Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι τα ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα παραθορμόνης στο αίμα ως αποτέλεσμα υπερδραστήριου παραθυρεοειδούς αδένα.

Η παραθορμόνη είναι υπεύθυνη για τη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου και φωσφόρου στο αίμα. Έχουν παρατηρηθεί δύο είδη υπερπαραθυρεοειδισμού: ο πρωτοπαθής στον οποίο ένας όγκος στον παραθυρεοειδή αδένα παράγει υπερβολικά επίπεδα παραθορμόνης, οδηγώντας σε αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα και ο δευτεροπαθής που μπορεί να προκληθεί από ανεπάρκεια ασβεστίου και βιταμίνης D και σχετίζεται με υποσιτισμό ή μακροχρόνια νεφρική νόσο.
Στην πρώτη περίπτωση εμφανίζεται στη γάτα λόγω κληρονομικότητας ενώ στη δεύτερη μπορεί να αναπτυχθεί σε συνδυασμό με κληρονομική νεφροπάθεια αλλά δεν είναι κληρονομικός καθαυτός.

Συμπτώματα

-Αυξημένη ούρηση
-Αυξημένη δίψα
-Ανορεξία
-Εμετός
-Αδυναμία
-Παρουσία λίθων στο ουροποιητικό σύστημα
-Ακινησία

Θεραπεία

Στην περίπτωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού απαιτείται νοσοκομειακή περίθαλψη και χειρουργική επέμβαση. Αντιθέτως, ο δευτεροπαθής μπορεί να αντιμετωπιστεί κατ’ οίκον. Ο κτηνίατρος μπορεί να σας συστήσει συμπληρώματα ασβεστίου για τη σταθεροποίηση των επιπέδων του στο αίμα και να σας καθοδηγήσει αναφορικά με τη διατροφή της γάτας σας, η οποία πρέπει να είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε φώσφορο. Σε περίπτωση που βρεθεί όγκος, η καλύτερη λύση είναι συνήθως η χειρουργική αφαίρεση του όγκου και στη συνέχεια χορηγούνται τα κατάλληλα φάρμακα.
Μετά την επέμβαση υπάρχει πιθανότητα να είναι χαμηλά τα επίπεδα ασβεστίου, ιδίως σε ασθενείς με προεγχειρητικές συγκεντρώσεις ασβεστίου μεγαλύτερες από 14 mg/d. Ο κτηνίατρός σας θα θελήσει να ελέγχει τις συγκεντρώσεις ασβεστίου στον ορό μία ή δύο φορές την ημέρα για τουλάχιστον μία εβδομάδα μετά τη χειρουργική επέμβαση και θα προγραμματίσει τη γάτα σας για τακτικές εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο της κατάστασης των νεφρών.

Πρόληψη

Δεν υπάρχουν τρόποι πρόληψης του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού ενώ ο δευτεροπαθής που σχετίζεται με τον υποσιτισμό μπορεί να προληφθεί με τη σωστή διατροφή.