Πριν χρόνια, όταν πρώτο-κυκλοφόρησαν οι καφέ κάδοι κομπόστ στη γειτονιά μου, ο Δήμος έκανε μια ομολογουμένως εξαιρετική καμπάνια ενημέρωσης στους κατοίκους για τη σωστή τους χρήση.

Οι πιο νέοι και ενημερωμένοι το κατάλαβαν, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συμπολίτες μου δυσκολεύτηκαν λίγο αλλά τελικά ένα καλό ποσοστό έπιασε το νόημα. Εκτός από την γειτόνισσά μου την κυρία Φλώρα, μια από τις πιο γλυκιές κυρίες, μιας άλλης εποχής, η οποία κάθε Σεπτέμβριο μου έφερνε ένα μεγάλο βάζο κομπόστα ροδάκινο φτιαγμένη από τα χεράκια της. Την ίδια εποχή με την εμφάνιση των καφέ κάδων, η κυρία Φλώρα περιχαρής μου εκμυστηρεύθηκε ότι επιτέλους ο Δήμος έβαλε ειδικούς καφέ κάδους για να μπορεί να πετάει τα υπολείμματα από τις κομπόστες που έφτιαχνε!

Θα αναρωτιέστε τώρα τι σχέση έχει αυτός ο πρόλογος σε ένα site για κατοικίδια. Και σωστά αναρωτιέστε, αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που χρησιμοποιούν τους κάδους σκουπιδιών, ανακύκλωσης και κομπόστ για τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκαν.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που θεωρούν ότι αυτοί οι κάδοι μπορούν να δεχτούν από οτιδήποτε τους είναι άχρηστο. Βιβλία που θα μπορούσαν να δοθούν σε κάποια κοινωνική βιβλιοθήκη, ρούχα που θα έντυναν πρόσφυγες, παιχνίδια που θα μπορούσαν να δώσουν χαρά σε παιδιά σε ορφανοτροφεία…. αλλά και κουτάβια, γατάκια ημερών, χρυσόψαρα, κουνέλια, ινδικά χοιρίδια και άλλα. Όπως είπα, ότι τους είναι άχρηστο και θέλουν να το ξεφορτωθούν.

Οι εθελοντές των φιλοζωικών σωματείων ανά τον πλανήτη  έχουν να διηγηθούν άπειρες τέτοιες ιστορίες από αντίστοιχα  «σκουπίδια» τα οποία ευτυχώς κατέληξαν σε καλά χέρια αντί στις χωματερές των Δήμων.

Ο Μπολτ με την υπέροχη ουρά

Το τηλέφωνο χτύπησε στις 12.00 το βράδυ και ένας απελπισμένος κύριος ενημέρωσε την μισοκοιμισμένη εθελόντρια ότι ένα συγχυσμένο παγώνι έκοβε βόλτες μόνο του στη Κηφισιά.

Η διάσωση του παγωνιού αποδείχτηκε mission impossible. Για δύο ώρες η εθελόντρια μας μαζί με τον κύριο που την είχε ειδοποιήσει κυνηγούσαν πάνω κάτω το παγώνι το οποίο έμπαινε και έβγαινε από κήπους, κρυβόταν πίσω από θάμνους με μια ευελιξία και ταχύτητα που θα ζήλευε και ο Μπολτ.

Μετά από συντονισμένες προσπάθειες κατάφεραν να το εγκλωβίσουν σε μια γωνία, να το πιάσουν και να το βάλουν προσωρινά στο γκαράζ του κυρίου. Το παγώνι μας φορούσε μεταλλικό δαχτυλίδι στο πόδι του, που σήμαινε ότι υπήρχε κηδεμόνας, ο οποίος δεν βρέθηκε ποτέ γιατί πολύ απλά δεν ήθελε να βρεθεί. Το παγώνι τελικά υιοθετήθηκε και ζει ζωή χαρισάμενη σε ένα κτήμα στην Αττική.

H Barbie με το κουδουνάκι

Οι επισκέπτες του πάρκου άκουγαν επί μέρες κάτι να κουδουνίζει μέσα στους θάμνους, σε διαφορετικά σημεία κάθε φορά, αλλά οι προσπάθειες να βρουν από ποιον ερχόταν αυτός ο ήχος αποδείχθηκαν άκαρπες. Το προφανές θα ήταν κάποια γάτα η οποία το είχε σκάσει από το σπίτι της και κρυβόταν φοβισμένη από τους σκύλους που έκαναν τις βόλτες τους. Το αίνιγμα λύθηκε όταν ο Μπόρις, ένα πολύ επίμονο κυνηγόσκυλο αποφάσισε να ανακαλύψει το «θήραμα» με το κουδουνάκι. Ότι το βρήκε, το βρήκε, και κατά καλή του τύχη αποφάσισε ότι μάλλον θα ήταν επικίνδυνο να το φέρει πίσω στον μπαμπά του. Αλώστε δεν θα μπορούσε ακόμα και να το ήθελε, γιατί το κουδουνάκι άνηκε σε έναν πύθωνα τριών μέτρων ο οποίος βόλταρε «αθόρυβα» όπως νόμιζε στο πάρκο. Ένα ροζ λαστιχένιο λουράκι με κουδουνάκι για γάτες στόλιζε το τεράστιο φίδι το οποίο όπως αποδείχθηκε, είχε εγκαταλειφθεί από τον ιδιοκτήτη του. Πού να το πεις και ποιος να σε πιστέψει. Το κουδουνάκι αφαιρέθηκε και η Barbie υιοθετήθηκε με επιτυχία… από τον μπαμπά του Μπόρις.  

