«Ο Θύμιος μου ήρθε στη ζωή μου αναπάντεχα, τον Δεκέμβριο του 2015 και μάλιστα σε συσκευασία δώρου, καθώς όταν τον πρωτοαντίκρισα είχε δεμένη στον λαιμό του μια ευχετήρια χριστουγεννιάτικη κάρτα σε σχήμα αστεριού και μαζί έναν κόκκινο φιόγκο!

 Ήταν το δώρο που μου επεφύλασσε ο «Άγιος Βασίλης», καθώς εν τω μεταξύ είχα εκμυστηρευτεί σε ένα καλό μου φίλο ότι ένιωθα έτοιμη πια να γίνω μια σκύλο-μαμά. Για το λόγο αυτό είχα ήδη ξεκινήσει μια μικρή έρευνα, για το πώς και από πού θα μπορούσα να υιοθετήσω ένα αδέσποτο ζωάκι.

Ο φίλος έμαθε, λοιπόν, για μια σκυλίτσα που μόλις είχε γεννήσει, πολύ κοντά στο σπίτι του και έτσι, ευτυχώς για μένα, πήρε την πρωτοβουλία να μου φέρει το πιο κοινωνικό, ζωηρό και όμορφο κουτάβι που τον πλησίασε.

Από τότε κατάλαβα ότι δεν θα είμαι ξανά μόνη καθώς απέκτησα κι εγώ μια ουρά.

Τον Θύμιο μου.

Μπορώ επίσης να τον πω και μαξιλάρι ή πόνυ ή νταλκά ή χαζοβιόλη. Είναι μια μίξη Γκέκα και ελληνικού ποιμενικού. Ο Θύμιος είναι απίστευτα έξυπνος σε ό,τι αφορά τη σχέση του και τη συμπεριφορά του με τις γάτες ή το φαγητό και τρομερά «χαζούλης» σε όλα τα άλλα.

Αυτό το γλυκό βάσανο, το οποίο αγαπάει τους πάντες και δίνει φιλάκια σε όλο τον κόσμο, δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Είχαν περάσει αρκετά χρόνια μέχρι να αποκτήσω ξανά δικό μου σκύλο, αφού το πρώτο μου σκυλάκι -ένα ημίαιμο λυκόσκυλο που το έλεγαν Άντζυ – το είχαμε χάσει όταν ήμουν δώδεκα χρόνων.

Χάρη στον Θύμιο θυμήθηκα πάλι πώς σε κάνει να νιώθεις ένας πιστός φίλος. Για μένα αποτελεί έναν ξεχωριστό σύντροφο στη ζωή μου, που πάντα καταλαβαίνει χωρίς να μιλάει. Καταλαβαίνει την ουσία, το συναίσθημά σου, ενώ παράλληλα κι όταν πρέπει σε παρηγορεί με τον τρόπο του… Αυτόν τον μοναδικό, τον πιο σωστό και χρήσιμο τρόπο.

Έχουμε να μάθουμε τόσα από τα ζωάκια και τον τρόπο τους. Μας μαθαίνουν με τη συμπεριφορά τους και τη στάση ζωής τους να εκτιμάμε τα μικρά και τα καθημερινά, να εκτιμάμε τον ήλιο, τη φύση, τη θάλασσα και να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα με τον ίδιο ενθουσιασμό σαν να είναι πάντα όλα καινούργια και φανταστικά.

Τα τελευταία δύο χρόνια η οικογένειά μας μεγάλωσε. Ο Θύμιος κι εγώ, ο Αλέξανδρος –ο σύντροφός μου- και η σκυλίτσα του η Ρέλικα ζούμε όλοι μαζί και κάνουμε αγκαλίτσες με κάθε ευκαιρία, είτε στους καναπέδες είτε στα πατώματα. Κι ας θέλουμε μετά την ηλεκτρική σκούπα κάθε είκοσι τέσσερις ώρες, για να «νοικοκυρευτούμε» λιγάκι. Αλλά αυτές τις στιγμές δεν θα τις άλλαζα με τίποτα στον κόσμο.

Είναι τα παιδιά μου, είναι η οικογένειά μου, γεμάτη αγάπη, αθωότητα και ανεμελιά….»

*Η Βέρα Μακρομαρίδου είναι ηθοποιός. Στην τρέχουσα σεζόν συμμετέχει στην παράσταση  “Να σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκάϊ, σε σκηνοθεσία  του Δημήτρη Πλειώνη, που παίζεται για 3η χρόνια στο Bios (Πειραιώς 84), κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.