Όταν μπαίνουμε σπίτι ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνουμε είναι να χαιρετήσουμε τον σκύλο μας.

Είναι ένα τελετουργικό που δεν μπορούμε να παρακάμψουμε και επειδή έχουμε ώρες να τον δούμε και μας έχει λείψει αλλά και επειδή περνάμε από “σκυλίσια διόδια” και αν δεν τον χαϊδέψουμε δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα. Μας γυρνάει την κοιλιά του, πηδάει πάνω μας, γαβγίζει, κάνει σβούρες, κοντεύει να απογειωθεί από το κούνημα της ουράς του, μπορεί να του φύγουν και λίγα τσίσα από την χαρά του και γενικά επικρατεί ένα πανηγύρι και ο χώρος κατακλύζεται από γέλια και αγάπη.

Μετά από αυτές τις στιγμές τρελού ενθουσιασμού, ηρεμούμε και οι δύο. Εμείς μπορούμε να κάνουμε ό,τι άλλο θέλουμε στο σπίτι εκτός από το να κανακέψουμε το κουτάβι μας και αυτό μπορεί να γυρίσει στον θρόνο του ήρεμο πλέον μέχρι να ασχοληθούμε ξανά μαζί του και να αρχίσει το “πάρτι”.

Και μπορεί όλο αυτό να μας φαίνεται κάτι το φυσιολογικό και να έχει γίνει πλέον μια ρουτίνα από την οποία δεν θέλουμε να βγούμε, όμως δυστυχώς είναι όλο ένα λάθος.

Γιατί; Θα το εξηγήσουμε αμέσως.

Ο σκύλος μας μένει πολλές ώρες μόνος του στο σπίτι επειδή εμείς δουλεύουμε. Αυτό μπορεί να του δημιουργήσει διάφορα αρνητικά συναισθήματα και να τον κάνει να βιώνει το άγχος του αποχωρισμού. Προφανώς, δεν είναι κάτι που το κάνουμε επίτηδες απλά χαιρόμαστε κι εμείς όπως κι αυτός που βλεπόμαστε μετά από τόσες ώρες.

Μπαίνοντας, λοιπόν, στο σπίτι και κάνοντας σαν μικρά παιδιά επειδή μας έλειψε, ενισχύουμε την ανυπομονησία του να μας δει. Οι σκύλοι δεν αντιλαμβάνονται τον χρόνο όπως εμείς οι άνθρωποι, οπότε ακόμα κι αν έχει να μας δει 10 λεπτά μπορεί να του φανούν ώρες. Άρα, με τον χαιρετάμε και να δείχνουμε εκστασιασμένοι που τον βλέπουμε, δεν τον βοηθάμε να καταλάβει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που φύγαμε, πάντα επιστρέφουμε και δεν έχει σημασία αν θα λείψουμε 5 λεπτά ή 5 ώρες γιατί θα είμαστε πάντα εκεί γι’ αυτόν ακόμα κι όταν δεν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο.

Οπότε, λοιπόν, ο σκύλος μας δεν θα νιώθει καλά κάθε φορά που θα μας βλέπει να φεύγουμε, θα έχει πάντα το νου του στην πόρτα και κάθε ήχο που θα ακούει, όσο δυνατός ή αδύναμος και αν είναι, θα πιστεύει ότι είμαστε εμείς, με αποτέλεσμα να απογοητεύεται όταν καταλαβαίνει ότι τελικά δεν επιστρέψαμε ακόμα σπίτι. Όλο αυτό οδηγεί σε πολύ έντονο άγχος, το οποίο έχει επιπτώσεις τόσο στην ψυχική όσο και στην σωματική του υγεία.

Πώς ξέρουν τα σκυλιά ότι επιστρέφετε στο σπίτι

Οι σκύλοι είναι έμπειροι παρατηρητές των ανθρώπων καθώς και του περιβάλλοντος γύρω τους.

Μπορεί ο σκύλος μας να μας περιμένει πίσω από την πόρτα, φωνάζοντας, γαβγίζοντας και κλαίγοντας για αρκετή ώρα μέχρι να ηρεμήσει. Αμέσως μετά μπορεί να αρχίσει να καταστρέφει διάφορα πράγματα μέσα στο σπίτι, ακριβώς επειδή έχει αγχωθεί. Κάτι ακόμα που μπορεί να κάνει είναι να μην τρώει το φαγητό του ή να μην πίνει το νερό του μέχρι να επιστρέψουμε ή να κάνει την ανάγκη του μέσα στο σπίτι από τα νεύρα και την στενοχώρια του που φύγαμε.

Αυτή την κατάσταση μπορεί να την διογκώνει η ανεπαρκής εκτόνωση του σκύλου μας και η έντονη προσκόλληση μαζί του όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Εκτός από το να διατηρούμε μια ρουτίνα, να τον πηγαίνουμε αρκετές βόλτες για να εκτονώνεται και να παίζουμε μαζί του θα πρέπει να κάνουμε το εξής: να μην χαιρετάμε τον ενθουσιασμένο σκύλο μας όταν μπαίνουμε σπίτι. Καλό είναι να τον αφήνουμε να ηρεμεί και μετά να πηγαίνουμε κοντά του για χάδια και αγκαλιές. Δεν εννοούμε να μην του λέμε ούτε γεια. Απλά να μην φαινόμαστε εκστασιασμένοι όταν το κάνουμε. Ας αρκεστούμε σε ένα “γεια σου αγάπη μου/ παιδί μου/ σκυλί μου/ή οποιοδήποτε άλλο παρατσούκλι”. Έπειτα μπορούμε να βγάλουμε τα παπούτσια μας, να πιούμε νερό, να πάμε τουαλέτα κι αφού τα κάνουμε όλα αυτά να τον πλησιάσουμε. Μπορούμε, μάλιστα, να του δώσουμε κάποια εντολή όπως “κάτσε” για να παραμείνει στη θέση του και να μην αρχίσει να χοροπηδάει, να μειώσουμε δηλαδή κάπως τον ενθουσιασμό του. Όταν όλα τα παραπάνω γίνουν, μπορούμε να τον επιβραβεύσουμε με μια λιχουδιά για την υπομονή του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον αγαπάμε πραγματικά ή ότι δεν μας έλειψε. Απλά, τον βοηθάμε να μην νιώθει άγχος και άλλα άσχημα συναισθήματα ενώ λείπουμε. Με αυτόν τον τρόπο του δείχνουμε ότι ακόμα κι όταν είναι μόνος του, δεν υπάρχει λόγος να στρεσάρεται. Όταν ηρεμήσει μπορούμε να κάνουμε σαν τρελοί και να του δείξουμε τον ενθουσιασμό μας, να του πούμε πόσο πολύ μας έλειψε και ότι τον αγαπάμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας το ανταποδώσει και με το παραπάνω.

Αν ο σκύλος μας, βιώνει πολύ έντονο άγχος αποχωρισμού, καλό είναι να απευθυνθούμε σε έναν έμπειρο εκπαιδευτή για περισσότερες συμβουλές. Μέχρι τότε, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή του λίγο πιο εύκολη ακολουθώντας τα παραπάνω tips.