Η Ίλια Παπαλέξη φροντίζει ένα άτυχο σκυλάκι που έμεινε ανάπηρο από κουτάβι.

Αν υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι σαν την Ίλια Παπαλέξη, ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα καλύτερος.

Η Ίλια μοιάζει με φύλακα άγγελο όλων των ανυπεράσπιστων και αδύναμων ζώων. Είναι σα να ακολουθεί έναν δικό της άγραφο νόμο που τη θέλει να είναι δίπλα σε όποιο ζώο τη χρειάζεται με κάθε κόστος και τίμημα.

Πριν αρκετά χρόνια σε έναν περίπατο στην εξοχή βρήκε μια εγκαταλελειμμένη σκυλίτσα με τα μωρά της. Δεν γινόταν να την αφήσει εκεί, το δίχως άλλο θα πέθαιναν. Έτσι έγινε η αρχή.

Εξετάσεις, τσιπάρισμα, εμβόλια, αργότερα στειρώσεις, προσπάθειες να τους βρει οικογένειες. Το ένα έφερε το άλλο. Βρήκε ένα κτήμα στον Ωρωπό που φρόντιζαν και άλλα σκυλιά και έτσι μαζί την αδερφή της είχαν φτάσει να φροντίζουν είκοσι τρεις σκύλους και άλλες τόσες γάτες.

Και ενώ τρέχει καθημερινά για ζώα, δεν ανήκει σε κάποιο φιλοζωικό σωματείο, ούτε θέλει να φαίνεται.

«Η Φιλανθρωπία ή το να είσαι Φιλόζωος όταν το προβάλλεις χάνει το αρχικό του νόημα. Τελικά κερδίζει το “εγώ” σου, που έχεις ανάγκη να το θρέψεις με την προβολή της καλής σου πράξης. Λένε “είμαι φιλόζωος” και τρώνε από δίπλα burger. Έχω χρόνια να φάω κρέας. Θα ήταν υποκρισία. Σαν να τρώω τους φίλους μου. Κάθε φορά που σώζω ένα ζώο, του βρίσκω οικογένεια, το παίρνω μακριά απ’ την κακουχία του. Είναι σα να σώζω και τη δική της ψυχή» μου λέει και ξέρω ότι το εννοεί.

Και με τις υιοθεσίες είναι αυστηρή: «Παίρνουν ζώα απερίσκεπτα, σαν να αγοράζουν ρούχα που αν δεν τους κάνουν τα πετάνε».

Ο γλυκός, άτυχος αλλά και τυχερός Byron, το ανάπηρο σκυλάκι που φροντίζει, ταξίδεψε απ’ την Καρδίτσα μαζί με τα πέντε κουτάβια αδέρφια του που τα είχαν εγκαταλείψει.

Ο Byron απ’ την αρχή έδειχνε να μην έχει καλή στήριξη στα ποδαράκια του, αλλά ήταν πολύ μικρούλης και αδύναμος. Είχε κάνει και μεγάλο ταξίδι όποτε αρχικά δεν προβλημάτισε την Ίλια αυτή η αρχική του αστάθεια.

Είχε κάνει μόλις το πρώτο του εμβόλιο και έπρεπε λίγες βδομάδες μετά να κάνει και το δεύτερο. Εκεί στο δεύτερο εμβόλιο, το δύστυχο ζώο παρέλυσε απ’ το κεφαλάκι του και κάτω. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί κάτι τέτοιο σαν αντίδραση στο εμβόλιο, αλλά συνέβη.

Η Ίλια δεν το έβαλε κάτω!

Τον γύρισε ακούραστα σε πολλούς κτηνιάτρους. Ακόμα και σήμερα δεν έχει πάρει μια καθαρή απάντηση για το τι ακριβώς συνέβη. Όμως όλοι ανεξαιρέτως οι κτηνίατροι, της πρότειναν να προχωρήσει σε ευθανασία και της είπαν ότι ένα παράλυτο σκυλί μόνο βάρος θα ήταν.

Η Ίλια όμως τα ζύγισε αλλιώς. Ο Byron ήταν κατά τα άλλα ένα υγιέστατο, χαρούμενο σκυλάκι που δεν πονούσε.

Έτσι αποφάσισε να τον κρατήσει!

