Αν η γάτα σας είναι άρρωστη, μπορεί να αναρωτιέστε αν υπάρχει περίπτωση να μεταδώσει την πάθησή της στον σκύλο σας. Στην πραγματικότητα, αυτό εξαρτάται από την πάθηση. Υπάρχουν, πάντως, ασθένειες που μπορούν να μεταδοθούν από μια γάτα σε έναν σκύλο.

Ας δούμε τις πιο συνηθισμένες από αυτές, καθώς όσο περισσότερα γνωρίζετε, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσετε να προστατεύσετε την υγεία των αγαπημένων σας κατοικιδίων:

1. Ψύλλοι

Οι ψύλλοι είναι εξωτερικά παράσιτα, δηλαδή μικρά έντομα που ζουν καταναλώνοντας αίμα ζώων, χωρίς να ζουν μέσα στον οργανισμό των ξενιστών τους. Δεν έχουν φτερά, αλλά μπορούν να πηδήξουν πολύ ψηλά και μακριά, παρά το μικρό τους μέγεθος.

Οι ψύλλοι προκαλούν φαγούρα, δυσφορία, και ερεθισμούς στα ζώα, και μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλεργική δερματίτιδα, δευτερεύουσες δερματικές μολύνσεις, ακόμα και αναιμία. Εκτός αυτού, μπορούν να μεταδώσουν στους ξενιστές άλλους παθογόνους μικροοργανισμούς, όπως είναι η βουβωνική πανώλη, η μπαρτονέλλωση, και η ταινία.

Αν παρατηρήσετε κνησμό, έντονο γλείψιμο ή ξύσιμο, ή απώλεια τριχώματος, ενδέχεται η γάτα σας να έχει ψύλλους. Επικοινωνήστε αμέσως με τον/την κτηνίατρό σας ώστε να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία τόσο σε αυτήν όσο και στον σκύλο σας. Θα χρειαστεί, επίσης, να καθαρίσετε καλά τον χώρο σας και να κάνετε επαγγελματική απολύμανση ώστε να αποφευχθεί η εκ νέου νόσηση.

2. Μπαρτονέλλωση

Η μπαρτονέλλωση είναι μια βακτηριακή μόλυνση που οφείλεται στο βακτήριο Bartonella henselae. Μεταδίδεται κυρίως μέσω των ψύλλων και των τσιμπουριών μέσα από το κυκλοφορικό σύστημα του ζώου, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και στην περίπτωση που ένα μολυσμένο ζώο γρατζουνίσει ή δαγκώσει ένα άλλο. Πρόκειται για μια ασθένεια που εμφανίζουν κυρίως οι γάτες, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε σκύλους, ανθρώπους, και διάφορα οικόσιτα και άγρια είδη ζώων.

Πολλές γάτες που φέρουν το μικρόβιο είναι ασυμπτωματικές, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα στους σκύλους, οι οποίοι μπορεί να παρουσιάσουν πυρετό, εμετούς, καταρροή, πρήξιμο στους λεμφαδένες, μυϊκούς πόνους, απώλεια όρεξης, και προβλήματα σε διάφορα όργανα, όπως είναι τα μάτια και η καρδιά. Η διάγνωση της μπαρτονέλλωσης βασίζεται στη διενέργεια αιματολογικών εξετάσεων, και θεραπεύεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών στα ζώα που έχουν συμπτώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί υποστηρικτική θεραπεία, όπως χορήγηση υγρών ή παυσίπονων. Η πρόληψη της ασθένειας αυτής μπορεί να επιτευχθεί με τη βοήθεια των τακτικών αποπαρασιτώσεων που πρέπει να κάνετε στα ζώα σας.

3. Παράσιτα του γαστρεντερικού

Υπάρχουν διάφορα παράσιτα που μπορούν να απειλήσουν το γαστρεντερικό σύστημα της γάτας και να μεταδοθούν από αυτή στον σκύλο σας, όπως είναι τα σκουλήκια και η γιάρδια. Ο/η κτηνίατρος μπορεί να οδηγηθεί στη διάγνωση εξετάζοντας το ίδιο το παράσιτο, ή μέσω εξέτασης κοπράνων. Κάποιες φορές τα κατοικίδιά σας μπορεί να είναι ασυμπτωματικά, ενώ άλλες μπορεί να παρουσιάσουν διάρροια, απώλεια βάρους, ή φουσκωμένη και στρογγυλή κοιλιά.

Η χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας απαιτεί την ταυτοποίηση του εκάστοτε παρασίτου. Χρειάζεται, ακόμα, να καθαρίζετε καθημερινά τις ακαθαρσίες των ζώων σας, να απολυμαίνετε συχνά την αμμολεκάνη της γάτας, και να μην ταΐζετε ωμή τροφή στα κατοικίδιά σας.