Ο Pig που λάτρευε τα σκουπίδια

Όταν σε έχουν δέσει σε ένα κάδο σκουπιδιών και είσαι ένα πεινασμένο γουρουνάκι τι θα κάνεις; Θα προσπαθήσεις να μπεις μέσα για να απολαύσεις ένα γκουρμέ δείπνο, σωστά; Και στην προσπάθεια σου να το καταφέρεις ανεπιτυχώς, τον ρίχνεις κάτω και καταλήγεις να κόβεις βόλτες σε κεντρικό δρόμο σέρνοντας μαζί σου και τον κάδο. Όταν κατάφεραν να τον σταματήσουν οι εθελοντές του τοπικού φιλοζωικού σωματείου βρήκαν και ένα σημείωμα από τον πρώην άγνωστο ιδιοκτήτη του ο οποίος ζητούσε υιοθεσία για τον Pig επειδή κατέστρεφε το σύμπαν στο πέρασμά του προκειμένου να φτάσει στον σκουπιδοτενεκέ του σπιτιού. Δεν ξέρω τι απέγινε ο Pig αλλά πιστεύω ότι ο ιδανικός ιδιοκτήτης θα ήταν κάποιος υπάλληλος του Δήμου που θα δούλευε με απορριμματοφόρο.     

Τα ψάρια ανήκουν στη θάλασσα. Ή μήπως όχι;

Μια βροχερή Δευτέρα, η εθελόντρια έλαβε μια κλήση για ένα «περίεργο θέαμα» μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών. Μια μεγάλη γυάλα με τρία χρυσόψαρα μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών! Τα μικρά ψάρια κολυμπούσαν αμέριμνα, χωρίς να καταλαβαίνουν την παράξενη τοποθεσία τους. Ο κάδος σκουπιδιών είχε γίνει προσωρινά το νέο τους ενυδρείο, αν και μάλλον δεν το απολάμβαναν τόσο όσο θα ήθελαν.

Αφού τα μετέφερε με ασφάλεια, η εθελόντρια κατάφερε να βρει προσωρινό καταφύγιο για τα χρυσόψαρα σε έναν φίλο της που διατηρούσε ενυδρείο. Έτσι, τα μικρά ψάρια βρήκαν ένα νέο, καθαρό και ασφαλές σπίτι, μακριά από τα σκουπίδια.

Ένα Ουράνιο τοξο που κάνει…. Κοκοκο

Η ιστορία με τα Πασχαλιάτικα κοτοπουλάκια είναι μια από αυτές που σε κάνουν να γελάς από τη μία και να σκέφτεσαι από την άλλη ότι ο κόσμος σίγουρα δεν πάει καλά!

Λίγο μετά το Πάσχα, το Φιλοζωικό Σωματείο δέχτηκε μια κλήση από έναν κάτοικο που βρήκε κάτι περίεργο στο κάδο της ανακύκλωσης. Ένα χάρτινο κιβώτιο γεμάτο από κοτοπουλάκια, όλα βαμμένα με διάφορα χρώματα του ουράνιου τόξου. Κάποιος σκέφτηκε ότι το να βάψει κοτοπουλάκια θα έκανε το Πάσχα πιο «γιορτινό» και διασκεδαστικό και μόλις πέρασαν οι γιορτές του ήταν άχρηστα.

Τα κοτοπουλάκια μεταφέρθηκαν με ασφάλεια σε έναν χώρο φιλοξενίας, όπου καθαρίστηκαν από τις βαφές (που ευτυχώς ήταν μη τοξικές) μέχρι να υιοθετηθούν… στο χρώμα που τους έδωσε η φύση.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο της εγκατάλειψης ζώων δεν έχει τέλος. Οι εθελοντές έχουν βρει παρατημένα, ινδικά χοιρίδια, κουνέλια με όλη τους την προίκα δίπλα σε κάδους σκουπιδιών, κότες στο κέντρο της Αθήνας, κατσίκες σε αστικές περιοχές, ολόκληρες γέννες κουταβιών και γατιών, πολλές φορές μαζί με τη μαμά τους, υπερήλικες σκύλους, άρρωστα ζώα και ο κατάλογος ατελείωτος.   

Η ιστορία του Σήφη η οποία είχε ένα τραγικό τέλος, τα άλογα του Υμηττού, τα παρατημένα γαϊδούρια στη μέση του πουθενά μας κάνουν να προβληματιζόμαστε και να αναρωτιόμαστε αν ποτέ θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Παρόλα αυτά οι εθελοντές των Φιλοζωικών Σωματείων δεν το βάζουν κάτω. Φτάνει μια επιτυχημένη διάσωση, μια καταπληκτική υιοθεσία, μια αναπάντεχη δωρεά για να τους δώσει το κουράγιο να συνεχίσουν.

Το να προσπαθήσουμε να μην τους κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.