«Snow και Μαντλέν: Δεν υπάρχει τυχαιότητα, μόνο συγχρονικότητα».

Η ζωή, μερικές φορές, μας φέρνει δώρα που δεν περιμέναμε ποτέ.

Για μένα, ένα δώρο απρόσμενο σαν και αυτά μου ήρθε με τη μορφή της Snow, ενός λευκού σαν χιόνι, μικρού Μαλτέζ με μάτια γουρλωτά και μια καρδιά που λάμπει από αγάπη.

Ήταν πριν από επτά χρόνια όταν η μικρή Snow μπήκε στη ζωή μου, σε μια περίοδο γεμάτη συναισθηματικές αναταραχές αλλά και προσμονές.

Όταν έμεινα έγκυος, είχα πολλή χαρά για τη νέα ζωή που θα ερχόταν. Στην πρόθεση να προετοιμάσουμε ένα τρυφερό περιβάλλον για να ζήσει όμορφα το μωρό κάπως ένιωσα να συναντήσει αυτό το μωρό τη συντροφικότητα ενός σκύλου. Κάπως στο σπίτι μας ήρθε η Snow.

Δυστυχώς, το μωρό δεν ήρθε ποτέ, αλλά η Snow ήρθε να καλύψει το κενό με την αμέριστη αγάπη της. Αυτό το μικρό πλασματάκι, με την έντονη προσωπικότητά της, ήταν το νέο μου παιδί, η συντροφιά που δεν γνώριζα ότι χρειάζομαι ή πόσο χρειάζομαι.

Η καθημερινότητά μας ήταν και είναι γεμάτη από ευχάριστες συνήθειες. Το ξημέρωμα αλλά και αργά το βράδυ, η Snow και εγώ βγαίνουμε για βόλτα στις ήσυχες γειτονιές κοντά στο σπίτι μας, ελεύθερες, καθώς ήταν επιθυμία μου η Snow σε ασφαλές περιβάλλον να ζει με όσο περισσότερη ελευθερία γίνεται, απολαμβάνοντας το γλυκό φως της ημέρας ή το θρόισμα των φύλλων μετά το απαλό αεράκι του σούρουπου. Έχω την ευλογία να τη βλέπω να τρέχει με χαρά, να εξερευνά, να απολαμβάνει τη ζωή στο έπακρο. Η Snow με διδάσκει καθημερινά την ανιδιοτελή αγάπη. Με βοηθάει να συνειδητοποιώ καθημερινά τη δύναμη της συντροφικότητας.

Αλλά η ζωή πάντα έχει έναν τρόπο να μας εκπλήσσει. Ένα απόγευμα, λίγους μήνες μετά το ατύχημα στο χέρι μου, καθώς είχαμε βγει για την καθιερωμένη βόλτα μας και πηγαίναμε επί τη ευκαιρία να πετάξουμε τα σκουπίδια, ακούσαμε ένα μικρό γατάκι μέσα σε έναν κάδο να κλαίει. Την κράτησα στα χέρια μου και είδα κάτι ενδιαφέρον. Η Μαντλέν, (έτσι την λένε) είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό – στο δεξί μπροστινό της ποδαράκι είχε τραυματισμό παρόμοιο με αυτόν που απέκτησα στο δικό μου δεξί χέρι αλλά και ένα σχήμα καρδιάς στο τρίχωμα της πλάτης της. Ένιωσα ότι δεν είχε έρθει τυχαία.

Πραγματικά ένιωσα πως ήταν σαν ο Θεός να μας είχε στείλει ένα προσωποποιημένο δώρο!

Η αρχή της συμβίωσης με τη Μαντλέν για την Snow, όπως η αρχή κάθε παραμυθιού, δεν ήταν εύκολη. Η Snow, με την επιβλητική της προσωπικότητα, φαινόταν να αναρωτιέται για την ξαφνική αλλαγή στο σπίτι. Ήταν σαν να μου έλεγε: “Εγώ ένα παιχνίδι ήθελα! Τι βλακεία είναι αυτή που μου φέρατε;”

Όμως, με τον καιρό, η σχέση τους μεταμορφώθηκε. Η Snow και η Μαντλέν έγιναν αχώριστες φίλες. Παίζουν μαζί, κοιμούνται μαζί, και οι βόλτες τους μαζί έγιναν μοναδικές περιπέτειες και κάθε φορά μια απόλυτη ευχαρίστηση.

Η αγάπη που νιώθω για τη Snow και τη Μαντλέν είναι πέρα από κάθε λέξη. Είναι μια αγάπη που πλημμυρίζει την καρδιά μου με χαρά και ευγνωμοσύνη. Η ζωή μου έχει γεμίσει με μοναδικές στιγμές και απέραντη ευτυχία χάρη σε αυτές τις δύο ψυχούλες.

Είναι σαν μικρά παιδιά, τα αγαπημένα μου πλάσματα και μαζί τους η ζωή έχει αποκτήσει έναν νέο, μαγικό ρυθμό. Ευγνωμοσύνη που με διάλεξαν.»

*Η Έρρικα Πρεζεράκου είναι Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας, Καινοτομίας και Κοινωνικής Πολιτικής στην Περιφέρεια Αττικής και CEO στο “Replayce 4 Education”