4. Ακάρεα

Παρότι πολλά είδη ακάρεων προσβάλλουν συγκεκριμένα είδη ζώων, κάποια άλλα μπορεί να μεταδοθούν από το ένα είδος στο άλλο. Για παράδειγμα, τα ακάρεα των αυτιών μπορούν να μεταδοθούν από μια γάτα σε έναν σκύλο, και η ψώρα εμφανίζεται συχνότερα στους σκύλους, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και στις γάτες. Η μετάδοση από το ένα ζώο στο άλλο γίνεται, συνήθως, μέσω της άμεσης επαφής.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι έντονος κνησμός, απώλεια τριχώματος, κρούστες στο δέρμα, και δευτερεύουσες μολύνσεις. Η διάγνωση γίνεται κυρίως μέσω της εξέτασης των ίδιων των ακάρεων στο μικροσκόπιο, και ακολουθεί η χορήγηση του κατάλληλου φαρμάκου, ή αντιβιοτικών σε περίπτωση δευτερεύουσας μόλυνσης.

5. Δερματοφυτίαση

Η δερματοφυτίαση στις γάτες οφείλεται σε έναν μύκητα, οι σπόροι του οποίου βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, και μπορούν να μεταδοθούν από την άμεση επαφή με ένα μολυσμένο ζώο ή με μολυσμένα αντικείμενα (π.χ. από μία κουβέρτα). Τα συμπτώματα της μόλυνσης περιλαμβάνουν απώλεια τριχώματος σε συγκεκριμένα σημεία, ερυθρότητα, κρούστες, έντονο κνησμό ή γλείψιμο. Ακόμα, τα νύχια της γάτας μπορεί να γίνουν εύθραυστα και να σπάνε.

Η διάγνωση της δερματοφυτίασης γίνεται με τη βοήθεια υπεριώδους ακτινοβολίας στα μολυσμένα σημεία, με μικροσκοπική εξέταση για την αναζήτηση σπόρων, με καλλιέργεια, τεστ PCR σε τρίχες, ή με τη λήψη δείγματος για βιοψία.

Η θεραπεία συχνά περιλαμβάνει έναν συνδυασμό αντιμυκητιασικών και τοπικής θεραπείας, καθώς και την απολύμανση του περιβάλλοντος των ζώων. Αν είναι δυνατό, μέχρι να θεραπευτεί τελείως η γάτα σας, απομονώστε την από τα άλλα ζώα που ζουν στο σπίτι και δεν έχουν μολυνθεί. Τέλος, μετά από κάθε φορά που τη χαϊδεύετε ή την φροντίζετε, να θυμάστε να πλένετε καλά τα χέρια σας.

6. Λύσσα

Η λύσσα είναι μια ιογενής νόσος που μπορεί να βλάψει το νευρικό σύστημα οποιουδήποτε θηλαστικού, και δεν επιδέχεται θεραπείας. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι μπορεί να προληφθεί πλήρως εμβολιάζοντας τη γάτα και τον σκύλο σας. Μεταδίδεται από το σάλιο ενός μολυσμένου ζώου μέσω δήγματος, μέσω μιας ανοιχτής πληγής, των ματιών, της μύτης, ή του στόματος. Τα ζώα που έχουν πιο συχνά λύσσα είναι οι νυχτερίδες και οι αλεπούδες, αν και στη χώρα μας θεωρείται ότι η λύσσα έχει εξαλειφθεί τα τελευταία χρόνια.

7. Βήχας του κυνοκομείου

Ο βήχας του κυνοκομείου ή λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα οφείλεται στο εξαιρετικά μεταδοτικό βακτήριο Bordetella bronchiseptica και προκαλεί αναπνευστική νόσο με ερεθισμό στην τραχεία και τους βρόγχους. Παρότι η νόσος αυτή συνδέεται περισσότερο με τους σκύλους, το βακτήριο μπορεί να προσβάλει τόσο γάτες όσο και σκύλους, και μάλιστα να μεταδοθεί από το ένας είδος στο άλλο μέσω άμεσης επαφής, αλλά και μέσω του αέρα, με τον βήχα ή το φτέρνισμα. Ένα μολυσμένο περιβάλλον (κρεβάτι και κουβέρτες, μπολ φαγητού κ.λπ.) μπορεί επίσης να συμβάλει στη μετάδοση του βακτηρίου.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, φτέρνισμα, καταρροή από τη μύτη και τα μάτια, απώλεια όρεξης, πυρετό, και υπνηλία. Στις πιο σοβαρές μορφές της ασθένειας, μπορεί να παρουσιαστεί δύσπνοια. Η θεραπεία βασίζεται στη χρήση αντιβιοτικών και φαρμακευτικής αγωγής κατάλληλης για κατοικίδια για την καταπολέμηση του βήχα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ενδέχεται να χρειαστεί νοσηλεία. Το εμβόλιο μπορεί να μην είναι απολύτως αποτελεσματικό, αλλά βοηθάει σημαντικά στη διαχείριση της νόσου αν το βακτήριο μεταδοθεί στο κατοικίδιό σας.