«Η Άρια ήρθε στη ζωή μου πριν από σχεδόν δυο χρόνια! Ήμουν μετά από καιρό έτοιμη να αναλάβω ευθύνη και να μεγαλώσω ένα πλασματάκι.

Ζήτησα από μια φίλη μου τότε που φέρνει ζωάκια να με έχει στο νου της. Αν δεις της λέω κάποιο κουταβάκι που να σου θυμίζει σε κάτι εμένα φέρτο μου. Το άφησα στην τύχη.

Τόσο στην τύχη που είχε περάσει κοντά ένας χρόνος, σχεδόν το είχα ξεχάσει όταν με πήρε και μου είπε: Ήρθε! Το σκυλάκι (Λευκό Yorkhire σπάνιας ράτσας) που είναι για σένα.

Η Άρια! Τη βάφτισα Άρια με τη πρώτη μάτια. Δεν αμφισβήτησα το όνομα. Αμέσως. Ήταν αυτό για εκείνη.

Ένα μικροσκοπικό πλασματάκι, μια μπαλίτσα που έκανε ένα βήμα και γλίστραγε.

Μου λέει η κοπέλα που μου την έφερε: Στο εκτροφείο δεν φοβόταν τίποτα, ούτε καν τα μεγαλύτερα κουτάβια και όλο ζωή και τσαμπουκά έμπαινε μπροστά.

Με το που μου την έφερε σπίτι ήταν έρωτας με τη πρώτη μάτια. Μόλις 700 γραμμάρια. Την πρόσεχα και την είχα αγκαλιά συνέχεια. Το δεύτερο βράδυ μας ωστόσο, ξαφνικά έχασε τις αισθήσεις της. Φεύγω βράδυ με καταιγίδα να πάω στα Σπάτα από Βούλα που ήταν εκεί η ειδικός που τη γνώριζε από μωρό να της κάνει ένεση γιατί είχε θέμα με υπογλυκαιμία. Ευτυχώς μόνο τότε, αυτή η μια και μόνο φορά.

Αφού συνήλθε ήρθαμε σπίτι και από τότε είμαστε αχώριστες. Την παίρνω παντού μαζί.

Έρχεται στο γυμναστήριο συμμετέχει σε ενεργειακές θεραπείες. Κάνει αγκαλιές στις ενεργειακές θεραπείες στους ανθρώπους και βοηθάει και εκείνη. Έχει τον ρόλο της.

Όταν κάνουμε γυμναστική και έχουμε δυναμικό πρόγραμμα τρέχει πάνω κάτω. Όταν κάνουμε διαλογισμό πέφτει ανάσκελα και είναι απόλυτα ήρεμη. Τελικά διαπίστωσα ότι οποιοδήποτε πλασματάκι μεγαλώνει με έναν άνθρωπο παίρνει στοιχεία του ανθρώπου.

Ως άνθρωπος έχω πολλή ενέργεια. Το ίδιο και εκείνη. Έρχεται μαζί μου σε θαλάσσιο φουσκωτό. Σχεδόν την παίρνει ο αέρας 2,5 κιλά πλέον σήμερα, αλλά βρίσκει τον τρόπο της. Χώνεται κάπου κάπως. Σε τζετ σκι. Κάνει sup μαζί μου. Με ακολουθεί σε όποιο σπορ και παίζει με όλα και με όλους. Στο βουνό με παγωνιά. Όπου και να την πάρω είναι καλά.

Δεν μου έχει δημιουργήσει το παραμικρό θέμα. Δεν την έχω ακούσει να γρυλίσει ποτέ σε κανέναν. Τους αγαπάει όλους. Δίνει φιλιά και κάνει τους άλλους να την αγαπούν με τα παιχνίδια της και τα νάζια της.

Στη Γλυφάδα κάθε πρωί πριν πάμε στο στούντιο πηγαίνουμε να πάρουμε τον καφέ μας και είναι η μασκότ του μαγαζιού. Δίνει σε όλους από ένα φιλί και η ενέργεια της κάνει τους πάντες να μην θέλουν να την αφήσουν.

