Για αιώνες, οι άνθρωποι υποστήριζαν ότι, όταν έρχονται αντιμέτωπες με κινδύνους, οι στρουθοκάμηλοι (του είδους Struthio) χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο για να κρυφτούν.

Η συμπεριφορά αυτή, μάλιστα, έχει οδηγήσει στη δημιουργία πολλών μεταφορών, όπως είναι το “στρουθοκαμηλίζεις”, που αναφέρεται σε ανθρώπους που δεν αντικρίζουν την αλήθεια και τα προβλήματά τους κατάματα, και προτιμούν να τα αγνοούν.

Η πεποίθηση αυτή για τις στρουθοκαμήλους προκύπτει από τον Ρωμαίο φυσικό φιλόσοφο Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο οποίος συνέγραψε μία από τις πρώτες συλλογές εγκυκλοπαιδειών. Στο 10ο βιβλίο της “Φυσικής Ιστορίας”, περιγράφει μια στροθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της σε έναν θάμνο για να μη φαίνεται.

“Έχουν την εξαιρετική ιδιότητα να μπορούν να μεταβολίζουν κάθε ουσία ανεξαιρέτως, αλλά η χαζομάρα τους δεν είναι λιγότερο εντυπωσιακή, καθώς παρότι το υπόλοιπο σώμα τους είναι τόσο μεγάλο, φαντάζονται, όταν έχουν το κεφάλι και το λαιμό τους μέσα σ’ έναν θάμνο, ότι ολόκληρο το σώμα κρύβεται,” έγραψε.

Αλλά θάβουν πράγματι οι στρουθοκάμηλοι το κεφάλι τους στην άμμο; Όχι, αλλά μερικές φορές φαίνεται σα να το κάνουν.

Οι στρουθοκάμηλοι ζουν στην Αφρική, σε διάφορα οικοσυστήματα, όπως είναι οι έρημοι και οι σαβάνες. Είναι τα μεγαλύτερα πουλιά του κόσμου. Ζυγίζουν μέχρι 130 κιλά και μπορούν να φτάσουν τα 2,7 μέτρα ύψος. Παρόλα αυτά τα κεφάλια τους είναι σχετικά μικρά, και παρουσιάζουν κάποιες συμπεριφορές οι οποίες, αν παρατηρηθούν από απόσταση, μπορεί να μοιάζουν σα να τα κρύβουν.

Αντίθετα με τα πουλιά που χτίζουν φωλιές, οι στρουθοκάμηλοι σκάβουν τρύπες στην άμμο για να κάνουν τα αυγά τους. Και οι δύο γονείς γυρνούν τα αυγά αρκετές φορές τη μέρα ώστε να παραμένουν όλα ζεστά. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να μοιάζει σαν εικόνα με το να θάβουν το κεφάλι τους στην άμμο.

Ακόμα, οι στρουθοκάμηλοι περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους με τα κεφάλια τους κοντά στο έδαφος, ψάχνοντας τροφή, στην οποία περιλαμβάνονται γρασίδια και, κάποιες φορές, μικρά ζώα, όπως ποντίκια, βάτραχοι και έντομα.

Οι στρουθοκάμηλοι τρέχουν πιο γρήγορα απ’ όλα τα πουλιά του κόσμου, φτάνοντας σε μέγιστη ταχύτητα τα 70 χιλιόμετρα την ώρα. Στη φύση, οι στρουθοκάμηλοι έχουν πολλούς θηρευτές, μεταξύ των οποίων είναι τα τσιτάχ, τα λιοντάρια, κι οι λεοπαρδάλεις. Όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, τις περισσότερες φορές τρέχουν για να ξεφύγουν. Αν δεν μπορούν να ξεφύγουν, κάποιες φορές ξαπλώνουν στο έδαφος τεντώνοντας τον λαιμό τους, ως καμουφλάζ.

Σύμφωνα με κάποιες αναφορές, οι ενήλικες στρουθοκάμηλοι χρησιμοποιούν τα φτερά τους για να αναταράξουν τη σκόνη που βρίσκεται από κάτω τους, παράγοντας ένα σύννεφο που αποσυντονίζει τους θηρευτές που πλησιάζουν τα μικρά τους. Μπορούν να κλοτσήσουν αρκετά δυνατά ώστε να σκοτώσουν ακόμα κι ένα λιοντάρι.

Επομένως, στην πραγματικότητα, οι στρουθοκάμηλοι βασίζονται στη μεγάλη ταχύτητά τους και στα εξαιρετικά αντανακλαστικά τους για να εντοπίσουν τους θηρευτές και να ξεφύγουν από αυτούς. Γι’ αυτό, δεν έχουν κανένα λόγο να κρύψουν το κεφάλι τους στην άμμο, “στρουθοκαμηλίζοντας” απέναντι στον κίνδυνο.