται, πληγώνονται ή δεν είναι καλά και αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή.

Οι αρουραίοι τείνουν να είναι λιγότερο νευρικοί από άλλα μικρά κατοικίδια ζώα, όπως χάμστερ και ποντίκια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται πιο κατάλληλα κατοικίδια για παιδιά.

Μύθος 6: Δεν είναι έξυπνοι, όπως άλλωστε όλα τα τρωκτικά

Σε αντίθεση με αυτή την πεποίθηση, τα τρωκτικά είναι αρκετά έξυπνα. Ένα βασικό είναι ότι μπορούν να μάθουν από τις εμπειρίες τους. Για παράδειγμα, αν συναντήσουν μια παγίδα και ξεφύγουν, μπορεί να αποφύγουν παρόμοιες παγίδες στο μέλλον.

Μύθος 7: Μπορούν να μεγαλώσουν όσο οι γάτες

Το 2015, μια φωτογραφία ενός σούπερ αρουραίου 19 κιλών που πιάστηκε στη Νέα Υόρκη έκανε τον γύρο του κόσμου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ”τρωκτικά ασυνήθιστου μεγέθους” φημολογείται ότι τρέχουν ανάμεσά μας. H αλήθεια όμως είναι ότι οι τερατώδεις αρουραίοι της πόλης είναι μυθοπλασία.

Ένας τυπικός καφέ αρουραίος έχει μήκος 40 εκατοστά, συμπεριλαμβανομένης της ουράς του, και φτάνει τα 400 γραμμάρια βάρους.

Μύθος 8: Δεν θα δείξουν στοργή

Οι αρουραίοι είναι κοινωνικοί ζώα, έτσι ώστε να μπορούν να δείξουν αγάπη όπως και πολλά άλλα εξημερωμένα ζώα. Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι ο κατοικίδιος αρουραίος σας τρελαίνεται στην αγκαλιά σας και βρίσκει τρόπους να σας δείχνει την αγάπη του.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι είναι σπάνιο για τους κατοικίδιους αρουραίους να μεταδώσουν ασθένειες στον άνθρωπο. Είναι πραγματικά, όπως αναφέραμε, πολύ καθαρά ζώα που ξοδεύουν πολύ χρόνο για την αυτο-περιποίησή τους.

Μύθος 9: Αγαπούν το τυρί

Αυτός είναι ένας άλλος μύθος. Όλοι έχουμε δει την κλασική εικόνα μιας ποντικοπαγίδας με τυρί πάνω της. Αλλά τα ποντίκια προσελκύονται πραγματικά από το τυρί; Η απάντηση είναι όχι. Η αλήθεια είναι ότι το τυρί δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο ελκυστικό για τους αρουραίους. Οι αρουραίοι και τα ποντίκια προτιμούν πολύ το φυστικοβούτυρο και άλλους ξηρούς καρπούς.

Όμως: Οι αρουραίοι που ζουν εκτός σπιτιού μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες, κάποιες από αυτές πάρα πολύ σοβαρές. Είναι βασικά φορείς ψύλλων και ακάρεων. Αυτά τα παράσιτα είναι συνήθως φορείς ασθένειας. Επίσης μολύνουν τους χώρους με τα περιττώματά τους και τα ούρα τους, τα οποία είναι επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία.