Βρισκόμαστε στα μέσα Ιανουαρίου και διανύουμε από τις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα.

Και ενώ εμείς μπορούμε να προστατευτούμε φορώντας χοντρά ρούχα και μένοντας σπίτι, υπάρχουν κάποια πλάσματα που είναι στους δρόμους, μη μπορώντας να αποφύγουν το κρύο, τη βροχή και το χιόνι. Φυσικά αναφερόμαστε στα αδεσποτάκια που βρίσκονται σε κάθε γειτονιά, και ειδικά αυτές τις μέρες μας έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ.

Αυτή τους την ανάγκη αναγνώρισαν και οι μαθητές και οι μαθήτριες του 144ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, που σε μια προσπάθειά τους να βοηθήσουν τα αδέσποτα ζωάκια, έφτιαξαν σπιτάκια για να προστατευτούν από το κρύο.

Επικοινωνήσαμε με τον κ. Θανάση Γούναρη, τον διευθυντή του 144ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, για να μας μιλήσει για αυτή τους την πρωτοβουλία.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου κατάφεραν και έφτιαξαν τα σπιτάκια, με τη βοήθεια του κύριου Γούναρη και των άλλων εκπαιδευτικών. Έχοντας δει πρώτα κάποια βίντεο στο ίντερνετ και χρησιμοποιώντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους κατασκεύασαν τα πρώτα σπίτια. Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά. Τα πρώτα σπίτια τα έφτιαξαν πριν 2 χρόνια.

Οι μαθητές είχαν δει στη γειτονιά σπίτια για τα αδέσποτα, τα οποία είχαν κατασκευάσει εθελοντές. Αναρωτήθηκαν πώς μπορούσαν να βοηθήσουν και οι ίδιοι τα ζώα, οπότε κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα.

Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί τοποθέτησαν τέσσερα σπίτια στην πίσω αυλή του σχολείου, τα οποία αγοράστηκαν από δωρεές. Στη συνέχεια, κατασκεύασαν οι ίδιοι σπιτάκια και τα τοποθέτησαν σε διάφορα σημεία στη γειτονιά. Χρησιμοποίησαν διάφορα υλικά, ακόμα και παλιά ρούχα και φελιζόλ, για να καταφέρουν να κάνουν τα σπίτια ασφαλή και για να μπορούν τα γατάκια να μένουν μέσα χωρίς να βρέχονται.

Φυσικά, ο δρόμος δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα και αντιμετώπισαν δυσκολίες αφού ορισμένοι κατέστρεψαν μερικά σπίτια. Όπως αναφέρει ο κ. Γούναρης, τους είπαν γραφικούς και ανισόρροπους που ασχολούνται με κάτι τέτοιο, αλλά ευτυχώς κανείς δεν πτοήθηκε.

Συνέχισαν τις κατασκευές και τοποθέτησαν κι άλλα σπιτάκια, αυτή τη φορά με ένα σημείωμα επάνω που εξηγούσε ότι είναι έργο του σχολείου.

Όπως μας αναφέρει ο κ. Γούναρης δεν είδαν ξανά χαλασμένο σπιτάκι. Κάθε άλλο μάλιστα, πολλοί είναι αυτοί που παραδειγματίστηκαν και τοποθέτησαν στη γειτονιά και άλλα σπίτια για να μπορούν να προστατευτούν τα αδέσποτα ζώα από το κρύο. Μας λέει ότι δύο είναι τα θετικά που προκύπτουν από αυτό: το ένα είναι ότι πλέον οι γείτονες το έχουν αποδεχτεί και το δεύτερο είναι ότι μέσω της συνεργασίας τα παιδιά ήρθαν πιο κοντά και έκαναν στην άκρη οποιαδήποτε αντιπαλότητα μπορεί να είχαν. Το σημαντικότερο είναι ότι πολλοί ευαισθητοποιήθηκαν και ελπίζει να ευαισθητοποιηθούν πιο πολλοί στο μέλλον.

Μια φράση που μας είπε και δεν θα μπορούσαμε να συμφωνούμε περισσότερο είναι: «Πρώτα γίνεσαι φιλόζωος και μετά φιλάνθρωπος». Και είναι αλήθεια ότι μέσω τις φιλοζωίας η ιδιοσυγκρασία και η ψυχοσύνθεση των παιδιών αλλάζει αφού αλλάζει και η προσέγγισή τους για τη ζωή και το περιβάλλον.

Εμείς ευχόμαστε αυτή η πράξη να βρει και άλλους μιμητές, όχι μόνο στα σχολεία αλλά και στις γειτονιές. Τα αδέσποτα πραγματικά μας έχουν ανάγκη και θεωρούμε ότι είναι υποχρέωσή μας να τα προστατεύουμε.