Ένα από τα πρώτα πράγματα που μπορεί να σκεφτούμε όταν φέρνουμε στο μυαλό μας κάποιον σκύλο είναι το δυνατό τους γάβγισμα.

Από το πιο τσιριχτό μέχρι το πιο βροντερό γάβγισμα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σκύλων που δεν πρόκειται να σταματήσουν να «μιλάνε» μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν.

Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπως είναι αυτή των σκύλων που ανήκουν στη φυλή Basenji που δεν γαβγίζουν ποτέ.

Τι σημαίνει όμως δεν γαβγίζουν; Γιατί δεν γαβγίζουν; Που τελειώνει ο μύθος και που αρχίζει η αλήθεια;

Αν αναλύσουμε λοιπόν την ιστορία των Basenjis σίγουρα θα μάθουμε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Η αλήθεια είναι ότι τα Basenjis, δεν γαβγίζουν με τον τρόπο που γαβγίζουν τα περισσότερα σκυλιά. Αντιθέτως, κάνουν μια σειρά από άλλους ήχους, όπως είναι το ουρλιαχτό, το γρύλισμα και ο λαρυγγισμός. Κάποιοι από τους ήχους που κάνει μπορεί να είναι σαν κραυγή και να μοιάζει πάρα πολύ με αυτή ενός ανθρώπου.

Αν είστε κηδεμόνας ενός Basenji, ίσως δεν ακούσετε ποτέ αυτόν το λαρυγγισμό καθώς γενικά επιλέγουν να περνάνε την ζωή τους ήρεμα, χωρίς να φωνάζουν, ή άμα το κάνουν θα είναι ελάχιστες οι φορές.

Τα Basenjis επικοινωνούν κυρίως μέσω της γλώσσας του σώματός τους σε συνδυασμό με κάποιον από τους ήχους που αναφέραμε πιο πάνω, γεγονός που τα καθιστά από τα πιο εκφραστικά σκυλιά, αφού δεν θα διστάσουν να «αποκαλύψουν» τις απόψεις, τις σκέψεις και τον ενθουσιασμό τους.

Που οφείλεται το γεγονός ότι δεν μπορούν να γαβγίσουν;

Ο κύριος λόγος που τα Basenjis δεν μπορούν να γαβγίσουν είναι οι φωνητικές τους χορδές, οι οποίες έχουν ελαφρώς διαφορετικό σχήμα από τις φωνητικές χορδές των άλλων σκύλων. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η λαρυγγική κοιλότητα των Basenjis είναι πιο «ρηχή», ες εκ τούτου οι φωνητικές χορδές δεν είναι σε θέση να δονούνται με τρόπο τέτοιον που να τους επιτρέπει να γαβγίζουν.

Ένας μύθος σχετικά με αυτή τους την «αδυναμία» είναι ότι δεν μπορούν να γαβγίσουν λόγω ανθρώπινης παρέμβασης. Αυτό κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι. Τα Basenjis, ήταν ανέκαθεν «αθόρυβα» γι’ αυτό τον λόγο μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν ως κυνηγετικά σκυλιά, καθώς ήταν πολύ καλά στο να «ξετρυπώνουν» τα θηράματά τους χωρίς να γίνονται αντιληπτά, αποκαλύπτοντας την θέση των τελευταίων στους κυνηγούς.

Η ιστορία τους

Τα Basenjis είναι μια από τις αρχαιότερες φυλές σκύλων στη γη. Υπάρχει μια διχογνωμία για την προέλευση τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι πρόγονοι των αιγυπτιακών σκυλιών, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι προέρχονται από την Αφρική. Αναπαραστάσεις που απεικονίζουν σκύλους που μοιάζουν με τους Basenjis, βρέθηκαν σε σπηλιές στη Λιβύη και χρονολογούνται περίπου στο 6.000 π.Χ.. Basenjis όμως ζούσαν και με τις φυλές των Πυγμαίων στην Κεντρική Αφρική για χιλιάδες χρόνια στην περιοχή που εκτείνεται από την Λεκάνη του Κονγκό έως το Νότιο Σουδάν. Οι Αιγύπτιοι απεικόνιζαν την συγκεκριμένη φυλή σκύλων σε διάφορα κειμήλια ήδη από το 3.000 π.Χ.. Στις αναπαραστάσεις φαίνονται να έχουν κυματιστές ουρές, τεντωμένα αυτιά και να φορούν κυνηγετικά κουδούνια που χρησιμοποιούνται ακόμη στην Αφρική. Μάλιστα, τα πρώτα σχέδια που έμοιαζαν με σκυλιά Basenjis, βρέθηκαν στους τάφους της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα, που χτίστηκε περίπου το 2700 π.Χ. στην IV Δυναστεία. Σε αυτές τις απεικονίσεις υπάρχουν μικρά σκυλιά να κάθονται δίπλα στα πόδια των κηδεμόνων τους ή κάτω από τις καρέκλες τους. Ανάμεσα σε άλλα ευρήματα τάφων πλούσιων Αιγυπτίων και Φαραώ, βρίσκονται και αγάλματα αυτών των σκύλων, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μερικοί εκ των οποίων είναι η «διακριτικότητά» τους, η σωματοδομή τους και η καθαριότητά τους, αφού μπορούμε άνετα να συγκρίνουμε τα Basenjis με γάτες επειδή τους αρέσει να είναι καθαρά.

Λέγεται ότι τα πρώτα Basenjis έφτασαν στην Αίγυπτο ως δώρα από τους Πυγμαίους προς τους Φαραώ.

Άλλη μια υπόθεση είναι ότι τα Basenjis έφτασαν στην Κεντρική Αφρική ως πολεμικά τρόπαια – η Αίγυπτος είχε χάσει έναν πόλεμο εναντίον του Σουδάν και οι νικητές απαιτούσαν για τον λαό τους τα πιο πολύτιμα εκείνη την εποχή πράγματα, δηλαδή πολύτιμα μέταλλα, γυναίκες και σκύλους.

Δυστυχώς με την παρακμή του αιγυπτιακού πολιτισμού, εξαφανίστηκαν και οι γνώσεις μας για αυτά.

Αργότερα, γύρω στο 1.500 π.Χ., τα Basenjis εμφανίστηκαν και στη Μεσοποταμία και σήμερα ένα χάλκινο άγαλμα ενός σκύλου τύπου Basenji, με κυρτή ουρά και ρυτιδιασμένο μέτωπο το οποίο αναγνωρίζεται ως βαβυλωνιακό, βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.

Τελευταίες σκέψεις

Τα σκυλιά Basenjis είναι από τις αρχαιότερες φυλές σκύλων του κόσμου. Μπορεί να μην γαβγίζουν όμως είναι πολύ εκφραστικά και μπορούν να «μιλήσουν» χρησιμοποιώντας την γλώσσα του σώματός τους. Είναι πολύ δραστήρια σκυλιά, οπότε αν σκέφτεστε να υιοθετήσετε ένα, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και συνειδητοποιημένοι για τις ευθύνες που έχει ένας τέτοιος σκύλος. Παρόλα αυτά, τα Basenjis αγαπάνε βαθιά τους κηδεμόνες τους και μένουν πιστά για μια ζωή. Αν και είναι αρκετά ξεροκέφαλα και κάποιοι νομίζουν ότι δεν είναι αρκετά έξυπνα, απλά θα πρέπει να βρείτε τα κουμπιά τους και εκείνα θα είναι πρόθυμα να κάνουν τα πάντα για εσάς. Ελπίζουμε κι εσείς για εκείνα.