Αυτή είναι η Άρια. Δε δέχεται περιορισμούς.

Όποτε πάω να της φορέσω λουρί δεν θέλει. Της αρέσει η ελευθερία της – λογικό με τόσο διαλογισμό που ακούει. Ωστόσο είναι απόλυτα πιστή δίπλα σου. Δεν θα τρέξει να φύγει μακριά. Ακόμα και όταν μια φορά, όταν ήταν μωρό, αποφάσισε σε ένα νησί που ήμουν να πάει βόλτα και δεν την είχα πάρει χαμπάρι ότι έφυγε, έκανε τη βόλτα της και επέστρεψε κυρία. Όταν δε, την είδα από μακριά, μου κόπηκαν τα πόδια αλλά μου επιβεβαίωσε ότι ο φόβος είναι επιλογή. Δεν συνέβη κάτι για να τρομάξω.

Στο μυαλό μου θα ήταν αν επέμενα να μιλάω για το συμβάν να το μεγέθυνα. Έκανε μια βόλτα και επέστρεψε.

Με κάνει στη πράξη να κατανοώ τη θεωρία. Η Άρια είναι τόσο τρυφερή και γλυκιά που η ενέργεια της είναι πολύτιμο δώρο στη ζωή μου! Την έχω καλομαθημένη ομολογώ και αυτό το πληρώνω καθώς είναι λίγο επίμονη παραπάνω, αλλά της αξίζει όλη η προσοχή του κόσμου.

Τι εννοώ! Όταν με βλέπει ότι ετοιμάζομαι να φύγω μπλέκεται στα πόδια μου για να μην την αφήσω, να την πάρω μαζί, μου κάνει χεράκια για αγκαλιά. Αν φτιάχνω βαλίτσα ή μου βγάζει τα ρούχα έξω από τη βαλίτσα ή κάθεται μέσα και διάφορα άλλα. Το μόνο σίγουρο κάνει τη παρουσία της αισθητή.

Ναι, είμαι κανονική χαζομαμά, σκύλο μαμά, όπως θες ονόμασε το. Της μιλάω σαν άνθρωπος. Νιώθω ότι καταλαβαίνει τα πάντα από τα εκφραστικά της μάτια.

Να σας πω μια ιστορία. Η μαμά μου δεν είναι πολύ φιλόζωη. Τα αγαπάει μεν αλλά δεν θέλει να κάθονται πάνω της και να έχουν στενή σχέση. Η Άρια όμως είχε διαφορετική άποψη. Την άφησα κάποια στιγμή στο σπίτι των γονιών μου γιατί θα πήγαινα κάπου που δεν μπορούσα να την πάρω.

Ερχόμενη πίσω, μου ανακοινώνει η μαμά μου: Τι πείσμα είναι αυτό που έχει.

Τι σου έκανε; Την ρωτώ.

Έβλεπα τηλεόραση ξαπλωμένη. Την είχα κάτω. Της είχα και το μαξιλάρι της. Ήταν μια χαρά. Εκείνη όμως, δεν ήθελε να είναι στο πάτωμα μόνη της και όλο πηδούσε στον καναπέ να καθίσει μαζί μου και εγώ την κατέβαζα. Τόσες φορές που παίξαμε το πάνω κάτω, στο τέλος κέρδισε, την άφησα.

Και; Την ρωτάω.

Τι και, Σόφη μου; Τα κατάφερε! Την αγάπησα. Ήθελε χάδια. Την κράτησα, τη χάιδευα.

Αυτή είναι η Άρια! Ένα πλάσμα αγάπης! Και εγώ πολύ τυχερή που την έχω!»

Σόφη Πασχάλη

Καθηγήτρια yoga. Εναλλακτική ενεργειακή θεραπεύτρια. Θήτα healing. Συστημική Αναπαράσταση. Energy coach. Συγγραφέας του βιβλίου: Η απάντηση είσαι εσύ! Αρθρογράφος στο okmag με θέματα αυτοβελτίωσης.