«Όλη αυτή τη διαδρομή, δεν την είδα σαν περιπέτεια αλλά σαν ένα όμορφο ταξίδι αγάπης», μου λέει και τον σφίγγει στην αγκαλιά της και εκείνος την κοιτάει με λατρεία στα μάτια.

Είχε πεισμώσει στην αρχή και έκανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι της για να τον βοηθήσει.

«Του έκανα κάθε μέρα φυσιοθεραπεία, τον πήγα και σε θαλασσοθεραπεία σε ειδική πισίνα για αποκατάσταση για σκυλάκια, όμως δεν είχε καμιά βελτίωση.»

Έτσι το πήρε απόφαση ότι ο Byron θα συνέχιζε με το δικό του “ριζικό” που καθώς φαίνεται και στα ζώα όπως και στους ανθρώπους είναι κάτι που μας επιλέγει.

Σήμερα ο Byron ζει μαζί με τα άλλα σκυλάκια της, που τον έχουν αγαπήσει και τον έχουν δεχτεί και η Ίλια είναι “συγκινητικά” από πάνω του.

«Τον έχω συνέχεια μαζί μου, τον πάω βόλτα με το μάρσιππο στο πάρκο για να παίρνει ο καημένος τον αέρα του και να αλλάζει παραστάσεις. Ο Byron είναι ένα αιώνιο βρέφος.»

Τη ρωτάω για το κόστος: «Δεν μπορώ να πω ψέματα είναι σαφώς μεγαλύτερο. Χρειάζεται ειδική καλή τροφή, τις πάνες του, μωρομάντηλα. Αυτά σε καθημερινή βάση. Σίγουρα χρειάζεται υπομονή και αγάπη. Είναι σαν να έχεις πραγματικά ένα βρέφος. Πρέπει να αλλάζεις τις πάνες να τον πλένεις. Να’ σαι από πάνω.»

Πάντως οι δυο τους έχουν μια δική τους μοναδική συνεννόηση. Σαν σκυλίσια “εσπεράντο” αγάπης.

«Έχω μάθει να αποκωδικοποιώ το “γάβγισμά” του. Είναι αλλιώς όταν θέλει να λερώσει την πάνα ή όταν θέλει να φάει ή θέλει νερό. Είναι πανέξυπνος και τρομερά ευγνώμων. Σα να ξέρει ότι παίρνει μεγαλύτερη φροντίδα. Ποτέ δεν το αισθάνθηκα ωστόσο σαν “προβληματικό” ζώο. Τι θα πει προβληματικός; Τον νιώθω σαν ένα ιδιαίτερο χαρισματικό σκυλί που ήρθε στη ζωή μου για να μου δώσει ένα άλλο βάθος στην αγάπη.»

Τι είναι τελικά τα ζώα για την Ίλια; «Οι πιο καθαρές και αγνές υπάρξεις. Είναι το καλό πρόσωπο της ζωής. Η σύνδεσή μας με τη φύση.»

Η Ίλια για να έχει περισσότερα έσοδα για να φροντίζει τα “αδεσποτάκια” της, έχει φτιάξει έναν λογαριασμό στο Instagram, το “the luxury box” που πουλάει μοναδικές τσάντες, ρούχα, παπούτσια, επώνυμα σχεδόν αφόρετα και τα χρήματα πάνε εξ ολοκλήρου στη φροντίδα των ζώων.

«Δίνεις τα Chanel σου για να σωθεί ένα ζώο;» τη ρωτάω αστειευόμενη.

«Τα Chanel και όλα τα brand του κόσμου, αρκεί να σωθούν μερικά ζώα ακόμα. Καμιά τσάντα δε θα σε κοιτάξει ποτέ με ματιά ευγνωμοσύνης ούτε θα σε κάνει να αισθανθείς πιο καλός άνθρωπος.»

Τέλος τη ρωτάω τι την έχουν μάθει τα ζώα: «Την άδολη αγάπη. Με διδάσκουν “υπομονή”. Υπάρχει το γνωμικό που λέει: Γίνε ο άνθρωπος που ο σκύλος σου νομίζεις πως είσαι. Αυτό το σκέφτομαι καθημερινά. Και αυτό προσπαθώ. Να είμαι όσο πιο κοντά σ’ αυτό που ο σκύλος μου νομίζει ότι είμαι.»