Ο χειμώνας μπήκε για τα καλά, κι εμείς οι άνθρωποι εξοπλιζόμαστε με χαρτομάντηλα, θερμοφόρες, και παστίλιες για το βήχα, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αποκλείεται να τη βγάλουμε εντελώς καθαρή, χωρίς ούτε ένα κρυολόγημα.

Τι συμβαίνει, όμως, με τις γάτες; Κρυολογούν, άραγε, και αυτές όπως οι άνθρωποι;

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Η απάντηση είναι ναι, φυσικά. Οι γάτες μπορούν να κρυολογήσουν ακριβώς όπως οι άνθρωποι, και να εμφανίσουν τα ίδια συμπτώματα – καταρροή, πυρετό, φτέρνισμα, βήχα, δάκρυα κ.λπ. Στις περισσότερες γάτες, τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν μόνα τους μετά από 7-10 μέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, μπορεί μια γάτα να εμφανίσει επιπλοκές, όπως μια δευτερεύουσα βακτηριακή λοίμωξη, ή μια πνευμονία. Αυτό μπορεί να προκαλέσει καταρροή κιτρινοπράσινου υγρού από τα μάτια ή τη μύτη. Μια βουλωμένη μύτη μπορεί να μην επιτρέπει στη γάτα σας να γεύεται και να μυρίζει, με αποτέλεσμα να σταματήσει να τρώει.

Τα κρυολογήματα στις γάτες είναι πολύ συχνό φαινόμενο, καθώς οφείλονται σε ιδιαίτερα μεταδοτικούς ιούς.

Ποιες είναι οι αιτίες;

Οι συνηθέστερες αιτίες των κρυολογημάτων στις γάτες είναι ιογενείς λοιμώξεις. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι περίπου το 90% αυτών των λοιμώξεων προκαλείται από τον ιό του έρπητα στη γάτα, καθώς και τον καλυκοϊό των αιλουροειδών. Ο ιός του έρπητα των αιλουροειδών (ή ιός της ρινοτραχειίτιδας) είναι εξαιρετικά μεταδοτικός, και συχνά παρουσιάζεται σε περιπτώσεις όπου παραπάνω από μία γάτες ζουν μαζί. Παρόμοια με τον ιό του έρπητα στους ανθρώπους, οι γάτες που μολύνονται από αυτόν τον κουβαλούν για όλη τους τη ζωή. Πολλές γάτες περνούν περιόδους κατά τις οποίες ο ιός είναι ανενεργός και δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Παρόλα αυτά, μετά από στρεσογόνες περιόδους και περιστατικά που καταβάλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ο ιός μπορεί να ενεργοποιηθεί και να προκαλέσει συμπτώματα κρυολογήματος.

Οι γάτες που μολύνονται από καλυκοϊό εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα. Πρόκειται για άλλον ένα πολύ μεταδοτικό ιό. Ευτυχώς, οι γάτες δεν μπορούν να μεταδώσουν αυτούς τους ιούς στους ανθρώπους, ούτε οι άνθρωποι στις γάτες. Ακόμα, οι γάτες εμβολιάζονται για αυτούς τους ιούς, κάτι που μπορεί να μην αναστείλει πλήρως την εμφάνιση συμπτωμάτων, αλλά τις προστατεύει από τις σοβαρότερες επιπλοκές.

Μια γάτα που ζει αποκλειστικά μέσα στο σπίτι μπορεί να έχει κολλήσει κάποιον από τους παραπάνω ιούς όταν ήταν πολύ μικρή, ή εάν ζούσε σε κάποιο σπίτι με πολλές γάτες. Και οι δύο ιοί θα παραμείνουν στο σύστημα της γάτας για μια ζωή από τη στιγμή που θα εκτεθεί σε αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι τον περισσότερο καιρό η γάτα θα είναι υγιής, αλλά μπορεί να παρουσιάζει συμπτώματα κρυολογήματος μετά από περιόδους στρες.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Ο/η κτηνίατρος θα πραγματοποιήσει κλινική εξέταση της γάτας σας, και υπάρχει περίπτωση να συστήσει αιματολογικές εξετάσεις ή ακτινογραφίες για να δει αν η αρρώστια εξελίσσεται σε κάτι πιο σοβαρό. Ακόμα, μπορεί να συστήσει μια εξέταση PCR για να ελέγξει ποιος ιός ή βακτήριο προκαλεί τα συμπτώματα.

Πώς θεραπεύεται το κρυολόγημα;

Τα ελαφριά κρυολογήματα δεν χρειάζονται κάποια ιατρική παρέμβαση, αλλά ακόμα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να ανακουφίσετε τη γάτα σας από τα συμπτώματα.

– Μπορείτε να κάνετε ένα ζεστό μπάνιο με τη γάτα σας μέσα στο δωμάτιο, καθώς η υγρασία μπορεί να τη βοηθήσει με το μπούκωμα.

– Αν ο αέρας μέσα στο σπίτι είναι ξηρός, χρησιμοποιήστε έναν υγραντή για να βοηθήσετε τη γάτα σας με τον ερεθισμό των αεραγωγών της.

– Προσπαθήστε να μειώσετε το στρες που βιώνει η γάτα σας κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της. Ενδέχεται να χρειαστεί να την περιορίσετε σε ένα δικό της, ήσυχο δωμάτιο, μαζί με όλα τα απαραίτητα (άμμος, φαγητό, νερό, και ένα ζεστό κρεβάτι).

Οι σοβαρές περιπτώσεις, ή οι περιπτώσεις μιας δευτερεύουσας βακτηριακής μόλυνσης, θεραπεύονται με αντιβιωτικά. Αν η γάτα σας δυσκολεύεται να αναπνεύσει ή αρνείται να φάει, μπορεί να χρειαστεί νοσηλεία για 1-2 ημέρες μέχρι να συνέλθει και να μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι.

Οι περισσότερες υγιείς γάτες θα αναρρώσουν πλήρως μέσα σε 7-10 μέρες. Αν η γάτα σας παρουσιάσει πιο βαριά συμπτώματα και χρειάζεται κτηνιατρική παρακολούθηση, η περίοδος της ανάρρωσης μπορεί να κρατήσει περισσότερο και να είναι πιο δύσκολη.