«Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, τον Μάρτιο του 2020, γεννήθηκαν στο εσωτερικό ενός επαγγελματικού βαν τέσσερα πανέμορφα γατάκια.

Το ένα απ’ αυτά, με ένα λεπτό γκρι χνουδάκι για τρίχωμα, ήταν πιο λεπτό από τα αδερφάκια του, αδύναμο, και πολύ άρρωστο. Δε μπορούσε να φάει, καθώς τα ματάκια του δεν άνοιγαν σχεδόν καθόλου από την επιπεφυκίτιδα.

Στάθηκε όμως τυχερό. Βρήκε ένα ζεστό σπίτι και ανθρώπους να το αγαπήσουν. Έτσι, με καθημερινή φροντίδα, αντιβίωση, προσοχή και πολλή αγάπη, άρχισαν σιγά σιγά να ανοίγουν τα ματάκια του και να δυναμώνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

Το μόνο ανησυχητικό ήταν ότι κοιμόταν πάρα πολλές ώρες τη μέρα. Ευτυχώς η κτηνίατρος ήταν καθησυχαστική, είπε ότι το γατάκι θα κοιμάται 12 με 14 ώρες την ημέρα. Έτσι προέκυψε και το όνομά του, από τους στίχους ενός τραγουδοποιού της εποχής. “Κοιμάμαι 14 ώρες τη μέρα και κατά τις 6 το πρωί είναι το βράδυ μου περίπου”.

Και το όνομα αυτού Νικόλας.

Φτάνοντας στο σήμερα, 3μιση χρόνια μετά, ο ενήλικος πια Νικόλας, μας επιτρέπει να ζούμε στο σπίτι του και να τον υπηρετούμε! Έχει εξελιχθεί σε πολλά περισσότερα από ένα απλό κατοικίδιο για εμάς, καθώς έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

Είναι ο βασιλιάς της καθημερινότητάς μας. Όλα πρέπει να περνάνε από τον έλεγχό του. Όχι μόνο το τι μαγειρεύεται ή το τι τρώμε, αλλά και γιατί κλείνει η κάθε πόρτα, όταν κλείνει, και τι πρόκειται να συμβεί πίσω από αυτήν.

Τι κρύβεται μέσα στις ντουλάπες; Πώς μπορεί μια γάτα να βοηθήσει ή καλύτερα να εμποδίσει το στρώσιμο των σεντονιών του κρεβατιού; Με τα καλύμματα του καναπέ τι κάνουμε; Μυρίζει το χώμα στις γλάστρες, να δει αν είναι εντάξει. Πίνει νερό από τα βάζα, για να ελέγξει το pH. Και μην τολμήσει κανείς να κάτσει στο γραφείο ή να ανοίξει ένα βιβλίο. Δεν υπήρξε ποτέ καλύτερος φίλος του βιβλίου από τον Νικόλα!

Το πρόγραμμα του Νικόλα είναι βαρύ. Ξεκινάει γύρω στις 6 το πρωί με: δάγκωμα ανθρώπινων ποδιών σε κρεβάτι.

Στόχος αυτής της δράσης; Η τοποθέτηση τροφής στο μπολάκι γάτας. Τι; Δεν έχει δίκιο το γατί; Τι ώρα είναι αυτή που ακόμα κοιμούνται οι τεμπέληδες άνθρωποι; Και αν ήταν ελεύθερο το ζωντανό, δεν θα έτρεχε σε λίμνες και χωράφια, να πιάσει την τροφή του; Ή μήπως θα χρειαζόταν τους καναπέδες για να ακονίσει τα μυτερά του νύχια;

Τέτοια πετάει πάνω στο θυμό του ο γκρι βασιλιάς, πράγματα που ξεχνάει όμως αμέσως με το που μπει κάποιος στο σπίτι, με το που τον πάρουμε στην αγκαλιά μας να γουργουρίσουμε από αγάπη, όταν παίζουμε και κάνουμε το σπίτι άνω-κάτω, όταν ξαπλώνουμε σε ένα κρεβάτι, σαν μια προστατευμένη αγέλη, κάθε μα κάθε στιγμή που είναι ανεκτίμητη μαζί του, που δείχνουμε ο ένας στον άλλο πόσο αγαπιόμαστε και πόσο τυχεροί είμαστε που μένουμε μαζί.

Ο Νικόλας μας θυμίζει ότι τα ζώα μας μαθαίνουν και μας προσφέρουν τόσα πολλά και νιώθουμε μόνο τυχεροί για τη συνύπαρξή μας.»

Οι φίλοι-γονείς-συγκάτοικοι του Νικόλα
Κώστας & Κατερίνα

*Κώστας: Ulster American, θέατρο Αθηνά, σκηνοθ. Μ.Δούνιας, από 30/10

*Κατερίνα: Love&Money, θέατρο Τέχνης “Κάρολος Κουν”-Υπόγειο, σκηνοθ. Σ. Μαραθάκη, από 4/12