Λίγα πράγματα μας συγκινούν τόσο όσο τα μωρά ζώα. Σκεφτείτε πώς νιώθετε όταν αντικρύζετε ένα μωρό γατάκι ή ένα κουτάβι.

Αντίστοιχα συναισθήματα τρυφερότητας και προστατευτικότητας μας πλημμυρίζουν και όταν βλέπουμε μωρά άγρια ζώα, τα οποία συχνά διασώζουν ομάδες όπως η ΑΝΙΜΑ, η οποία περιέθαλψε πρόσφατα ένα αξιολάτρευτο μωρό ασβουδάκι.

Θεωρήσαμε, λοιπόν, ότι η καταπληκτική φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο Facebook της ΑΝΙΜΑ αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τον ασβό, το υπέροχο αυτό άγριο ζώο που ζει και στη χώρα μας.

Ο ασβός είναι ένα το μεγαλύτερο είδος της οικογένειας των ικτιδίδων (νυφίτσες, κουνάβια, βίδρες) που υπάρχει στην Ελλάδα. Μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 1,10 μέτρα, και σε βάρος τα 20 κιλά. Ζει σε δάση και αγροτικές περιοχές.

Πρόκειται για ένα ζώο που έχει συνδεθεί στο μυαλό μας με τη δυσοσμία, αν και αυτό ισχύει κυρίως για είδη εκτός Ευρώπης. Η μυρωδιά κάποιων ειδών ασβού προέρχεται από ένα έκκριμα των αδένων της περιοχής των γεννητικών οργάνων, το οποίο χρησιμεύει για να απωθεί τους εχθρούς του ζώου. Ο Ευρωπαϊκός ή Ευρασιατικός ασβός που ζει και στη χώρα μας δεν εμφανίζει τη δυσάρεστη αυτή συνήθεια. Μάλιστα, πρόκειται για ένα πολύ καθαρό ζώο.

Ο ασβός δραστηριοποιείται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ τη μέρα μένει κρυμμένος στη φωλιά του που μοιάζει με τούνελ. Διατηρεί τον ίδιο σύντροφο όλη του τη ζωή, και μένει στη φωλιά μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, που μπορεί να διατρέχει πολλές γενιές. Μπορεί να τραφεί σχεδόν με τα πάντα – σκουλήκια, έντομα, μικρά θηλαστικά, ερπετά, καρπούς, φυτά, δημητριακά, μανιτάρια, ακόμα και πτώματα.

Τα μωρά γεννιούνται τυφλά, συνήθως μέσα στον χειμώνα, μετά τον Ιανουάριο, και στην άνοιξη. Μέσα σε 8 εβδομάδες αρχίζουν να ξεπροβάλλουν από την υπόγεια φωλιά και να εξερευνούν τον κόσμο. Δυστυχώς, δεν επιβιώνουν μέχρι το καλοκαίρι όλα τα ασβουδάκια της γέννας.

Τον χειμώνα, οι ασβοί πέφτουν σε ένα είδος χειμερίας νάρκης κατά την οποία δεν πέφτει ιδιαίτερα η θερμοκρασία και οι σφυγμοί τους, και ξυπνούν όταν ο καιρός φτιάξει.

Πρόκειται για ένα ζώο δειλό, χωρίς πολλούς φυσικούς εχθρούς, που μπορεί όμως να αμυνθεί για τη ζωή του αν χρειαστεί, με αποτέλεσμα στο παρελθόν να συμμετέχει συχνά σε μονομαχίες με σκύλους, για την “ψυχαγωγία” των ανθρώπων. Δυστυχώς, η απάνθρωπη μεταχείρισή του εξακολουθεί μέχρι και σήμερα, καθώς οι τρίχες της ουράς του χρησιμοποιούνται για την κατασκευή πινέλων ζωγραφικής σε κάποια μέρη του κόσμου, παρότι τα πινέλα μπορούν να κατασκευαστούν και με συνθετικές τρίχες.

Η προστασία του ασβού στη χώρα μας αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο περιλαμβάνεται στους καταλόγους ορισμένων συμβάσεων και νόμων. Οι ασβοί κινδυνεύουν από τους ανθρώπους, καθώς θεωρούνται επιζήμιοι για τις καλλιέργειες.