Όταν η Φοίβη Μπουφέ στα Φιλαράκια τραγουδούσε το Smelly Cat, δεν αντιλαμβανόμασταν πόσο μπροστά από την εποχή της ήταν.

Οι γάτες, αυτές που όλος ο πλανήτης εκθειάζει ως απαυγάσματα της καθαριότητας, ναι, έχουν κι αυτές το δικαίωμα στην μπίχλα.

Έχουν δικαίωμα να αφήσουν τον εαυτό τους ατημέλητο, να βρομοκοπήσουν, να πάνε κόντρα στο κατεστημένο της αφράτης ευωδιαστής γούνας. Και όταν συμβαίνει αυτό, όταν μοιάζουν λίγο περισσότερο με χίπηδες στα Μάταλα, εμείς οι τάχα μου πεντακάθαροι (άνθρωποι), εμείς που πιάνουμε συνέχεια ένα κινητό γεμάτο μικρόβια που ποτέ δεν απολυμαίνουμε και το βάζουμε στο αυτί μας, τους κουνάμε το δάχτυλο και τους λέμε: «Γιατί βρώμισες;». Ε κάπου πάει πολύ!

Και παράλληλα τις τραβολογάμε για να τις επαναφέρουμε στην εργοστασιακή τους ρύθμιση, αυτή της άσπιλης καθαρότητας, ενώ είναι σαφές τι πρέπει να κάνουμε και πότε. Λοιπόν εδώ θα δούμε τα σοβαρότερα διακυβεύματα, λύνοντάς τα για να μην υπάρχει καμία διαφωνία και καμία γάτα να μην ταλαιπωρείται άδικα.

– Το μωρό γατάκι το πλένει η μαμά του. Αν βρούμε μωρό δεν επιχειρούμε να το πλύνουμε με νερό γιατί θα πέσει η θερμοκρασία του και μπορεί να πάθει υποθερμία. Αν δεν έχει μαμά και έχει κολλημένη βρωμιά πάνω του και δεν καθαρίζεται με τη γλωσσίτσα του (πρέπει να συντρέχουν όλοι αυτοί οι λόγοι), μόνο τότε το καθαρίζουμε με μια απλή γαζούλα φαρμακείου εμποτισμένη με λίγο χλιαρό νερό. Η γάζα είναι πολύ καλή γιατί είναι και λίγο τραχιά σαν τη γλώσσα της γάτας.

– Το ίδιο ισχύει και για τις πιο μεγάλες γάτες. Η γάζα με χλιαρό νερό και ελαφρύ τρίψιμο είναι ό,τι καλύτερο.

– Δεν καθαρίζουμε το τρίχωμα με μωρομάντηλα. Αυτό αποτελεί ένα λάθος που κάνουν πολλοί. Η σύνθεση, το άρωμα και η γεύση του μωρομάντηλου δεν είναι φιλικά ούτε ευχάριστα προς τη γάτα. Υπάρχουν -αν χρειαστείτε- ειδικά μαντηλάκια για κατοικίδια στο εμπόριο, που πάλι πρέπει να χρησιμοποιούνται σε έκτακτες περιπτώσεις και με φειδώ.

– Το χτένισμα/ απαλό βρούρτσισμα είναι πολλές φορές η λύση. Ακόμα και αν έχει ξεραθεί μια βρωμιά πάνω σε μια αδέσποτη ή «σπιτίσια» γάτα, με το χτένισμα, το πιο πιθανό είναι ότι θα φύγει.

– Αν βρωμίσει εκτάκτως μια γάτα (π.χ. μια αδέσποτη που κυλίστηκε στα χώματα), ο γενικός κανόνας είναι ότι θα καθαριστεί μόνη της όταν το αποφασίσει.

– Αν δεν καθαρίζεται μια γάτα μόνη της, η πιο συνήθης αιτία είναι ότι έχει πρόβλημα με το στόμα της (π.χ. μπορεί να πονάνε τα δοντάκια της, να έχει γλωσσίτιδα ή κάποιο χαλασμένο δόντι ή έλκος στο στόμα), οπότε η πρώτη κίνηση είναι να την πάμε στον/στην γιατρό, όχι να τη βάλουμε στην μπανιέρα. Μετά, αν ο/η γιατρός μάς δώσει το ΟΚ να την πλύνουμε, την πλένουμε.

– Καλό είναι να μη πλένουμε τη γάτα με δικά μας σαμπουάν. Ούτε με σαμπουάν που είναι αποκλειστικά για σκύλους, έχουμε δει για ποιον λόγο. Επιλέγουμε ένα σαμπουάν που είναι μόνο για γάτες ή για γάτες και σκύλους.

– Αν (λέμε τώρα, αν) χρειαστεί να κάνουμε τη γάτα μπάνιο, το σημαντικότερο είναι αυτό να διαρκέσει ελάχιστα, να ξεβγαλθεί η γάτα καλά, και να τη σκουπίσουμε αμέσως πολύ σχολαστικά με στεγνές πετσέτες. Αν το δέχεται, μπορούμε να τη στεγνώσουμε και με ένα σεσουάρ-πιστολάκι στη μεσαία σκάλα, με προσοχή όμως να μην την κάψουμε.

– Η διαδικασία του μπάνιου δεν είναι μονόδρομος: υπάρχουν και ωραιότατα dry shampoo (ξηρά σαμπουάν), spray shampoo (σαμπουάν σε σπρέι) ή foam shampoo (σαμπουάν σε αφρό), που χρησιμοποιούνται χωρίς νερό και χωρίς ξέβγαλμα.

– Περίπτωση στην οποία μπορεί να χρειαστεί πραγματικό μπάνιο η γάτα είναι το να έχει μια δερματική πάθηση (π.χ. μύκητες) και ο γιατρός να μας συστήσει ένα σαμπουάν κατά των μυκήτων και των βακτηρίων.

– Αν η γάτα έχει βρωμιστεί απλά στην τουαλέτα της, και δεν φαίνεται να νοιάζεται, λίγη ενθάρρυνση από μέρους μας με νωπό χαρτί ή γάζα, είναι πάλι η λύση που ψάχναμε. Για πιο δύσκολες περιπτώσεις, μπορεί να μας βοηθήσει το ειδικό μαντηλάκι που λέγαμε πριν.

– Γάτα που έχει πέσει στον ασβέστη (μη σας φαίνεται περίεργο, τους τελευταίους μήνες έχουμε βρει τρεις γάτες που είχαν πέσει σε ασβέστη): σε αυτή την περίπτωση ούτε αφήνουμε τη γάτα να γλειφτεί (είναι καυστικός ο ασβέστης και θα της κάψει το στόμα), ούτε την πλένουμε εμείς με νερό. Την πηγαίνουμε κατευθείαν στον/στην κτηνίατρο να κουρέψει όλο το προσβεβλημένο τρίχωμα και να περιποιηθεί τυχόν εγκαύματα που έχει υποστεί η γάτα στο δέρμα.

– Τέλος, αν μυρίζει το δέρμα της γάτας σας, μην την ψεκάσετε με άρωμα, ούτε καν παιδική κολώνια (ναι, το έχουμε δει και αυτό). Καταφύγετε σε ό,τι πιο ήπιο: τη γάζα με το χλιαρό νερό. Αν η γάτα καθαρίζεται μόνη της και παρ’ όλα αυτά νιώθετε πως κάτι δεν πάει καλά με τη μυρωδιά της, υπάρχει περίπτωση να έχει μια μόλυνση, πληγή ή κάποιο παράσιτο στο δέρμα, οπότε και εκεί ο/η γιατρός είναι ο άνθρωπός σας.

Και όλα αυτά ξαναγυρνούν στη σοφή Φοίβη Μπουφέ που με δύο στίχους εξήγησε όλο το πρόβλημα: Smelly cat, (if) they won’t take you to the vet, you’re obviously not their favorite pet. Smelly cat, smelly cat, It’s not your fault…